"Bırak beni!" dedi genç kız sinirle.
"Bırakamam. İnsan canını bırakabilir mi?" dedi genç oğlan ağlamaklı sesle. İlk defa böyleydi. Güçsüz, çaresiz...
"Sen benim canım falan değilsin. Ben bırakırım." dedi çok kısık bir sesle. Hatta fısıltıyla.
Genç oğlanın canı ilk kez bu kadar yanmıştı. Sanki parçalara ayrılmıştı ve kimse bulamıyordu.
Oğlan elini gevşetti ve çaresizce baktı.
"Elif. Yapma be güzelim. Canım çok yanıyor. Senin de canını yaktım. Bırak be güzelim. İzin ver de o yarayı sarayım. Sensiz yapamıyorum. Sen benim nefesimsin. Gidemezsin." dedi ellerini saçlarından geçirerek.
"Demir. Bende sensiz ya-pamam. Ne kadar üzsende gitmeyi bile beceremiyorum." dedi genç kız aptal aptal sırıtarak. Kollarını yana açtı, oğlanın sarılabilmesi için.
Oğlan hemen sıkıca sarıldı, bidaha hiç bırakmamak üzere.
"Ben seni böyle seviyorum. Saflığını, duruluğunu, iyi niyetini, cesaretini, güzelliğini. Herşeyini seviyorum güzelim. Özür dilerim birdaha asla canını yakmıyacağım. Kimsenin de yakmasına izin vermeyeceğim."
"Demir. Kalbim seninle bunu unutma. Seni seviyorum." dedi genç kız utanarak
"Sana aşıgım güzelim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBİM SENİNLE
ChickLit"Kalbimdesin.Aklımda da. Zihnimdesin de. Sen kısaca herşeyimdesin. Herşeyimsin Beste'm."
