Semi's, baby!

Swiper no swiping!

Napasapo ako sa dibdib ko. Be still, my heart.

With that one smile? Agh. Wala na. I was totally and miserably whipped. Yung kahit anong gawin niya. Kahit anong mangyari. He would still be the one? Yung matagal ko ng hinahanap? Yung napapanood ko lang sa tv ngayon live ko ng nahahawakan? Mabilis kong iniiwas yung mga mata ko.

Why was I getting maudlin?

Hindi naman ako buntis. At obviously, sa nangyari kagabi, wala naman akong dalaw ngayon. So why in heaven was I getting emotional?

Tumalikod ako kay Joed. I need a moment’s peace of mind. At naramdaman kong niyakap niya ako mula sa likuran. His heat enveloped me.

At naalala ko lang yung ginawa namin kagabi. The pain. The pleasure. Yung pagmamadali naming dalawa. Yung... pumikit ako.

“Nina? Okay ka lang ba?”

Napadilat ako. “O-okay lang ako.”

Humigpit yung yakap niya sa akin. Tapos naramdaman kong tinignan niya ako. “Kung okay ka lang bakit ka umiiyak? Nina!” He hissed. Mabilis na iniharap niya ako sa kanya. Then I saw the worry and panic in his eyes. Binalot ng mainit na pakiramdam yung puso ko.

“Umiiyak?” Sabi ko. Sabay hawak sa pisngi ko. “Hindi naman ako umiiy—” Basa nga. Teka, bakit nga ako umiiyak? Masaya ako diba? Pero kasi hindi naman ibig sabihin kapag malungkot umiiyak agad diba? Hindi ba pwedeng masaya lang?

He cupped my cheeks. “Babe you’re scaring me. Nasaktan ba kita? Are you still sore? Kaya ka ba umiiyak kasi—”

“I’m okay Joed.” Bulong ko. I tried hard not to choke. Yung mga luha ko hindi pa rin tumitigil. Hindi ko alam kung bakit. Siguro dahil nakikita kong nagaalala siya sa akin? Dahil nakikita kong this time, sincere yung mga mata niya.

Mabilis na itinaas niya yung kumot ko. “The first time is usually painful. I guess you’re sore and—”