Het zevende konijntje

Het zevende konijntje
Dit verhaal gaat over een konijnenfamilie, die woonden in een hol in de konijnenheuvel, die familie bestond uit: moederkonijn, vaderkonijn en 7 kleine konijntjes, vanaf de oudste: Nora, Kon, Ken, Connie, Snuit, Kasper en Snuf.
De ouders waren heel blij met hun 7 bruin met witte vlekken konijntjes, iedereen was na elkaar geboren (Kon en Ken waren zelfs een tweeling!), alleen Snuf, het jongste konijntje was wat later geboren, en die had nog een extra wit streepje op haar voorhoofd. Moeder en vaderkonijn gingen altijd overal heen met hun kleine konijntjes, maar ze hadden natuurlijk ook een baan, ze waren onderhandelaars, daarom moesten ze vaak naar andere plekken om te onderhandelen. Toen Nora oud genoeg was, was ze de babysitter voor haar broertjes en zusjes. Oké genoeg inleiding, nu gaan jullie het verhaal horen van Snuf het zevende konijntje.

Hallo, ik ben Snuf, ik ben het jongste konijntje van onze familie, m'n vriendinnen en broers en zussen zeggen altijd dat ik meer heb meegemaakt dan zij. Ik zal je vertellen waarom! Het begon op een dag toen ik naar school ging. Ik werd in de ochtend wakker en had m'n uniform al aan, vandaag ging ik met strikjes om m'n oortjes naar school, samen met m'n vriendin Ko huppelden we naar school. Op school aangekomen liepen we met de rest naar binnen. De juf vertelde dat we vandaag een beroepen dag hadden, we gingen naar een voorstelling over wat je later wilt worden en we doen activiteiten om erachter te komen. Ik had er nog nooit over nagedacht, wat ik later wil worden, maar die dag kwam ik erachter. De voorstelling ging over een meisje die wortelverkoper wilde worden, in een kort toneelstukje legde ze uit hoe ze dat uiteindelijk werd. Toen gingen we activiteiten doen om te kijken waar je goed in bent, het enige waar je uit kon kiezen was wortelverkoper of onderhandelaar. Ik vond dat niet zo'n boeiende banen, de hele konijnenheuvel zit vol met onderhandelaars en wortelverkopers voor de deur, waarom kan je niet illustrator worden of zo! Ik deed de activiteiten en uit een zogenaamd onderzoek bleek dat ik wortelverkoper moest worden. Na school had iedereen het over de activiteiten, ik was stil, wat vind ik nou echt leuk. Thuis ging ik tv kijken, er waren geen leuke programma's, totdat ik een programma zag op de mensen tv, het ging toevallig ook over beroepen! Ik pakte wat popcorn en een pakje drinken en ging aandachtig luisteren, ze hadden die dag 4 beroepen uitgekozen, schrijver, dokter, wetenschapper en astronaut. Toen het programma afgelopen was wist ik wat ik later wilde worden, Dokter! M'n mond stond open hoe ik zag dat die dokters andere mensen hielpen, ik hou ervan om mensen te helpen, dus het is een fantastische baan! Ik schreef het meteen op een blaadje en prikte het op m'n prikbord: dokter Snuf. Stond erop. Toen ik die avond ging slapen droomde ik ervan dat ik dokter was, dat er een konijntje was aangereden en een gebroken been had, toen had ik er gips op gedaan met een mooie pleister erbij. De volgende dag sprong ik uit bed en kleedde me om, toen deed ik een verpleegsterskapje op m'n hoofd en trots liep ik naar school. Op school vroeg m'n vriendin wat ik op m'n hoofd had en ik legde alles uit, toen ik klaar was lachte ze me uit, dat had ik niet verwacht, ik vroeg waarom ze ging lachen, ze zei dat konijnen geen dokters kunnen worden. Het raakte me best wel, ik dacht dat ik later een beroemde goeie dokter werd, maar ik gaf niet op, het was gewoon m'n vriendin die het zei en niet de burgemeester! De rest van de tijd zei ik niks meer tegen haar, aan het eind van de les rende ik snel naar huis om het aan m'n zus Nora te vertellen, ze is m'n oudste zus en ik kan haar heel erg vertrouwen, helaas was ze toen nog niet thuis, dus besloot ik naar Connie te gaan, Connie was ook meestal aardig tegen me, maar toen ik het vertelde zei se alleen dat ik die programma's niet mag kijken omdat ik nog te jong ben, ik vroeg of kijken later dokters kunnen worden en ze glimlachte toen zei ze dat konijnen geen dokters kunnen worden omdat we poten hebben en geen handen zoals de mens. Boos ging ik terug naar m'n kamer, ik schreef in m'n dagboek wat is ervan vond, nadat voelde ik me een stuk beter, toen na het avondeten bij de afwas ging ik het aan Nora vragen, Nora lachte eerst, maar ze zei dat ze het uniek vond dat ik dokter wilde worden, ze vroeg waarom en ik legde uit dat ik mensen helpen leuk vind, Nora vond dat dokter zijn leuk is maar niet iets voor konijnen is, weer barstte ,n hart in stukken en wist ik niet wat ik moest doen. Die avond kon ik niet slapen, iedereen zei dat konijnen geen dokters kunnen worden terwijl ik het zo 'n leuke baan vind... De volgende dag ging alles sloom, het aankleden de lessen op school, ik was zo blij met het idee dat ik later de eerste dokter zou worden in konijnenheuvel, nu was alles anders, maar toch had ik nog een heel klein beetje hoop over, m'n vader was 2 weken weg naar Bevershut om te onderhandelen, hij kwam na het avondeten terug en had een heleboel spullen voor ons, na het eten gingen we de cadeautjes bekijken en toen gingen we slapen, ik sliep als een roos omdat ik een schattig knuffeltje had gekregen met een verpleegsterskapje op en een dokterskoffertje on z'n handen. Ik ging gewoon naar school en thuis vroeg m'n vader of hij nog iets had gemist, ik vertelde over de beroepen dag, hij vroeg wat ik later wilde worden, ik twijfelde maar zei toch dokter om zijn mening ook te weten, m'n vader was een tijdje stil, toen herhaalde hij z'n vraag en ik zei weer dokter, toen zei hij: 'wil jij later dokter worden? Maar je moet kiezen uit wortelverkoper of onderhandelaar!' Hij klonk een beetje pissig, ik antwoordde dat ik dat niet zo 'n leuke banen vond en ik zei ook meteen waarom ik dokter wilde worden, hij werd boos en zei dat wij konijnen zijn en geen dokters of verpleegsters kunnen worden en dat ik gewoon wortelverkoper moet worden als dat uit de test blijkt, ik had geen zin in ruzie en knikte en liep weg, die avond ging ook sloom voorbij en de volgende dag op school vertelde ik m'n gesprek met m'n vader aan m'n vriendin Ko en die vond dat m'n vader niet boos moest worden maar wel gelijk had. Niemand geloofde in me, niemand vond dat konijnen dokters kunnen worden, m'n hart die vol zat met hoop zat nu nog maar voor een centimeter vol. Ik besloot te kijken of ik wel goed was in verzorgen, ik ging naar m'n vriendin Ko en we speelden doktertje, zij was de zieke en ik moest kopjes thee maken en het bed goed zetten, m'n vriendin zei dat ik de lekkerste thee van de hele wereld maakte, dat gaf me weer wat hoop, ze zei ook dat ik heel aardig was en alles eerst vroeg en daarna deed, dat gaf me ook weer hoop, uiteindelijk zei ze dat ik een goede verpleegster zou kunnen worden maar dat dokters andere dingen doen, het gaf me hoop maar er ging ook een klein beetje hoop vanaf. Ik maakte elke dag thee voor m'n broers en zussen als ze uit school kwamen, hun zaten allemaal in groep 8 of op de middelbare school en Nora had haar diploma zelfs al bijna, ik vertelde aan Nora wat Ko had gezegd en ze was erg blij voor me en ze vond dat ik inderdaad overheerlijke thee maakte, m'n hoop werd steeds weer meer, maar als ik aan het gesprek met m'n vader dacht werd ik weer treurig. Een week ging voorbij, m'n vader vroeg op een dag weer: 'zo Snuf, wat wil je later worden als je groot bent?' Ik was ons gesprek op dat moment vergeten en ik zei dokter, m'n vaders gezicht veranderde in een treurige blik en toen in een boze blik 'wil je nou nog steeds dokter worden? Hoe vaak heeft iemand het al gezegd? Konijnen kunnen en worden geen dokters! Onderhandelaar of wortelverkoper! Dat is het enige waar je uit kan kiezen!' Ik werd ook boos en zei: 'ik kies gewoon zelf wat ik wil worden en ik kies dokter, iedereen zegt dat ik lekkere thee maak!' 'Thee maakt niets uit! Dokters doen echt veel meer dan thee maken! Als jij aan het einde van deze week nog steeds dokter wilt worden dan ben je m'n dochter niet meer! Riep m'n vader, m'n moeder keek nu ook mee vanuit de keuken, ik wachtte even maar gaf niet op 'ik beslis zelf pap! Wie wilt er nou weer een wortelverkoper worden? Dan verdien je toch bijna niks! Dokters krijgen heel veel geld!' 'Je bent een konijn met poten en geen handen en vingers en armen en benen en voeten! Dan kan je toch geen andere konijn genezen!' Zei m'n vader en hij was al bijna net zo rood als een tomaat 'ik doe gewoon m'n best en ik geef niet op!' Riep ik en zag dat m'n broers en zussen nu ook mee keken 'jij word gewoon wortelverkoper anders verlies ik de weddenschap en moeten we ons huis verkopen om zelf te blijven leven!! Je bent een onnozel lelijk konijn met last van groeien! Je zal nooit een dokter worden!!' Riep m'n vader en met die woorden stampvoette hij de deur uit. Ik bleef staan, de woorden die hij zei spookten door m'n hoofd, ik liep naar de bank en plofte er neer, de woorden die hij zei hadden al m'n hoop weggespoeld, ik had niet eens een halve millimeter over, ik had niet door dat de tranen over m'n wangen stroomde, ik voelde wel m'n moeder naast me die zich stevig tegen me aandrukte en al m'n broers en zussen zaten naast me en aaide me. Beetje bij beetje ging iedereen weer weg, m'n moeder als eerste want het eten verbrandde, toen m'n twee broers voor huiswerk m'n zus moest zich opmaken voor een feestje, m'n andere broer moest m'n moeder helpen met koken, m'n andere 2 zussen gingen ook weg omdat ze geen zin in m'n gehuil hadden, toen bleven alleen nog Nora en Kasper over, ik had m'n hoofd op Nora 's schoot gelegd en m'n benen op de schoot van m'n broer, Ankara aaide m'n oren en m'n broer aaide m'n poten, opeens begon ik te praten en zei ik alles wat ik voelde en wilde, Nora en Kasper luisterden alleen maar en toen ik klaar was zei Nora dat ze me zou helpen om dokter te worden, Kasper zei toen dat hij me ook zou helpen, ik hoorde Ken vanuit de keuken roepen dat hij ook meedoet en ik hoorde Connie ook 'ja ik doe mee' zeggen voordat se naar haar feestje ging, maar m'n hoop was op, en hielp niet meer, na heel veel gepraat zat m'n hart weer vol met hoop en stonden m'n hele familie behalve m'n vader achter me, ze zouden we helpen om de eerste dokter in konijnenheuvel te worden! ik hoorde Ken vanuit de keuken roepen dat hij ook meedoet en ik hoorde Niffy ook 'ja ik doe mee' zeggen voordat ze naar haar feestje ging, maar m'n hoop was op, en hielp niet meer, na heel veel gepraat zat m'n hart weer vol met hoop en stond m'n hele familie behalve m'n vader achter me, ze zouden me helpen om de eerste dokter in konijnenheuvel te worden! Ik schreef het in m'n dagboek en die avond dacht ik alleen maar aan dokter zijn, ik had plannen om met de mensen te gaan communiceren, ik moest meer informatie krijgen over dokter zijn, en als konijn kan je geen doktersdiploma krijgen dus eerst moest ik ervoor zorgen dat dokter worden in konijnenheuvel wel kom gebeuren, ik had dus 2 plannen: een brief voor de mensen en een brief voor de burgemeester van konijnenheuvel. Als ik die twee plannen zou doen dan kwam alles goed, maar hoe moest ik het adres van de burgemeester vinden en hoe moest ik naar de mensen!? Ik sliep uiteindelijk om 2 uur maar de volgende dag hadden we toch vrij. Die ochtend werd ik laat wakker want m'n moeder was naar Hamsteren en m'n vader was niet thuis, ik werd wakker door Kon die schreeuwden dat er een dokters progamma was, ik sprong uit bed en met slaperige ogen keek ik naar de tv waar iemand zat te opereren, toen kwam Nora en drukte de tv uit 'Kon! Heb je noet goed geslapen! Snuf is nog te klein om naar operaties te kijken!' Zei ze boos 'maar ze moet toch weten wat dokters doen?' Zei Kon onschuldig 'Nora alsjeblieft! Ik moet het weten' waagde ik een poging 'nee! Ga je omkleden en was je gezicht kom dan snel ontbijten!' Zei ze en ze liep boos weg, Kon keek me aan en drukte de tv aan maar deed het geluid uit, met een dikke grijns knuffelde ik m'n broer en keek ik aandachtig naar de tv. Ik kwam erachter dat ik wel tegen bloed en zo kan, dus ik kon makkelijk dokter worden! Ik rukte al m'n papiertjes van m'n prikbord en prikte nieuwe papiertjes voor m'n aankomende toekomst. Op internet zocht ik een plek waar mensen waren, ik zocht en zocht maar vond niks. Toen ik even pauze wilde nemen zag ik opeens een telefoonnummer op tv, het kwam van de mensen tv, ik schreef het nummer op en prikte het op m'n prikbord, het Wase en reclame voor een loodgieter maar met dat nummer kwam ik wel heel ver. Het was bijna vakantie en ik besloot om in de vakantie naar de mensen toe te gaan, ik moest dus snel hun adres vinden, ik zocht steeds op internet, toen vond ik opeens een kaart met alle landen en steden in de buurt van konijnenheuvel, naast Beverwijk en Eendenmeer was een stad die heette Mensenterrein, er stond een doodskop bij maar ik moest echt naar Mensenterrein! Ik schreef het op en prikte het op m'n prikbord, ik had heel veel informatie en overmorgen begon de vakantie! Het is vakantie!!!!! Na school rende ik snel naar huis om m'n spullen in te pakken voor m'n spionnen vakantie in Mensenterrein. Thuis was niemand thuis, m'n moeder had een briefje achtergelaten dat ze even boodschappen ging doen, dat kwam goed uit! Ik pakte een paar rokjes en strikken en deed het in m'n kleine dokterskoffertje, m'n knuffeltje ging ook mee, ik had de plattegrond van landen en stadjes in de buurt uitgeprint en in m'n broekzak gestopt. Nu moest ik gaan, ik liet een briefje achter waarop stond: hoi lieve mama, papa en zussen en broers, de tijd is gekomen dat ik laat zien dat ik dokter kan worden, ik ga naar Mensenterrein, maak je geen zorgen Ko gaat mee, ik heb kleren en andere spullen mee en in m'n koffertje gedaan (ik heb ook heel veel eten gepikt dus je moet weer gaan boodschappen doen mam...) het zal allemaal goed komen! Xxx x 1000 van Snuf.
Ik plakte het briefje op de tv en kuste alle muren, toen rende ik de deur uit. Ik vroeg aan Ko of ze mee ging, eerst durfde ze niet maar toen ging ze gelukkig wel mee, we hadden 3 weken vakantie en ik wilde sowieso 3 dagen voor school weer thuis zijn! Ik had een horloge van m'n vader en een kalender van Nora gepikt dus ik wist gewoon welke datum het was. Onze reis begon bij Ko in de straat. Ik pakte m'n kaart en keek erop 'we moeten eerst naar Beverwijk' zei ik en ik wees naar de weg 'de weg? Maar daar rijden nijnto's!' Zei Ko bang 'kom mee kip, we moeten die richting op! En dan kijken welke kant Beverwijk is' zei ik en ik trok haar mee. We waren bij de weg en er reden inderdaad heel veel nijnto's voorbij, maar ik keek snel naar het bordje bij het kruispunt en daar stond dat Beverwijk noordelijke richting was. 'Op naar het noorden!' Riep Ko enthousiast 'op naar de mensen en mijn toekomstige toekomst!' Riep ik enthousiast en zingen huppelden we verder. Het was al bijna 6 uur en we hadden allebei heel veel honger, Ko klaagde steeds en uiteindelijk viel ze uitgeput op de grond. Er liep na een minuutje of 2 liep Ko 's een kennis van Ko voorbij, meteen sprong ze op en rende naar haar toe, ze vroeg of we bij haar mochten komen eten en overnachten, ze was heel aardig en zei ja. Ik en Ko liepen met Natje (zo heette die kennis) mee naar haar huis, we aten lekkere wortelpuree met als toetje groente ijs. Het was heel lekker en we vielen snel in slaap. De volgende dag namen we afscheid van Natje en liepen we noordelijke richting door. We waren vroeg vertrokken en hadden veel eten meegenomen van Natje, ik had ook nog heel veel spullen bij me, maar dat waren meer koekjes en snoepjes. Het was half 2 toen we een bordje tegen kwamen waarop stond dat Beverwijk nog een paar kilometer verderop was, maar nu oostelijke richting. We liepen en na een tijdje namen we pauze, aten wat koekjes en wat drinken en liepen we weer door, tot nu toe was het een leuke gezellige reis, ik en Ko vertelde van alles en nog wat aan elkaar, over vakantie, over de reis, school, vrienden, maar opeens hoorde we iets rinkelen in Ko 's jasje, ze opende haar zak en haalde er iets uit, ze bond het om haar oor en drukte op een knopje 'hallo?' Zei ze vervolgens, ik had zo'n ding nog nooit gezien, ze praatte tegen het ding en er kwam gemompel terug 'ja, ik ben... Ik ga naar oma, samen met Snuf, ja... Nee, ze... Had mij gebeld, ik, ja we gingen langs Natje, ja... Ja... Tot... 3 dagen voor de vakantie, ik weet het maar het is leuk bij oma... Oké... 5 dagen, nee... 5 niet meer! Oké is goed dag!' Zei ze en ze haalde het ding terug en stopte het in haar zak 'wat was dat ding?' Vroeg ik verbaasd 'dat is een telenijn, dat is een apparaat dan kan je met iemand praten die verderop staat of woont, en m'n moeder deed dat bij mij, ze vroeg waar ik was en dat ik gisteren niet opnam en ze dacht dat ik bij jou was en ik zei dat ik zogenaamd naar oma ga, ik moet wel 5 dagen voor de vakantie terug zijn' vertelde Ko, ik vond het een super cool en stoer apparaat, ik vond het goed dat ze eerder weg moest want we waren toch bijna bij Beverwijk! Nu was het 4 uur, we zaten te rennen omdat het keihard regende, opeens schoot me iets te binnen, ik was ooit op vakantie gekomen naar Beverwijk, we bleven 2 weken en in die tijd kwam ik een aardig bevertje tegen! Ze heette Buffy, ze had haar adres gegeven en ik wist die uit m'n hoofd!! Notenplein 45! 'Notenplein 45!!' Schreeuwde ik boven het geklapper van het regen uit 'wat?! Waar heb je het over!?' Schreeuwde Ko terug, ik trok haar mee naar een kleine bushalte en herhaalde het weer 'echt! Kom we gaan erheen!' Zei Ko 'dat was ik al van plan slome!' Zei ik terug en wer enden weer verder, na een tijdje stopte het regen, we liepen en keken op de bordjes, nergens stond er Notenplein, uiteindelijk vroegen we het aan een voorbijganger en die zei dat we westelijke richting moesten, we liepen westelijke richting en toen kwamen we een bordje tegen, we liepen door en zochten nummer 45, ik hoopte dat ik het goed had! Met veel twijfel drukte ik op de bel, het duurde even maar toen kwam Buffy zelf! Ze deed open, ik dacht dat ze me niet zou herkennen 'Shnuf!' Riep ze door haar twee grote tanden door 'Buffy! Hoi! Hoe gaat het ik kom even op bezoek ik vertel zometeen waarom, mogen we binnen komen?' Vroeg ik 'ja natuurlijk! Kom!' Zei ze blij en we liepen door, ik trok m'n kleine scheentjes uit en liep naar de woonkamer 'hallo mevrouw Benna...' Zei ik 'Shnuf! Wat leuk dat je er bent! Waarom ben je er eigenlijk?' Zei Buffy 's moeder 'ik leg het zometeen uit' zei ik. Na een half uur had ik het hele verhaal verteld en had ik Ko voorgesteld. 'Leuk dat jullie er zhijn! Weten jullie oudersh het al?' Vroeg mevrouw Benna ik loog dat ze het wisten, Ko keek me met een wat-zeg-je-nou-blik aan. We bleven 2 nachten slapen daar, de derde dag gingen we om 12 uur vertrekken. Ik keek op m'n kaart, we moesten nu nog een stukje richting Eendenmeer. We liepen noordelijke richting, na een kwartier zagen we een bordje met Eendenmeer en Mensenterrein, bij Mensenterrein stond weer een doodskop. 'Hier...' Zei Ko met trillende stem en ik hoorde haal slikken 'ja kom! We zij er!' Zei ik blij en ik liep door, ik hoorde Ko niet achter me, ik draaide me om, Ko stond gewoon naar het bord te staren 'kom je nog!' Riep ik, Ko schrok 'n... Nou... Nee, ga jij, ik ben bang, er staat een doodskop, en de meester zei...' 'Jaja! Kom we gaan, het is toch lekker spannend en je zei dat je mee ging' onderbrak ik haar en ik liep naar haar toe 'sorry Snuf, ik ga terug maar Buffy, ik blijf daar en vraag of ze mij met de Bevto terug kunnen brengen naar konijnenheuvel, veel succes en plezier, het gaat je lukken!' Zei Ko en ze rende weg 'Ko wacht!' Riep ik en ik rende achter haar aan 'je moet mee!' Riep ik, Ko rende sneller dan mij 'ko!! Alsjeblieft!!' Schreeuwde ik, Ko weer steeds kleiner en ik hijgde 'Ko...' Zei ik snikkend 'laat me niet alleen... Uhuhuhuhuhuhuh! Ik huilde nu, ik moest het in m'n eentje doen. Ik zakte door m'n knieën en ik zat daar een hele tijd, te huilen, en dan was ik weer stil, en dan weer huilen, het was verschrikkelijk dat Ko me alleen had gelaten, ik vertrouwde haar! Ik wilde opstaan toen ik een vaag geluid Snuf hoorde roepen 'Ko!?' Riep ik terug 'ko!! Ik ben hier!!' Ko was misschien goed in rennen, maar ik was goed in schreeuwen 'Snuf... Waar ben je!' Hoorde ik wat harder 'bij het bordje bij dezelfde plek!!' Schreeuwde ik nog harder, ik hoorde voetstappen en toen zag ik Ko 'Ko!' Riep ik en ik vloog haar in de armen 'sorry... Sorry sorry sorry!' Zei Ko snikkend 'Ko! Waarom? Ik vertrouwde je!' Zei ik snikkend 'ik was bang, ik durf nu wel, jij bent bij me en jij bent zo dapper, een jongens achtig meisje!' Zei Ko en ze veegde haar tranen weg 'ik ben niet jongens achtig!' Zei ik en toen lachden we allebei, Ko zei weer sorry en toen liepen we samen door. Om 3 uur waren we bij een plek met hele hele hele hoge prikkeldraad en heel heel heel veel bordjes met doodskoppen en 'gevaarlijk terrein' erop staan , Ko zei weer voor de grap dat ze niet durfde maar toen liepen we door. 'Het is waterdicht!' Zei Ko 'ja... Wacht! We moeten een gat graven!' Zei ik toen 'oh ja!' Zei Ko, we legden onze spullen aan de kant en begonnen te graven, we zongen en groeven en groeven en groeven, we namen toen pauze en ik keek op de horloge, 4 uur, we waren een uur bezig, we dronken wat water en ik nam een koekje, toen wilden we weer aan het werk gaan toen we opeens voetstappen hoorden 'ja vind ik nou ook!' Hoorden we 'onze shalarish ish veel te weinig! We zijn politiebevers!' Hoorden we weer 'vlug, pak je spullen! We moeten ons hier verstoppen en stiekem doorgraven!' Zei ik fluisterend, langzaam keek ik omhoog, ik zag uit de verre verte 2 bevers lopen, ik trok snel m'n tas jas en andere spullen naar beneden en toen liepen we naar het eind van onze gangetje. Stiekem groeven we zwijgend door. 'Het is donker' zei Ko na een tijdje 'ja, ik heb een zak lamp' zei ik en ik haalde 2 hoofd zak lampen uit m'n tas, we deden het om ons hoofd en groeven door. Ik keek op de horloge het was half 7 nu, we hadden al 3 pauzes gehad 'ik denk dat het genoeg ik' zei ik 'ja, kom we graven naar boven' zei Ko en ze begon te graven, we groeven en groeven, na een half uur zagen we ligt 'we zijn er!' Fluisterde Ko blij 'oh YES!' Zei ik en ik keek omhoog, we zaten tussen de bloemen 'tussen de bloemen nog beter! Dan ziet niemand ons!' Zei ik en ik klom uit het gat, ik hielp Ko eruit en toen keken we om ons heen, we zagen alleen maar bloemen, het was een beetje donker 'welke kant nu?' Vroeg Ko 'geen idee, we moeten mensen zoeken' zei ik, we liepen rechtdoor en rechtdoor, er waren alleen maar bloemen, toen sloegen we rechtsaf en zagen we een weg, er reden een soort nijnto's. Toen er eentje voorbij reed zag ik er een mens inzitten. Ik wist dat het een mens was omdat ik de mensen tv altijd keek, mensen waren rare beesten, ze liepen op 2 poten en hadden allemaal 'vingers' hoe m'n vader het noemde. 'Kom we moeten naar de overkant' zei ik tegen Ko die strak voor zich uit keek 'niet... Bewegen...' Fluisterde ze 'wat? Kom we moeten naar de overkant zei ik' herhaalde ik 'nee' zei Ko en se bleef voor zich uit kijken, ik keek in de richting van Ko en toen zag ik het, een jager, een mens met een geweer. 'Kom we moeten wegrennen! Anders grijpt hij ons!' Zei ik en ik trok Ko mee en rende weg, achter ons hoorden we geweerschoten 'Snuf! Snuf! Aaaaah! Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahh!!!!!!! Aaaaaaaaaah!!!' Schreeuwde Ko, ik rende en toen stopte ik onhandig, Ko rende nog en voor ik het wist hing ze aan de kant van de diepe diepe ravijn. 'Ko! Blijf volhouden!' Zei ik en ik keek om me heen, gelukkig was die jager nergens te zien, ik rukte m'n tas van m'n schouder en bukte naar Ko 'neeeeeeee!!' Riep Ko en ik zag dat haar tasje in het ravijn viel, ik strekte m'n poten en greep Ko, ik trok haar met alle kracht omhoog. Toen Ko boven was huilde ze als een wolk, de tranen kwamen steeds en stopten niet 'Ko! Alsjeblieft! Wat zat er dan in je tas?' Probeerde ik 'm'n telenijn! M'n nieuwe telenijn!!' Schreeuwde ze en toen huilde ze weer, ik leefde met haar mee 'Ko we zijn nog jong, we zullen zoveel dingen verliezen in het leven, je krijgt vast een nieuwe van je ouders, anders koop ik er zelf eentje voor jou' troostte ik haar, ik probeerde Ko mee te krijgen maar ze bleef staan en liep niet mee. 'Ko, ik heb er genoeg van hoor sorry, ik ga!' Zei ik, ik wist zeker dat Ko nu achter me aan kwam, maar in plaats daarvan kwam de jager en doe gooide een net over haar heen! 'Aaaaah! Snuf!' Riep ze, ik draaide me met een ruk om, de mens liep er vandoor met haar. 'Stooooop!' Riep ik, ik rende naar de mens toe, ik had nog geen plan, maar ik beet toen in de poot van de man 'aauw!' Schreeuwde hij, hij struikelde bijna maar stond toen op, schopte me en rende huppelend met Ko weg, die blik in Ko 's ogen, ik dacht dat het de laatste keer was dat ik haar zag.
Mn hoofd tolde, ik merkte dat m'n ogen dicht waren, ik opende m'n ogen, de wereld bewoog, ik draaide me om, ik zat in de handen van een mens die liep 'aaaah!' Schreeuwde ik, de mens keek naar me 'oh klein konijntje, je bent wakker, je gaat nu naar m'n dochtertje! Ze heet Sofie!' Zei de mens 'nee nee nee nee! Ik moet Ko redden!' Zei ik 'wat piep je nou konijntje?' Zei de mens, ik kwam erachter dat mensen ons niet verstaan, hoe moet ik dan communiceren met de mens!? Ik besloot mee te gaan met de mens en daarna een plan maken. Na een tijdje zat ik in een luxe nijnto maar dan van de mens, de mens reed en ik keek alleen maar naar hem, de mens had geen haren op z'n gezicht, wat lelijk! De mens had ook een grote bobbel midden in z'n gezicht, waar slaat dat op! En de ogen zaten recht vooruit, hoe moeten ze dan naast en achter zich kijken! Na een tijdje waren we bij een huis. De mens pakte me op en deed me in een tas, onbeschoft, ik hoorde allemaal gepraat en gepraat, toen werd de tas op de grond gelegd en kwam er een hoofd tevoorschijn, een mens met lange blonde haren boog z'n hoofd naar me toe, ik kwam erachter hoe je kan zien wie een meisje en wie een jonge is, meisjes hebben lang haar en jongens kort haar, het meisje gilde hard en haalde me uit de tas, weer heel veel gepraat. Het meisje bracht me mee naar haar kamer en liet alles zien, toen werd ik op haar bureau gelegd, tijd om op onderzoek uit te gaan, ik wilde huppelen naar het raam toen het meisje nee gilde en me terug legde op dezelfde plek, ik stond op en zei: 'ik moet m'n vriendin Ko helpen, je moet me helpen!' Het meisje kwam dichterbij 'Aaah wat piep je schattig!' Zei het meisje, dit had geen zin. Ik had geen idee hoe ik met haar kon praten. Ik zag een toetsenbord, die kende ik van de mensen tv, ik had alle toetsen in m'n hoofd gepropt, zo kon ik met haar praten! Ik tikte de h aan 'wat doe je? Dat ise en toetsenbord' zei het meisje en ze kwam met haar stoel naast me zitten nu tikte ik de h e l p achter elkaar, ik keek naar het meisje, die keek me met grote ogen aan 'help... Wow, jij... Jij bent magisch! Typ iets ik schrijf de letters op en kijk dan wat er staat!' Zei het meisje enthousiast, ik knikte, ik typte alles wat ze moest weten: hallo ik ben Snuf, ik kom uit Konijnenheuvel, dat is ergens anders, ik kom om dokter te worden, ik wil dokter worden, m'n vriendin Ko is net ontvoerd door een jager, je moet me helpen haar terug te vinden. Het meisje schreef alles op, aan het eind zette ik een punt en toen stopte zij ook met schrijven. Ze las het voor en vroeg ik ik verstond wat zij zei, ik typte ja, ze begon te vertellen, dat ze Sofie heet, 11 jaar is en dat ze gek ik op konijnen, ze zei dat ze misschien wel wist waar Ko was en dat ze me zou helpen! Ik was super blij! Sofie was super aardig, ze deed me in een hok maar dan met het deurtje open, als haar vader midden in de nacht kwam kijken deed hij het deurtje dicht, daarom had Sofie me geleerd hoe ik het open moest krijgen!
We gingen elke dag op internet zoeken voor aanwijzingen van de jager, Sofie dacht dat Ko in een dierenwinkel was. Daarom gingen we alle dierenwinkels in de buurt bekijken, eerst gingen we naar 'fauna' daar was ze niet, de volgende keer gingen we naar 'pet city' toen naar 'diertje+miertje' en daarna nog 6 anderen. Toen gingen we naar 'dieren in 1' toen we de winkel instapten had ik helemaal geen zin, we hadden die dag nog 2 andere winkels bekeken, maar toen we in de winkel waren zag ik een konijn die heel erg op Ko leek, ik en Sofie hadden afgesproken dat ik een tikje zou geven aan het bakje waar ik in zat als ik Ko zag, dat deed ik, toen liep Sofie naar de eerste hok met konijnen, Ko zat misschien in de tweede, ik gaf nog een tikje, Sofie liep door, toen liep ik naar voren en duwde het bakje naar voren, Sofie legde me op de kooi neer en keek om zich heen voor als er iemand aan kwam 'Ko...?' Zei ik, het konijntje keek omhoog, het was Ko! 'Snuf! Snuf!' Riep Ko opgewonden en ze ging op haar achterpoten staan 'Ko, ik kom je redden, ik leg later alles uit!' Zei ik en ik piepte zodat Sofie kwam, Sofie pakte de bak 'ik kom je zo halen!' Zei ik tegen Ko, Ko knikte en drukte haar neus tegen het glas, Sofie liep naar de kassa 'hallo? Is daar iemand?' Vroeg ze 'ja!' Riep iemand en toen kwam er een meisje aan, Sofie zei dat ze Ko wilde, het meisje liep samen met ons naar Ko en haalde haar uit de bak, toen zette ze Ko in een bakje, zo eentje waar ik ook in zat, toen nam Sofie haar mee, op de fiets kletsten ik en Ko heel veel, over Sofie en over wat Ko allemaal had gedaan, Ko, arme Ko, moest dagen in die kooi zitten met een ander konijntje, dat konijntje versierde haar steeds, gelukkig werd die meegenomen door iemand en zat ze met een kleine cavia in een bak. Thuis bij Sofie vertelde ik over het communiceren met mensen, Ko leerde het snel en vertelde haar verhaal, Sofie hoefde de letters nu niet allemaal op te schrijven, ze schreef alleen de woorden op. Sofie zei dat haar vakantie bijna af gelopen was en dat ze dan weer naar school moest. Ze zei wel dat ze mij en Ko nog kon helpen, haar vader was een beetje boos omdat Sofie opeens nog een konijn had gekocht van haar eigen geld, maar toen Sofie vertelde over mij en dat ik met haar praat zei haar vader dat hij ook zou meehelpen met dokter worden. Elke ochtend keek ik naar het journaal van de mensen, het was echt interessant, Sofie liet ook dokters filmpjes zien, en ik mocht altijd thee maken, Sofie 's moeder was tolk, zij was helaas bijna nooit thuis, en in de vakanties was ze altijd weg. De vakantie werd steeds korter, maar onze informatie werd wel steeds meer. De vader van Sofie (Adriaan) hielp heel erg mee, hij probeerde mij in de media te halen. Op een dag plaatste Sofie een filmpje van mij op YouTube, dat werd heel vaak bekeken, zo vaak dat ze het op het journaal lieten zien, dat was super goed nieuws, want toen kwamen ze filmen bij Sofie thuis, daar ging ik weer tekst schrijven via het toetsenbord en de cameraploeg had alles gefilmd, Sofie schreef alles op en liet het zien, ik werd steeds beroemder, iedereen op Sofie 's school had het over mij, Sofie probeerde haar vrienden en vriendinnen ook bij onze groep te halen, een heleboel kinderen deden mee. Elke maandag en vrijdag gingen we vergaderen, de groep bestond uit 12 kinderen uit Sofie 's klas, 2 konijnen en Sofie en haar vader. Er werd regelmatig bij ons gefilmd zodat de andere mensen ook betrokken waren. Toen op een dag, had de regering besloten dat ik niet meer op tv mocht komen, dat was echt slecht nieuws, een paar dagen later demonstreerden er mensen bij Sofie in de straat. Ze hadden plaatjes van mij en teksten. Ze hadden ook Ko erbij. Op een dag vroeg Ko welke datum het was, ik keek op de kalender, ik liet het aan Ko zien en die gilde het hele dak eraf '7 dagen voor school!!!!!!!!!!!' Schreeuwde ze hysterisch, Sofie kwam de kamer in hollen en vroeg wie dat verschrikkelijke piep geluidje maakte, ik typte het voor haar en ze zei dat Ko een probleem had als ze over 2 dagen thuis in konijnenheuvel moest zijn. Ko was ongelofelijk boos en ijsbeerde boos door Sofie 's kamer 'Ko rustig nou, het komt vast wel goed! Een paar dagen later thuis komen is toch niet zo erg!' Probeerde ik Ko te kalmeren 'natuurlijk wel! En m'n ouders kunnen me ook niet bereiken en dan worden ze super boos!' Zei Ko en weer liep ze ijsberend door de kamer. Ik wist niet wat ik moest doen, ik kwam gewoon om dokter te worden. Ik praatte met Sofie en die wist ook niet wat we moesten doen. De dagen gingen gewoon door. Ik zag Ko steeds minder omdat ik bij de vergaderingen moest zijn. Maar toen een keer kwam de vader van Sofie en die zei dat hij probeerde Ko terug naar de bloemen te brengen zodat ze door het gat weer terug naar huis kon gaan. Ko zei dat ze de weg niet wist. Daarom moest ik ook mee. Toen het nog 3 dagen voor school was gingen ik Ko en Adriaan met de auto naar de bloemen, ik zei tegen Adriaan dat er allemaal bloemen waren en dat het naast een weg was. Hij wist ergens met veel bloemen, we gingen er heen maar daar was het niet. Toen bezochten we weer een plek. Daar was het ook niet. Toen het al donker begon te worden vonden we de plek! Adriaan nam Ko en mij in z'n armen en toen zocht hij het gat, we liepen het hele veld door, toen vonden we het ergens in het midden van het bloemenveld. Ik nam afscheid van Ko, Ko wenste me veel geluk en kroop toen het gat in, ik en Adriaan liepen weer terug. Sofie belden toen we in de auto zaten, ze zei dat er slecht nieuws was en dat we daarom snel naar huis moesten komen. We raceten naar huis en daar zat Sofie verdrietig naar de tv te staren, we renden naar de tv en keken. 'De 2de kamer heeft besloten dat snuf het wonderkonijn niet meer wordt uitgezonden. Ze zeggen dat het konijn niet echt is en dat het tijdverspilling is om er naar te kijken.' Vertelde de presentator 'belachelijk!' Zei ik boos 'snuf we moeten iets doen!' Zei Sofie en ze pakte me op en rende naar haar kamer, ze zette het progamma word 2010 aan en ik typte weer, ondertussen ging Sofie plannen opschrijven voor om wel op tv te komen. Adriaan probeerde een telenijn voor me te maken. De volgende dag hadden we weer en vergadering, op het grote scherm achter me schreef ik alles (typte bedoel ik!) de kinderen stemden ook en uiteindelijk kwamen we met het plan te demonstreren. De volgende dag zaten we met z'n alle op straat met borden met teksten, ik zat ik een grote kar en schreeuwde mee, iedereen hoorde gepiep maar dat boeide me niet 'ik besta echt! Ik besta echt!' Riep ik, langzaam kwamen er mensen uit hun huis om ook mee te doen, we liepen richting de regering, toen we voor het gebouw stonden kwam de media en filmde ons, wij gingen gewoon door, er kwamen ministers en probeerde ons weg te drijven, uiteindelijk kwam de politie, de politie was tegen de regering en zorgde er alleen voor dat wij niet gingen aanvallen, uiteindelijk zei de regering dat ik weer op de tv mocht komen en dat we nu moesten weggaan, iedereen juichte en die avond keken we alles terug op de televisie. Ik besefte me dat ik nu niks meer deed om dokter te worden, ik typte het voor Sofie en die lachte 'ja je hebt gelijk! Maar wat wil je dan weten?' Zei ze, ik legde uit dat ik dokter wil worden en dat dat in Konijnenheuvel niet mag, ik wil dus stemmen van de mensen, als de meerderheid zegt dat ik wek dokter kan worden dan neem ik het mee naar Konijnenheuvel en zal ik met de burgemeester praten. We organiseerde weer een vergadering voor de volgende dag, toen gingen we lekker slapen. De volgende dag kreeg ik m'n nieuwe telenijn. Het was heel mooi en ik kreeg er een tasje bij, trots ging ik naar de vergadering, de kinderen vonden het een goed plan om flyers uit te delen en om het aan de regering te zeggen. De ene helft ging praten met in de tweede kamer en de andere helft (waar ik in zat) ging flyers maken. Eerst hielp ik met flyers maken en toen ging ik meepraten in de tweede kamer. De regering zag met eigen ogen dat ik typte en we waren het eens om overal stembussen te zetten, in scholen, winkels, gemeentes. En met de flyers erbij kwam het wel goed. De regering stemde ook. De bussen bleven een week, in die week moesten we zoveel mogelijk stemmen krijgen. Gelukkig deed iedereen mee. Alle kinderen en leraren op de scholen, in alle winkels, en bij de belastingdienst ook. De week ging voorbij en de uitslag was bekend. Het was reuze spannend! Na de uitslag zou ik terug gaan naar Konijnenheuvel, wel met een filmpje, daarom had ik een camera gekregen, daarmee filmde ik alles, de demonstraties, elke avond het nieuws, en de uitslag, gespannen zaten ik, Sofie en Adriaan voor de tv 'omg! Zo spannend!' Zei Sofie 'ja oef' zei ik 'helaas moet je hierna weg...' Zei Sofie triest 'kan je niet blijven?' Vroeg ze ik typte nee op m'n telenijn 'jammer...' Zei Sofie, ik zag tranen in haar ogen, triest en gespannen keek ik naar de tv. Toen het journaal begon pakte ik m'n camera en zette het aan 'goedenavond, de uitslag van snuf het wonderkonijn is bekend, iedereen heeft meegestemd om de stellig: kan een konijn dokter worden' vertelde de vrouw eerst 'de meerderheid heeft gestemd voor ja' zei de vrouw in een klap, meteen sprong ik van de bank, Adriaan en Sofie gingen helemaal los, ondertussen ging de vrouw door met praten 'de meerderheid vindt dat Snuf wel dokter kan worden omdat ze intelligent is voor een konijn' zei ze en na een kort filmpje ging ze door met het andere nieuws, ik had alles gefilmd en was super blij! We vierden de hele avond feest. De volgende dag werd ik vroeg wakker, ik sprong op Sofie 's bed en tikte haar, ze kreunde en deed haar ogen open 'Snuf, je mort weg he...' Vroeg ze meteen, ik knikte en sprong naar beneden, ik liep naar de kamer van Adriaan, die was al wakker, 'kom meisje we gaan ontbijten en brengen je naar het bloemenveld' zei hij, ik liep naar de keuken en dronk uit m'n flesje en at een paar brokjes en de restjes van de worteltaart van de vorige avond. Toen iedereen klaar was en aangekleed was gingen we naar de auto. We waren aangekomen bij het gat in het bloemenveld, Sofie knuffelde me zachtjes en huilde, Adriaan gaf me een oplader voor m'n telenijn en zei dat het zo was ingesteld dat ze ook contact met hun kon opnemen. Sofie gaf me een kettinkje die ze zelf had gemaakt, ik deed het meteen om, ik moest ook huilen, helaas zagen hun m'n tranen niet. Na heel veel geknuffel kroop ik het gat in, ik zwaaide en liep door, ik hoorde Sofie heel hard huilen en ik hoorde Adriaan haar troosten, ik miste Sofie meteen al. Ik was weer bij de heg, ik keek nig even naar het gat en rende toen snel door anders kwamen de agenten. Ik besloot nog even een nachtje bij Buffy te gaan slapen. Ik belde aan en Buffy was blij met m'n bezoek, ze zei dat de scholen allang waren begonnen, ze vertelde me hoe het was en ik vroeg of ze Ko nog hadden gezien, Ko was niet langsgekomen, jammer dacht ik. De avond ging voorbij en de volgende dag ging ik samen met Buffy weg, Buffy ging richting school en ik richting Konijnenheuvel, ik wist de weg precies uit m'n hoofd. Het werd donker maar ik wist dat ik er bijna was. Na een tijdje zag ik de grote heilige boom, ik ging voor hem staan en gilde: 'wooohoooooooeeeeeeew!!!!!!!!!!' Meteen hield ik m'n mond want ik was vergeten dat er konijnen sliepen. Ik rende snel het heuveltje af en zag m'n huis als staan, ik rende en na 2 minuten zag ik de school, de klok hing er weer (die haalden ze weg in de vakantie anders ging hij op) met een glimlach rende ik door. Toen stond ik voor m'n huis, ik durfde niet naar binnen te gaan, toch deed ik het, ik hield de handvat vast en duwde, de deur ging niet open 'oh oh, de sleutels!' Fluisterde ik, ik durfde niet aan te bellen, daarom liep ik om, bij de tuindeur probeerde ik het open te doen maar die zat ook op slot, dat betekent dat mama en papa niet thuis zijn. Toen durfde ik wel aan te bellen. Ik liep weer naar de voordeur en belde aan 'ik kohooooom!!' Hoorde ik Nora, ik kreeg tranen in m'n ogen toen ik haar stem hoorde, na een tijdje zag ik Nora met haar ochtendjas en slaperige ogen de deur open doen 'wat is... Snuf!!!!'gilde ze en ze pakte me en knuffelde me hard, ze trok me mee naar binnen en ik zag Ken en Kon uit hun kamer komen 'Snuf!!!!!!!' Riepen ze tegelijk, toen kwam de rest ook. Na een lange groepsknuffel ging ik zitten. Ik vertelde de helft van m'n verhaal en toen gingen we slapen. De volgende dag maakte Nora me wakker, ze wilde het hele verhaal horen, ik vertelde de rest en ze vond het super gaaf. Ze was trots op me, toen vertelde ze dat we overmorgen school hadden en ze vertelde wat ik allemaal had gemist. Ik had niet veel gemiste alleen paniekerige konijnen omdat ik was verdwenen, ze zei dat een paar dagen geleden Ko voor de deur stond, midden in de nacht, ze wilde even melden dat ze er weer was en dat het goed ging met mij, ze had niet verteld wat we allemaal hadden gedaan. School begon weer, ik was super moe, ik vertelde aan de klas wat ik had meegemaakt en de ik liet de filmpjes zien. De juf vond het zo bijzonder dat ze zei dat ze zou helpen om met burgemeester Wortelhout te gaan praten. Ko vond het ook geweldig en zou weer hellen, ze zei dat haar ouders niet zo heel erg boos waren omdat ze een vriendin hielp, maar ze mocht nooit meer alleen weggaan. Ik stichtte weer een fanclub en vergaderingen. Op een dag ging ik met m'n juf praten met burgemeester Wortelhout. We hadden een afspraak gemaakt en met de nijnto van m'n juf gingen we er heen, Ko kwam ook mee. Eerst zeiden we waarom we er waren en ik liet de filmpjes zien. Eerst lachte hij ons uit en zei dat ik absoluut geen dokter kon worden. Na heel veel gepraat werd hij het opeens eens met ons en zei hij dat ik de toekomst kon veranderen dat hij het heel raar vond dat niemand het eerder had gedaan. We kwamen op de konijnen tv en steeds meer konijnen kwamen bij de vergaderclub. Op ren dag belde ik met m'n telenijn naar Sofie, Adriaan nam op, ik zei hallo en hij hoorde gepiep 'hallo? Hallo... Snuf?' Zei hij, hij zei dat ik op de chat moest komen, ik uit op en kwam op de chat, ik praatte met hem en vertelde alles, hij was heel blij en zei dat hij het die avond aan Sofie zou vertellen. Een paar dagen later zei de burgemeester dat ze een ziekenhuis zouden maken, en ik mocht de eerste dokter zijn, ik keek filmpjes van de mensen tv en zo leerde ik weer nieuwe dingen zoals EHBO Oefeningen. M'n eerste patiënt was een klein jongere die van de fiets was gevallen, hij had een grote wond op z'n knie en hij zei dat het heel veel pijn deed om te lopen, ik kwam erachter dat hij een gebroken knie had. Ik zei dat ik apparaten nodig had die we in Konijnenheuvel niet hebben, daarom vroeg ik advies aan. Adriaan. Ik kwam op de chat en vroeg wat ik moest doen. Adriaan zei dat ik een klein probleempje had omdat die apparaten niet naar ons toe gestuurd kon worden. Maar toen kwam Sofie met een geweldig plan! Ze zei dat ik zelf een apparaat kon maken! Ik begon te overleggen met de bevers uit onze buurt. De groep begon met 4 mannen. Met heel veel gereedschap en plannen maakten we een röntgenapparaat. Daarmee bekeek ik de knie van het jongetje (Kayro). Het was inderdaad gebroken, ik keek een filmpje wat ik moest doen. Ik had een zalfje nodig, met 3 flamingo's die alles over make up wisten had ik een zalfje gemaakt. Dat smeerde ik op z'n knie en toen deed ik er bladeren omheen. Nu was het nog even afwachten of het hielp. Op een dag zag ik een filmpje waar iemand krukken had, ik had dus krukken nodig voor Kayro. Met 2 stokken ging ik met bevers praten. De bevers gingen het hout slijpen en kwamen met ideeën. Toen de krukken klaar waren gaf ik het aan Kayro. Die was er super blij mee. Terwijl Kayro beter werd kwamen er meer patiënten. Zo werd ik vanaf een klein konijntje dokter! Ik ben nu nog steeds dokter. Daarom zegt iedereen dat ik heel veel heb meegemaakt! Er zijn nu ook veel meer dokters in Konijnenheuvel. Niet alleen dokters er zijn ook klussers en wetenschappers en alle andere beroepen. Toen ik het aan Adriaan en Sofie vertelden waren ze super blij! Ik heb toch een grote verander gebracht in Konijnenheuvel. En m'n vader, die is nog trotser dan alle konijnen bij elkaar! Hij zei dat hij dom was geweest dat hij zo erg tegen me heeft gepraat. Maar die weddenschap hebben we toch gewonnen! Ik ben heel blij dat ik dit avontuur heb meegemaakt! Ik hoop dat er nog meer dingen zullen gebeuren! Dat was mijn verhaal! Ik hoop dat je er iets van leert. Doei!

Einde