Τρία βήματα.

Κεφάλαιο 1

 Μεγάλα καστανά μάτια, πυκνό καστανό μαλλί, λευκό δέρμα και σχετικά μεγάλες βλεφαρίδες.

'Οσο και να μην ήθελε να το παραδεχτεί η 'Αννα, μεγαλώνοντας είχε αλλάξει η όψη της προς το καλύτερο. Το ίσιο, άτονο παιδικό της σώμα είχε εξελιχθεί σε ένα γυναικείο που χαρακτηρίζεται απο καλοσχηματισμένες καμπύλες. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου της είχαν έρθει στην επιφάνεια κάνοντας την χαριτωμένη - τίποτα παραπάνω.

Αυτό ήταν που δεν μπορούσε να αποδεχτεί. Στην παιδική της ηλικία όλοι την κορόιδευαν. Οι κοροιδίες τους ήταν κυρίως επειδή άρχισε να αδιαθετεί απο τα εννέα της - πράγμα αστείο για τις τότε παρέες της - το ατσούμπαλο σώμα της και ένα σωρό άλλα πράγματα που δεν ήξερε καν οτι υπάρχουν. Και στην τελική, εκείνοι δεν έπρεπε να το ξέρουν αυτό και δεν θα το ήξεραν εάν η δήθεν κολλητή της δεν είχε ανοίξει το στόμα της. Είχε απο τότε καταλήξει στο ότι τα παιδιά και οι έφηβοι είναι σαν θηρία - δεν τους ενδιαφέρει τίποτα παρα μόνο η δική τους διασκέδαση.

Και να η 'Αννα, μια δεκαεξάχρονη σεβαστή πλέον νεαρή, στο κολλέγιο του Λονδίνου. Αυτό όμως δεν την έκανε να θέλει να ασχοληθεί με συνομίληκους της, όχι όταν όλοι την προσέγγιζαν για την εμφάνισή της. 'Ετσι, ζούσε ήσυχα την ζωή της, με λιγοστές αλλα σημαντικές παρέες και φυσικά, τον φίλο της. Τον Γαβριήλ.

Ναι, Γαβριήλ τον έλεγαν. Σαν τον αρχάγγελο, σωστά; Για την 'Αννα όμως ήταν όντως άγγελος, αφού ήταν πάντα εκεί στις δύσκολες στιγμές της. Της έλειπε εάν δεν τον είχε δει για κάποιο χρονικό διάστημα και γελούσε με την καρδιά της όταν εκείνος έκανε γκριμάτσες, κάνοντάς την να ξεχάσει όλες της τις έγνοιες - προσωρινά τουλάχιστον.

Η αλήθεια είναι πως δεν ήξερε αυτο που αποκαλούν αγάπη. Δεν ήξερε καν αν τον αγαπούσε, αλλα πίστευε πως αυτό που ένοιωθε γι' αυτόν ήταν αν όχι αγάπη, έρωτας.