Skraj: nominacje & dywagacje

Tam, gdzie nie zapuszczają się ptaki...

A więc dotarłeś do Skraju. Można powiedzieć, że to mało uczęszczane miejsce. Nawet ptaki, zbliżywszy się doń, zawracają. Co? Tak, dobrze słyszysz. Na skraju nie ma ptaków. Nawet one nie są tak głupie, żeby się tu zbliżać. W końcu za Skrajem nic nie ma (czyt. nie miałyby na co srać). Tylko pustka i te sprawy. Bezkresny ocean gwiazd. Wciąż tu jesteś? Jeszcze przed chwilą było tak cicho...

Właściwie co ty tu robisz?

Czyżby ściągnęła cię tu ciesząca oko okładka? (Tak, będę się nią chwalić, bo zrobiłam ją sama, w Gimpie, na laptopie proszącym się o emeryturę. Czcionkę też sama udziwniałam. Laptopik nie pozwala wgrywać nowych *łezka*) 

A może był to tytuł, zdający się zapowiadać jakąś niesamowitą opowieść fantasy, umieszczoną przypadkiem w złej kategorii? Cóż, nie pomyliłbyś się zbytnio. To, co pragnę Ci zaserwować, nieraz będzie z pogranicza science-fiction.

Ktoś już domyślił się, o co w tej publikacji chodzi (podtytuł „nominacje & dywagacje" wcale nie pomaga)? Nie? Cóż, powiem wam, niedomyślni śmiertelni. Będę się tu produkować wtedy, gdy będę miała coś do powiedzenia. Proste, prawda? Tyle jest już tego typu dzieł na Wattpadzie... 

I żeby było jasne: w „Skraju" nie chodzi o wyświetlenia czy gwiazdki. Nie obchodzi mnie też miejsce, jakie będzie zajmował w rankingu, więc jeśli kiedykolwiek zdarzy się mi o tym zapomnieć, palnijcie mnie proszę w łeb. Łopatą. Stoi w kącie.

No, to tyle tytułem wstępu. Rozpisałam się. Chyba mam tendencję do rozpisywania. Cóż, przecież nie każę nikomu tego czytać.

Natomiast ZMUSZAM do komentowania. Zmuszam o tą tu łopatą stojącą w rogu. Zmuszam, ponieważ "ksionszka" ta służy rozmowie. (Na Skraju trzeba rozmawiać. Tylko rozmowa może uchronić nas od szaleństwa.) Także zapraszam do dialogu. O czymkolwiek. Jeżeli nie macie pomysłu, możecie odnieść się do wpisu. W sumie byłoby to logiczne.

Ale przecież na Skraju nie działa logika, więc...

...może jednak nie?