ภารกิจในวันนี้สิ้นสุดลงแล้ว..
ผมเดินออกมาจากที่นัดหมายสำหรับการบรีฟงานในการเดินทางไปเทศกาลหนังใหญ่ ที่ชาตินี้ตัวผมเองไม่เคยคิดเคยฝันว่าตัวเองจะได้เป็นตัวแทนของประเทศจีนไปต่างประเทศแบบนี้มาก่อน
ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมาก ภายในเวลาแค่ไม่กี่เดือน จนผมเองยังไม่รู้เลยว่าตัวเองมายืนอยู่ในจุดจุดนี้ได้ยังไง"เดี๋ยวเรากลับไปที่โรงแรมเลยละกัน ฉันเช็คอินโรงแรมไว้แล้ว"
'เจ๊เหมิง' หรือผู้จัดการสาวร่างท้วมของผมพูดขึ้นตอนที่เรามายืนรอรถมารับข้างหน้าตึก
ผมมองถนนรอบตัวในยามค่ำคืนอย่างเหม่อลอย
ที่นี่คือปักกิ่ง.. เมืองที่ผมเทียวไปเทียวมาอยู่บ่อยๆเวลามีงาน และเป็นเมืองที่ผมได้ใช้เวลาช่วงหนึ่งในการถ่ายทำซีรีย์เรื่องแรกในชีวิต
ซีรีย์ที่ทำให้ผมกลายเป็นที่รู้จักในทุกวันนี้ไม่รู้ผมรู้สึกไปเองรึเปล่า..
แต่ทุกครั้งที่มาที่นี่ เหมือนความทรงทุกอย่างจะคอยย้อนกลับเข้ามาในหัว เหมือนแผ่นฟิล์มหนังที่เล่นภาพซ้ำๆอยู่อย่างนั้น
มันเพิ่งผ่านไปแค่ไม่นาน แค่ช่วงปลายปีที่แล้วนี้เอง แต่ผมรู้สึกเหมือนเหตุการณ์ทุกอย่างมันผ่านไปแล้วเป็นชาติผมคิดถึงมัน...
ทุกความทรงจำ และคนบางคนในความทรงจำนั้น คนที่สำคัญกับผมมาก..
สายตาของผมเหลือบไปเห็นแท็กซี่คันหนึ่งกำลังวิ่งมาทางที่ผมยืนอยู่
ผมชำเลืองมองผู้จัดการของตัวเองที่ยืนก้มหน้ากดโทรศัพท์ก่อนจะใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาทีตัดสินใจพูดกับเธออย่างรัวเร็ว"เจ๊กลับไปรอที่โรงแรมก่อนเลยนะ เดี๋ยวผมตามไป"
เธอเงยหน้าขึ้นมาหาผมด้วยใบหน้าที่ดูงงๆ แต่ผมไม่ได้รอให้เธอถาม ผมโบกแท็กซี่คันนั้นและก้าวขึ้นไปอย่างรวดเร็ว