Een paar huizen verderop - Kastiop FF

Hoofdstuk 1

"VERDOMME! NIET WEER!" schreeuw ik tegen mijn beeldscherm nadat ik alweer werd vermoord.

Ik hoor een teruggehouden lach door mijn koptelefoon.

"Waarom gebeurt dit altijd bij mij!" zeg ik teleurgesteld ", waarom word jij nooit vermoord!"

"Ik ben gewoon te goed om dood te gaan." zegt mijn beste vriend, Matthew, opschepperig. Maar ik weet dat hij het niet gemeen bedoelt.

"Jaja, en ik ben de president van de Verenigde Staten." reageer ik.

"Hé, jij kan het anders ook niet zeggen, hoor!" roept hij.

Ik hoor iemand zijn kamer binnenlopen.

"Zit je alweer te gamen! Ga eens een keer helpen rondom het huis en ga je kamer opruimen! Het is hier een bende!" Hoor ik de moeder van Matthew tegen hem roepen.

Ik sluit Blackops af en ga terug naar het Skype gesprek. Daar zie ik een geschrokken gezicht op het hoofd van Matthew zitten.

"Hallo, mevrouw De Jong!" groet ik.

Ze kijkt naar het beeldscherm. "Oh, hallo schat, sorry dat je dit moest aanhoren. Maar meneer hier, moet eens een keer gaan opruimen." zegt ze vriendelijk tegen mij terwijl ze naar Matthew wijst wanneer ze over zijn kamer begon.

"Maakt niet uit, hij is ook zo'n rotzooimaker." zeg ik plagerig, terwijl ik het nu geïrriteerde gezicht zie van Matthew.

"Precies!" ze draait zich weer naar Matthew. "Hoor je dat? Zelfs je vrienden vinden je kamer een zwijnenstal!" Daarna loopt ze de kamer uit.

Voordat Matthew weer iets kan zeggen word hij onderbroken door mevrouw de Jong die weer de kamer kwam binnenlopen. "En nu gaan opruimen of je mag voor de rest van de week niet meer gamen!"

"Maar mam-" zegt Matthew duidelijk geïrriteerd.

"Geen gemaar, nu gaan opruimen!" En loopt vervolgens weer de kamer uit.

"Je hoort het, de plicht roept." zeg ik geamuseerd wanneer ik zeker weet dat ze weg is.

"Jij kan makkelijk praten, jij woont niet meer thuis!" reageert hij "Maar ja, ik begin maar eens met opruimen voordat ik dadelijk nog dieper in de problemen kom. Dag!"

"Dag en succes!" Zeg ik.

"Dat zal ik zeker nodig hebben..."

Daarna eindig ik de call, schakel ik mijn computer uit en zet mijn koptelefoon af.

Ik ga naar beneden en pak wat melk uit de koelkast en wat ontbijtgranen uit de kast. Ik combineer de ingrediënten in een kom en begin te eten.

Ik eet elke dag wel ontbijtgranen. Ik ben er nogal verslaafd aan geraakt.

Over combineren van ingrediënten gesproken, ik hou veel van bakken. Ik maak regelmatig eens wat taarten, cupcakes en koekjes. Natuurlijk eet ik ze allemaal niet zelf op. Als ik dat zou doen, dan zou ik hartfalingen krijgen van al dat suiker. Eigenlijk weet ik niet eens of je daar hartfalingen van kan krijgen, maar volgens mij wel. Maar ja, even back to the point, ik maak ze voornamelijk voor een bakkerij in de buurt waar ik woon. Ik verdien er best redelijk mee.

Ineens hoor ik iemand de keuken binnenlopen en ik kijk op van mijn kom ontbijtgranen.

"Hoi, ik kom even wat eten halen. Ik heb echt veel honger na al dat fotoshoppen." Zegt de gedaante die tuurt in de koelkast nadat ze hem heeft opgemaakt.

Dat is mijn huisgenoot en mijn beste vriendin Anna. Voordat je gaat denken: 'Maar Matthew was toch jouw beste vriend?'. Hij is mijn beste VRIEND, Anna is mijn beste VRIENDIN. En ja, je kan twee beste vrienden hebben. Vind ik.

"Is goed, ik ben hier ook maar net. Ik had ook eigenlijk wel honger gekregen van het gamen." Zei ik

Ze kijkt pakt een appel, doet de koelkast dicht en draait zich naar mij. Daarna bijt ze een stuk uit de appel.

"Oehh, weer met je beste vriend?" zegt ze met een volle mond terwijl ze met haar vingers aanhalingstekens maakt.

"Voor de honderd duizendste keer, er gebeurt niks qua liefde tussen ons. We hebben geen gevoelens voor elkaar. We zijn gewoon vrienden."

Ze slikt de appel door. "Ooh, ik snap al hoe jij wilt spelen." zegt ze met een overdreven knipoog.

Ik geef haar een geïrriteerde blik.

"Oh, je was serieus?" zegt ze verbaast.

"Ja" zeg ik kort.

"Nou ja, dan ga ik maar weer eens aan de slag. Ik moet nog zoveel foto's bewerken voor het einde van de week. Ik kan eigenlijk geen pauze nemen" zegt Anna terwijl ze de keuken uitloopt en zich richt naar haar kamer.

O ja, laat me iets over mezelf vertellen. Ik ben Katy, ik heb lang golvend donker bruin haar, groene ogen en ik ben 17 jaar oud. Ik hoor je nu al denken: 'Maar Katy, hoe kan het dat jij nog geen achttien bent en al wel op jezelf woont?' Nou, Anna is al 18 en zij mag al wel een huis bezitten. Zo makkelijk zit dat. Ik ga maar eens verder. Zoals jullie ondertussen al weten is dat ik van bakken hou en in een bakkerij, soort van, werk. De bakkerij waar ik werk is niet ver weg maar ook niet dichtbij. Ik vind het alsnog in de buurt. Het is een best beroemd bakkerijtje in omgeving. Veel mensen komen er naartoe.

Ik studeer nog maar ik ga niet meer naar school. Ik leer alles thuis gewoon, zodat ik me goed op het bakken kan richten tegelijkertijd. En zo gaat mijn leventje eigenlijk. Best normaal als je het mij vraagt.

Maar genoeg over mij, ik zal wel eens beginnen over mijn vrienden. Matthew, hij is een heel aardig en ook best grappig. Hij was eerst mijn buurjongen toen ik nog in Nederland woonde. Ja, je hoort het goed. Ik woonde eerst in Nederland. Ik heb Anna op school ontmoet in Nederland en we wilden hetzelfde gaan studeren. En toen zijn we naar België verhuist. Nu studeer ik nog, maar Anna is gestopt met school en is full-time gaan fotoshoppen voor bepaalde magazines. Ze verdient er aardig veel mee. Met het geld dat ik verdien bij de Bakkerij en zij met haar fotoshoppen kunnen we dit huis betalen.

Ik heb trouwens nog verder een tweelingzus en ouders die nog in Nederland wonen. Ik heb er nog wel regelmatig contact mee. Vooral mijn zus, we zijn erg close.

En dat is wel zo'n beetje alles.

Nadat ik mijn ontbijtgranen op heb, stop ik ze in de afwasmachine en ga weer naar boven.

Ik zet mijn koptelefoon op en ga door met gamen.

--------------------------------------------------------

Hallo,

Dit was het eerste hoofdstuk van 'Een paar huizen verderop'. Ik hoop dat je het leuk vind.

Als je dit leest laat dan achter wat je er van vond.

Daaag!!