အချစ်ကို ဦးစွာပေးအပ်ခဲ့မိသော

အခ်စ္ကို ဦးစြာ ေပးအပ္ခဲ႔မိေသာ

အခ်ိဳ႕စာမ်က္နွာေတြဆို အဲဒါ တကယ္ေရာျဖစ္ခဲ႔လို႕လားလ္ုိ႕ ျပန္ေတြးယူမိရဲ႕…

အဟင္း…ရယ္ေတာ့လည္း ရယ္ဖို႕ေကာင္းတယ္ လူသားေတြ ဟင့္အင္း… မဟုတ္ေသးဘူး …
သူတို႕ထဲက တစ္ခ်ိဳ႕…ကြ်န္ေတာ္အပါအဝင္ေပါ့…

ဒီေလာက္ပဲ ေမ့ေလ်ာ့လြယ္သလား…
တစ္ခ်ိန္က လက္နဲ႔ခ်ေရး မွတ္တမ္းတင္ထားခဲ႔တဲ႔ စာမ်က္နွာေတြကို တကယ္ဟုတ္ရဲ႕လားလို႕ ျပန္ေတြးေနရေအာင္ထိ အမွတ္သည္းေျခမဲ႔ေနၾကသလားေလ…

ဒီေလာက္ထိ အလြယ္တကူ ေမ့ရက္  ေမ့တတ္မယ္ဆိုလည္း တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြကိုက် ဘာလ္ုိ႕မ်ား ျခြင္းခ်က္အျဖစ္ ေမ့မရတတ္ၾက ျပန္သလဲ?

အင္း…
ဘယ္လ္ိုေၾကာင့္မ်ား ကြ်န္ေတာ္ သူ႕ကို ေမ့လို႕ မရသလဲ?

အဦးဆံုးမို႕ ထင္ပါရဲ႕…

ပထမဦးဆံုးက်တဲ႔ နွင္းက…ဆုေတာင္းျပည့္ေစတယ္တဲ႔
ပထမဦးဆံုးရြာတဲ႔မိုးက…သစ္ပင္ေတြကို အသက္ဆက္ရွင္နိုင္ဖ္ုိ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အလင္းတန္းကို ေပးတယ္…
ပူအိုက္တဲ႔ ရာသီမွာ…ပထမဦးဆံုး  တိုက္ခတ္လာတဲ႔ ေလေျပက…စိတ္သက္သာမႈကို ခံစားရေစတယ္

ဟုတ္တယ္…
ပထမဆံုးဆိုတဲ႔  အရာ အမ်ားစုက…
ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစသလို စိတ္လႈပ္ရွားမႈကို ေပးစြမ္းတယ္…

အဦးဆံုးမို႕ မရဲတရဲျဖစ္မိေပမယ့္…
ခံစားခ်က္ေတြအားလံုး
လန္းဆန္း လတ္ဆတ္ေနတယ္ေလ…

ဟုတ္တယ္…သူက ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အဦးဆံုးလူပါ…

သူ…

သူ႔မ်က္လံုးေတြဟာ…ဝိုင္းစက္မေနေပမယ့္လည္း
ေမွးတယ္ထင္ရတဲ႔…ကြ်န္ေတာ့္မ်က္လံုးထက္ ပိုျပီးၾကည့္ေကာင္းတယ္~လွတယ္ ဆိုတာမ်ိဳး

ေနေရာင္ေအာက္မွာဆို…သူ႕မ်က္ဝန္းေတြဟာ…
ညိဳေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အေရာင္သို႕ ေျပာင္းသြားတတ္ျပီး…
တစ္ခါတစ္ခါေတာ့…အနက္ေရာင္ဘက္သို႕ ပိုတယ္လို႕…ထင္မိျပန္ေရာ…

ႏႈတ္ခမ္းေအာက္ဘက္မွာေတာ့…
အမာရြတ္တစ္ခုရိွတယ္
ထင္ထင္ရွားရွား အေၾကာင္းေလးျဖစ္ေနတဲ႔… အဲဒီအမာရြတ္ကို…မည္သို႕မည္ပံုရခဲ႕ေၾကာင္း…
ေမးမယ္ၾကံရြယ္ခဲ့ဖူးျပီး ယခုထိတိုင္…မေမးျဖစ္ခဲ့…