[iKON] Prince and I [BOBYUN]

01 : เจ้าชายเกลียดเนิร์ด

                "พี่จินฮวานทำอะไรอยู่ครับ"

เสียงทุ้มนุ่มที่เอ่ยทักทายแต่เช้าเรียกให้คิมจินฮวาน ชายหนุ่มร่างเล็กเจ้าของหน้าตาอ่อนกว่าวัยยี่สิบหกปีในชุดกาวน์สีขาวซึ่งเพิ่งละมือจากการเทอาหารใส่ในโหลแก้วเลี้ยงปลาทองต้องหันไปมอง ไฝรูปหัวใจใต้ตาขวาเป็นจุดโดดเด่นที่เพียงแค่เห็นครั้งเดียวก็จำได้ คิ้วเรียวเลิกขึ้นนิดๆเมื่อพบเข้ากับใบหน้าดูดีที่ก้ำกึ่งอยู่ตรงกลางระหว่างคำว่าสวยกับหล่อของคนอายุน้อยกว่าซึ่งกำลังวางศอกเท้าคางอยู่กับขอบหน้าต่างจากด้านนอก

"ทำไมวันนี้มาเช้าได้ล่ะยุนฮยอง" เอ่ยถามพลางเดินเข้าไปเลิกเปิดผ้าม่านผืนบางสีฟ้าอ่อนที่พัดปลิวตามแรงลมให้คุยกันได้สะดวกขึ้น

ยุนฮยองไม่ตอบ เขาหัวเราะคิกแล้วปีนข้ามหน้าต่างเข้ามาในห้องหน้าตาเฉย

"โถ่ พี่อย่าพูดเหมือนผมเป็นเด็กไม่ดีสิ" ปากพูดตัดพ้อแต่รอยยิ้มกลับขยับยกกว้างขึ้น เด็กหนุ่มเดินกลับไปกลับมาชวนปวดหัวสำหรับคนมองอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเลือกนั่งลงบนเตียงขนาดสามฟุตครึ่งซึ่งอยู่ใกล้ที่สุด

จินฮวานถอนใจเฮือกใหญ่ เขาเข้ามาทำงานเป็นครูพยาบาลที่โรงเรียนมัธยมแห่งนี้เมื่อสองปีก่อน หลังจากนั้นชีวิตก็ต้องประสบพบเจอแต่ความวุ่นวายที่ 'ซงปรินส์' สรรหามาให้ ตั้งแต่เปลี่ยนห้องพยาบาลของเขาเป็นแหล่งซ่องสุมขนาดย่อมไปจนถึงม่านรูดจำเป็น ถ้ายุนฮยองเข้ามาแค่คนเดียวมันก็พอรับมือได้ไม่ยากเย็น แต่เมื่อไหร่ที่เจ้าเด็กแสบคนนั้นหอบหิ้วเอาพรรคพวกมาด้วยล่ะก็ความบัดซบเป็นอันต้องหล่นโครมใส่หัวจินฮวานเต็มๆ

อันที่จริงห้องพยาบาลไม่ได้กว้างขวางอะไรมากนัก ห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้ามีพื้นที่ราวสามสิบตารางเมตร อยู่บริเวณชั้นหนึ่งของอาคารเรียนสำหรับปีสาม ซึ่งประกอบไปด้วยเตียงสามฟุตครึ่งสี่หลัง สามในนั้นเรียงหันหัวชิดผนัง มีม่านสีขาวกั้นระหว่างกันเรียบร้อย (และตัวกลางถูกยุนฮยองยึดไปแล้ว) ส่วนอีกหลังตั้งตรงข้ามกับโต๊ะทำงานของจินฮวานซึ่งอยู่ข้างหน้าต่าง (ที่ยุนฮยองใช้มันแทนประตู) จากตรงนี้สามารถมองเห็นสนามฟุตบอลเลยไปถึงประตูโรงเรียนได้อย่างชัดเจน ฟากซ้ายของห้องถูกแบ่งเป็นโซนสำหรับตู้เก็บอุปกรณ์ ตู้เอกสาร และโถใส่ปลาทองเล็กๆ ลึกถัดเข้าไปจึงเป็นห้องน้ำควบตำแหน่งห้องอาบน้ำในตัว