DÜŞMAN OKULLAR " YAZ KAMPINDA "

GÜNLÜKRE YAZILANLAR VE KULÜBE...

Bu n-nasıl olur?? Biraz endişelenmiştim. Ve aceleyle doğum anındaki günü okumaya başladım.

04/05/2002
PAZAR

Sevgili Günlük
Bugün o doğum gerçekleşti. Tam zamanında. O gün sabahı sancıyla gözlerimi açtım. Doğum sancısıydı. Hemen Barış'ı uyandırıp hastaneye gittik.
Ve doğdu. Canım kızım doğdu. İsmini ne koysam diye düşünmedim çünkü ismi belliydi. MASAL...
Kızımın adı Masal olsun. Masallar gibi bir hayat yaşasın. Mutlu son ile biten masallardaki başrolde olan kız olsun,hep mutlu,olsun...
Barış 'da sevmişti ismini. Özgür de Masalı görmek için yatağa zıplayıp duruyordu. En sonunda Barış onu kucağına aldı ve gösterdi. Çok mutluyduk. Ben,Barış, Özgür, ve Masal...

Bbu yani bu bizim ailemizin,annemin mi günlüğüydü?? A-ama nasıl?

Sonra aklıma gelen bir şey ile yataktan hızlıca kalktım. Annem,kulübenin üstüne bizim isimlerimizi yazmıştı, yada yazmıştılar. Ben de evden hızlıca çıkıp kulübenin üstüne baktım. Tozluydu,nasıl girebilirim diye düşünürken yerde duran dalı gördüm. Evdeki herhangi bir şey ile oradaki tozları temizleyebilirim. Hemen eve girip yataktaki duran eskimiş pikeyi alıp dışarı çıktım. Pikeyi dalın ucuna yaydım ve orayı silmeye başladım. Acayip bir şekilde temizleniyordu.
Ve orada yazan şeyi görmemle şaşırmam ve yere düşerek ağlamam bir oldu. Orada yazan şey

BARIŞ,SEVDA,ÖZGÜR VE MASAL...

MUTLU AİLEMİZİN KULÜBESİNE HOŞGELDİNİZ

İnanmıyorum,inanamıyorum. Yani bu ev bizimdi. O beşik bana aitti. O yatak abime aitti. O pembe kıyafet benimdi. 'Burası niçin bana tanıdık ' sorusunun cevabını almış olfum. Burası bixim küçük bir evimizdi. Bir anda yerden kalkıp

" Burada biz kaldık, annem,babam,abim ve ben. Bu ev zaten benimdi. Bu evi ben yaratacağım. Yeni baştan. Eskisi gibi yapacağım. "

Dedim ve ilk iş olarak orayı temizlemekti. Sonra aklıma saate bakmak geldi ve saat dünkü gibi 09.00'du. Ben de ilk önce kulübeye gitmek oldu. Kulübede kimse yoktu. Ben de yüzümü yıkadım ve makyaj yaptım. Ağlamaktan makyajım mahvolmuştu. Zaten çok makyaj yapmayı sevmiyordum.
Sonra da yemekhaneye gittim. Her zamanki gibi bir kahvaltı. Ben de aldım. Yemekhaneye girdiğimde ilk önce beni Mert farketti. Sonra da kızlar. Beni gören Açelya

"Seni burada görmeyi pek sanmıyordum. Dün olanlardan sonra..."

Ben de

"Biliyorum, dün çok kötü şeyler yaşadım ama bu yemek yemeyeceğimin anlamına gelmez. Neyse yemekten sonra benim işim var. Akşama anca biter."

Dedim. Ve sonra da

"Kızları yemekten sonra toplayıp Güney Erkekler hakkında konuşun. Onlar elbet bize o kötü şakalarını yapacaklar. Sonra dq Güney Erkeklerle anlaşma yapın. Şöyle bir anlaşma yapın. Şakayı abartmadan yapsınlar, sapıklık gibi yani her neyse sen anladın. Hallet şu işi. "

Dedim. O da

"Tamam,anladım sen o işi bana bırak da sen,sen nereye gideceksin,bu bu işi akşama kadar sürecek. "

Dedi. Ben de

"Sen orasını karıştırma. Hadi bakalım ben gidiyorum. Sana güveniyorum. "