Overdose เพราะความรักคือยาพิษ

Overdose - 2 - 100%

ดวงตาของพี่สาวเขากำลังเหม่อลอย ส่วนปากก็กำลังยิ้มหวานราวกับพวกโรคจิต

หรือบางทีในมโนนั้น อาจเป็นพี่สาวเขาจับเฉินเหวิ่นเฆี่ยนด้วยแส้ กลายเป็นฉากซาดิสเลือดสาดซะมากกว่า

จะโหมดไหนก็สงสารเพื่อนเขาหมดนั้นแหละ

ดังนั้นร่างสูงจึงตัดสินใจ เอื้อมมือไปตรงหน้าผากของลี่เซียน

ปั๊ก!!!

"โอ้ย!! เว่ยโจว! นี่แกกล้าดีดหน้าผากพี่เหรอห่ะ?!"

รอยแดงปรากฏเด่นชัดเป็นวงรีตรงหน้าผาก เพราะคนดีดก็ดีดแบบเต็มตรีม ไร้การออมมือใดๆทั้งสิ้น กะให้สติที่หลุดไปไกล กลับเข้าร่างแบบ 4G กันเลยทีเดียว

"พี่แหละ เลิกคิดและทำหน้าโรคจิตซะทีเหอะ" เว่ยโจวพูดพลางอมยิ้มเล็กๆ กับท่าทางเข็ญเขี้ยวเคี้ยวฟันของพี่สาว ในขณะที่เฉินเหวิ่นก็เงยหน้ามองทั้งคู่แล้วยิ้มเล็กๆ เพราะเค้กหมดไปเรียบร้อยแล้ว ตอนที่พี่ลี่เซียนเอาแต่เหม่อ

"แกนี่มะ.....หืม คนมีเรื่องกันเหรอ" เพราะโฟกัสที่ปรับเปลี่ยนอย่างรวดเร็วของคนเป็นพี่ที่มองเลยไปตรงถนน ทำให้ทั้งเว่ยโจวและเฉินเหวิ่นต้องหันกลับไปมองตาม

โต๊ะที่เขานั่งเป็นโต๊ะติดกระจกที่เห็นวิวข้างนอกตรงถนนชัดเจน ซึ่งปกติก็จะเห็นคนเดินพลุงพล่านเต็มไปหมด แต่ตอนนี้หลังกระจกที่ว่า มันไม่ใช่แค่คนเดินพลุงพล่านธรรมดา เรียกว่าคนกำลังวิ่งหนีด้วยความชุลมุนเลยมากกว่า และไอ่กลุ่มก้อนที่เป็นสาเหตุก็กำลังตะลุมบอนและไหลมายังตำแหน่งที่เขานั่งเรื่อยๆ

ปัง!!!

"เชี่ย!!"
"เหว้อ!!"

เสียงคนถูกซัดโดนกระจกร้านทำเอาคนข้างในสะดุ้งโหยง หันมามองยังตำแหน่งเดียวกันที่เกิดเสียงทั้งร้าน ยิ่งคนที่ตกใจหนักสุด คงหนีไม่พ้น2ชาย 1 หญิงอยู่ตรงตำแหน่งนั้นพอดีเป๊ะ

ปัง ! ปั๊ก! ปัก !

เสียงกระแทกดังตามติดกันมาอย่างต่อเนื่อง พร้อมร่างเด็กวัยรุ่นที่ลอยสลับกันกระแทกราวกับกำลังวัดความแข็งแกร่งของกระจก
จนเว่ยโจวนึกขอบคุณพี่สาวคนเก่งที่เลือกกระจกร้านที่ค่อนข้างเเข็งแรงพอสมควร ไม่งันมั่นใจได้เลยเหอะว่าเขาจะได้กินเศษแก้วแทนลาเต้เย็นตรงหน้าอย่างไม่ต้องสืบ