Hindi pa rin tumitigl si Vano sa paglalakad.
Napahinto lang kami nang may humawak sa braso ko.
“Severe sprain?” – Kevin
“Naku-nako hindi no. Wag mo pansinin tong si Ivan. Nababano lang sya ngayon. Mild sprain lang daw to. Don’t worry lalaban pa rin tayo at mananalo!” masiglang sagot ko.
“Yun naman pala eh. Sige, Friday na tayo magresume para makapahinga ka.”
“You nuts? Baka matapos natin. Sa Saturday na po yung Art Attack sir, baka nakakalimutan mo.”
“Kaya yan, akong bahala sayo.” Sabi nya sabay kindat.
“Oh sige ha, una na kami.” Sagot ko. “Tara na Vano.”
Hindi sya kumibo.
“Vano, tara na.”
Hindi pa rin sya kumibo. Baliktad yata utak neto e. Pag pinapatigil, ayaw tumigil. Pag pinapalakad, ayaw lumakad. >.<
“Hoy sabi ko ta...” Napatigil ako nang mapatingin ako kay Vano. POKER FACE mode na naman sya >.<
Tapos nakatitig sya kay Kevin.
Tiningnan ko naman si Kevin...
Nakatitig din sya kay Ivan... And he’s grinning.
OMG
This guy’s in love with you pare?
Bromance?
My husband’s lover ang peg?
“OY!” sigaw ko sabay wagayway ng kamay sa pagitan nila.
At sa wakas, nagsimula na kaming lumakad ni Vano.
“Byebye Pards!” – Kevin
Nagwave naman ako sa kanya.
................................................
Sa bahay...
As usual waley na namang pipolets.
Inakay naman ako ni Vano hanggang kwarto.
“Okay na ko dito Vano. Salamat ha. Pakisarado na lang yung main door pag labas mo, pati yung gate.
Hindi sya umimik, lumabas na sya agad ng kwarto.
Nagbihis ako at nahiga saglit sa kama.
Ugh pagod much. -__________-
Ilang saglit pa’y narinig ko ang motor ni Vano. Umalis na sya.
Teka nga. Ano nga palang sabi ni dra na dapat kong gawin?
Uminom ng pain reliever?
Hindi e, parang di naman yun.
Hot compress? Ah yun nga ata.
Kaso kelangan ko pang bumaba sa kusina para magpakulo ng tubig. >.<
Wag na nga lang! baka mamaya mahulog pa ko sa hagdan at maputulan ng paa e. x)
Sabi naman ni dra magpahinga daw ako diba?
Tsaka mild lang naman daw to.
Matutulog na lang ako! V(^o^)V
Zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz..............
*knock knock knock*
Naalimpungatan ako nang marinig ang katok sa pinto ko.
Badtrip naman oh! Sino bang istorbo yon!?
“Sino yaaaaaan!?”
*knock knock knock*
Tatlong marahan at mabagal na katok ang isinagot nya sa kin.
Potek naman oh!
“Sino ba yan!?”
*knock knock knock*
Letse!
Padabog akong tumayo at nagtatalon gamit ang iisang paa hanggang sa umabot ako ng pinto.
*knock knock knock*
Di makaintay!
Hinawakan ko na ang doorknob nang mapatigil ako...
Tumingin ako sa wall clock, 5pm pa lang. O.o
What the heck.
Ngayon ko lang naalala. Tuesday ngayon at ang alam ko’y gagabihin silang lahat sa pag-uwi.
Who the heck is behind this door!? >.<
“Si...sino yan?” nauutal at nangangatal na tanong ko.
Wala pa ring sumasagot.
EMEGESH. Natatakot na ko! >.<
*knock knock knock*
Pumunta ko sa cr at kinuha ang pambomba ng baradong inidoro.
Tumayo ako sa likuran ng pinto at inihanda ang armas na hawak ko.
Hinawakan ko ang doorknob at pinihit ito.
Dahan-dahang bumukas ang pinto.
Nang maramdaman kong pumasok na ang nilalang ay agad kong isinalubong sa kanya ang pambomba ko.
“Etong sayoooooooooooooooooooooooo!”
(O0O)
YOU ARE READING
No Strings Attached
RomanceA song says "Lucky I'm in love with my best friend"... But will you consider yourself lucky if you're afraid to be in a relationship? Or will you consider yourself lucky if you're afraid to lose your friendship? Will you stay away and cut the strin...
-----31st string-----
Start from the beginning
