Το Ονειρο.

Ουίλσον.

'Ασπρη τραπεζαρία.Κόσμος που έτρωγε ενώ συζητούσε.'Ολοι φορούσαν άσπρα η μπλε νοσοκομειακά φορέματα.Η Μελίνα κοίταξε τα χέρια της.'Ηταν ταλαιπορημένα και γρατζουνισμένα.Καθόταν και αυτή στη πελώρια τραπεζαρία, τρόγωντας κάτι γλειώδες που αποκαλούσαν μακαρόνια σε εκείνο το μέρος.Πώς βρέθηκε εκεί;Τι δουλειά είχε μέσα σε αυτούς τους αγνώστους, σε αυτή τη περίεργη τραπεζαρία με το απαίσιο φαγητό; 'Αρχισε να πανικοβάλλεται.Σηκώθηκε απότομα, οθώντας το κάθισμά της προς τα πίσω.Τα πόδια της καρέκλας της έτριξαν στο πάτωμα, πράγμα που τράβηξε τη προσοχή κάποιων ανθρώπων που καθόταν κοντά της.Και τότε, ένοιωσε ένα τσούξιμο στο μάγουλό της.'Εκλεισε δυνατά τα μάτια της, πισωπατώντας.

'Οταν άνοιξε τα μάτια της ξανά μετά απο λίγα δευτερόλεπτα ήταν ακόμα στο Jeep του 'Αγγελου.Μόνο που αυτή τη φορά ήταν σταματημένο και όλοι κοιτούσαν την Μελίνα με απορία και ανησυχία. 
''Ονίλ,δεν έπρεπε να την χαστουκίσεις.'' Της έκανε παρατήρηση ο 'Ολιβερ.
''Αφού έπρεπε να την συνεφέρουμε και κοίτα!Δούλεψε.'' Εκανε εκείνη θριαμβευτικά.
Η Μελίνα έβαλε τη παλάμη της πάνω στο κόκκινο μάγουλό της που ακόμη έτσουζε. 
''Τουλάχιστον ας μου έλεγες να της το έδινα εγώ.'' Είπε η Αμάντα αναφερόμενη στο χαστούκι. ''Κάθομαι και πιο κοντά της.'' Πρόσθεσε.
''Σταματήστε επιτέλους.'' Παραπονέθηκε ο 'Αγγελος και μετά στράφηκε στη Μελίνα. ''Νοιώθεις καλά;Είχες σχεδόν λιποθυμήσει πριν.'' Της είπε, κοιτώντας την περίεργα.
''Καλά είμαι.'' Εκανε εκείνη και κοίταξε τα χέρια της.Δεν είχαν ούτε γρατζουνιές ούτε τίποτα. ''Απλώς ζαλίστηκα λίγο, τίποτα το σπουδαίο.'' Είπε καθησυχάζοντάς τους, αν και η ίδια δεν ήξερε τι μόλις έγινε.

''Ελπίζω να το εννοείς αυτό..'' Μουρμούρισε ο 'Ολιβερ και κοίταξε έξω απο το παράθυρο. ''Τέλος πάντων.Φτάσαμε.'' Εκανε και βγήκε απο το αυτοκίνητο. Οι υπόλοιποι ακολούθησαν.

Η αλήθεια είναι πως ούτε η Μελίνα ούτε η Αμάντα το περίμεναν αυτό. Με το που αντίκρισαν το σπίτι - ή μάλλον το κάστρο, αφού ήταν τεράστιο και αρχοντικό - ελάττωσαν τον ρυθμό τους θαυμάζοντάς το με πεσμένα σαγώνια. 'Ηταν αξιοθαύμαστο. Τους αποδέχτηκε ένας τεράστιος κήπος με πολλά όμορφα λουλούδια, δεντράκια τα οποία ήταν κλαδεμένα έτσι ώστε να παίρνουν διάφορες μορφές όπως ελάφια, άλογα και πόσα άλλα. Καθώς πλησίαζαν τη βίλλα αντίκρισαν ένα πανέμορφο - και πανάκριβο - συντριβάνι στο οποίο κυλούσε κρυστάλινο νερό.Το πιο αξιοσημείωτο του κήπου όμως ήταν, φυσικά, το ίδιο το σπίτι.'Ηταν αρκετά ψηλό - η Μελίνα υπολόγιζε πως είχε περίπου τέσσερις με πέντε ορόφους.Το χρώμα του ήταν άσπρο προς μπεζ. 'Ηταν δύσκολο να ξεχωρίσουν τα χρώματα εξαιτίας των φώτων. Οι κολώνες πάντως ήταν λεπτομερώς σκαλισμένες. Αυτές ήταν που έδιναν στο σπίτι τον αρχοντικό χαρακτήρα του.