RampKamp

Er was eens een vrienden groepje die bestond uit:
Janis- de bitch- 16 jaar
Senna- de hippie- 17 jaar
Kimberley- de jongensgek- 16 jaar
Ella- de telefoon verslaafde- 16 jaar
Jessie- de muzikale- 18 jaar
En ik, Dewi- een beetje van alles.- 17 jaar

Met school gingen we op kamp en daar hadden we echt heel erg zin in, lekker kloten met ze allen want we waren,gelukkig, met ze allen op 1 kamer.

*Onderweg naar het kamp*

"Hoe zou onze kamer er uit zien?" Vroeg Jessie. "Ik hoop dat we een stopcontact hebben en wifi." Zei Ella. Toen de meiden er verder over aan het praten waren viel ik in slaap.

*Na 1 uur*
Ik word wakker geschud
Maar toen we de kamer in liepen stonden we perplex. Het was echt een hele enge kamer. (Zoals jullie hier onder kunnen zien.) Toen zeiden we tergelijk: laten we maar het beste van maken.

In de avond gingen we een film kijken op mijn telefoon en om het goed te kunnen zien schoven we alle bedden aan elkaar. We keken gewoon film totdat mijn beeldscherm raar begon te doen, en zagen we een tekst in het beeld. Er stond: GA NU WEG! DIT IS JULLIE 1E ADVIES, TOT DE 5 EN DAN KOMT ER VERLIES. Na de tekst viel mijn telefoon uit en begin het te onweren, dus besloten we om te slapen. We kropen dicht naar elkaar toe want we waren allemaal een beetje bang.

*volgende dag*

Toen ik wakker werd leek alles een droom te zijn geweest want alle bedden waren gewoon weer op zijn plek gezet net als hoe ze stonden toen we binnen kwamen. Maar toen de rest wakker werd zag ik dat ze net zo verbaast waren net als ik. Dus ik vroeg:"gister hadden we toch alle bedden aan elkaar geschoven?" Waar de meiden ja op antwoorden. Met de dag word het raarder, eerst mijn telefoon en nu dit, ik hoop dat het hierbij stopt. "Laten we maar gaan aankleden, we worden straks al geroepen dat het ontbijt klaar is." Zei senna. En daar waren we het allemaal mee eens.

*in de eetzaal*

We keken rond en zagen nog een vrij tafeltje. Het leek alsof iedereen een gewone avond heeft gehad, behalve wij.
Tijdens het eten kregen we het dagprogramma te horen en werd er verteld dat we absoluut NIET de grote deur aan het eind van de gang open mogen maken.
Ik denk niet dat iemand dat zou willen want hij ziet er heel eng uit.

Maar nu hoe ze het zei gaan er ziezo jongens heen voor avontuur of iets.
Na het eten was er geloot wie er moest afwassen en de tafels moest afnemen. De rest mocht naar hun kamers. En wij moesten niks doen dus gingen we terug naar onze kamer en toen we binnen kwamen lag alles weer anders en lag er een blaadje op een bed met erop geschreven: "DIT IS JULLIE 2E ADVIES, GA WEG ANDERS KOMT ER VERLIES." We keken geschrokken naar elkaar en wisten niet wat we moesten doen of zeggen.

*volgende dag*

Jessie werd als 1e wakker en maakte ons meteen wakker, om te zeggen dat Kimberly weg was. We rende meteen naar beneden om het te zeggen tegen de docenten. Maar toen we in de eetzaal kwamen zagen we Kimberly daar zitten en liepen we meteen naar haar toe. Ik zag dat er bloed zat op haar mouw en keek ik op haar arm en daar stond: "DIT IS JULLIE 3E ADVIES, NOG 2 EN DAN KOMT ER VERLIES". We brachten haar snel naar de badkamer. Toen we het wilden schoonspoelen zagen we dat het weg was. We hadden geen bewijs dus niemand zou ons geloven.
Toen bedachten we elke keer als er iets gebeurt maken we er een foto van dat we bewijs hebben.
De rest van de dag was er niks raars meer gebeurt, gelukkig maar.

*volgende dag*

De volgende dag ging alles gewoon goed totdat we na het avond eten een speurtocht gingen doen in het bos achter het kasteel waar we waren met kamp. We moesten in groepjes aanwijzingen zoeken. Janis, Senna, Kimberly, Ella, Jessie en ik waren 1 groepje. "We moeten extra goed oppassen en bij elkaar blijven." Zei Senna en daar waren we het allemaal mee eens. Janis liep voorop met een zaklamp. We waren aan elkaar vast gebonden met een touw dat we niet te ver van elkaar af konden lopen of als iemand mee genomen zou worden dat iedereen zou worden mee getrokken. Toen we ongeveer al een kwartier onder weg waren viel janis opeens in een gat maar omdat we aan elkaar vast zaten vielen we er allemaal in.
Toen we bijgekomen waren van de schrik zagen we iets bewegen, het was een krijt welke uit zichzelf aan het schrijven was. En het schreef: " DIT IS JULLIE 4E ADVIES NOG 1 EN EE KOMT VERLIES ." WAT MOETEN WE DOEN EN HOE KOMEN WE HIER UIT?" Riep Ella. En iedereen begon in paniek te raken. "HOU JULLIE BEK EN KOM TOT RUST!" riep ik. Toen iedereen weer rustig was geworden keken we rond om misschien iets te vinden waardoor we er uit kwamen. We vonden een grote steen en kwamen op het idee om die aan het touw vast te binden en naar boven te gooien dat we ons op konden trekken aan het touw wat rond onze middel was vast gebonden , en dat lukte. Toen we terug kwamen op het kamp was elke docent ongerust over waar wij waren maar gelukkig kregen we geen straf.

*in de slaapkamer*

Na het douchen hadden we de bedden weer aan elkaar geschoven en gingen we overleggen wat ons het slimst leek om te doen.
"Moeten we het niet tegen iemand zeggen?" Vroeg Ella. "Nee ze gaan ons toch niet geloven, en als we ons geloven hebben we geen avontuur meer." Zei Kimberley. "Als we nou gewoon bij elkaar blijven dan kan er niks gebeuren en komt er ook geen verlies." Zei Senna. En daar waren we het allemaal over eens. Toen we gingen slapen gingen we zo dicht mogenlijk bij elkaar liggen voor een veilig gevoel en hadden een klein bunkertje om ons heen gebouwd van tassen en overige kussens met een deken er overheen gegooid en daar lagen wij in.

*de volgende ochtend*

Ik werd wakker in ons bukkertje met alle andere meiden. "Gelukkig, niemand is weg en/of gewond." Dacht ik. Ik maakte de rest wakker, we maakte ons klaar en gingen naar de eetzaal. Tijdens het eten bespaken we de dag. Een docent riep: "NA HET ETEN IEDEREEN NAAR HUN KAMERS EN KLEED JE OM IN JE ZWEM KLEDING WANT WE GAAN KANOËN EN GA ER MAAR VAN UIT DAT JE NAT WORD." Iedereen was enthousiast. Zoals gezegd gingen we na het eten ons omkleden en liepen we naar het meertje. Wij moesten achteraan lopen. Tijdens het lopen zagen een blaadje aan een boom hangen, we gingen kijken wat er op stond. Er stond: "JULLIE KUNNEN NIET MEER WEG. DIT IS HET LAATSTE ADVIES, ER KOMT VERLIES!"
"Wat moeten we doen?" Reageerde Ella. "Ik kan nog niet dood, na kamp had ik afgesproken met lukas." Zei Kimberly. Ik zuchte. "We gaan echt nog niet dood, rustig maar." Zei Senna. We zagen dat de rest van de klas al ver was dus besloten we om verder te lopen.

*Tijdens het kanoën*

We zaten met ze 6e in 1 kano. Het was erg stil tijdens het kanoën, we wisten niet wat we moesten zeggen. Opeens begon het heel hard te waaien, we gilden maar het leek niemand te boeien want niemand keek naar ons. De kano kiepte om, sinds toen weet ik niet wat er met de rest gebeurde, ik weet nauwelijks wat er met mezelf gebeurde. Ik snakte naar adem maar ik slikte water in en schrok wakker in de slaapkamer. Ik keek rond en zag dat de rest ook geschrokken keken. Was dit nou een rare droom of was het echt? "Ik had zo een rare droom." Zei Janis "ja ik ook" zeiden de andere. "Droomde jullie ook over dat we hier weg moeten gaan?" Vroeg ik, de rest antwoorden met ja toen vertelde we omstebeurt waar de droom over ging en we kwamen er achter dat het precies het zelfde was. "Welke dag is het eigenlijk ?" Vroeg Jessie. Ik keek op mijn telefoon en zag dat dit pas de 1e nacht was. We waarschijnlijk tijdens de film in slaap zijn gevallen. Wel vreemd dat we allemaal het zelfde hebben gedroomd, of was het geen droom?

EINDE

Ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen. Tips zijn altijd welkom en zeg alsjeblieft als je een typfout ziet of een ander foutje.
Dankje wel xxx