"โจว โจว ช่วยด้วย ช่วยชั้นด้วย อย่ะ..."สวีเว่ยโจว ลืมตาตื่นทันทีหลังจากได้ยินเสียงเพื่อนสนิทโทรมาร้องขอความช่วยเหลือ ความพยายามในการนอนของเขามันแทบจะหมดสิ้นความหมาย ทั้งๆทีเขาพยายามข่มตาหลับมาเกือบ 1ชั่วโมงเต็มๆ และเพิ่งงีบได้เพียง 10นาทีเท่านั้น
"เฮ้ นี่นายอยู่ไหนนะเฉินเหวิ่น" ร่างสูงลุกออกจากเตียง เดินอาดๆไปสวมรองเท้าและเปิดประตูออกไปนอกห้องอย่างรีบร้อน ในมือยังคงถือโทรศัพท์รอฟังเสียงของคนปลายสายที่เงียบหายไปแล้ว แต่กลับได้ยินเสียงเหมือนคลื่นแทรก ดัง แซ่กๆ แซ่บๆ เข้ามาแทน มีเสียงคนพูดขึ้นมาในบางครั้ง ซึ่งเสียงนั้นมันไม่ใช่เพื่อนของเขาอย่างแน่นอน
ให้ตายเหอะ มันไปมีเรื่องกับใครหรือเปล่าวะ
ยิ่งคิดว่าอาจมีใครทำอันตรายเพื่อนรัก เขาก็ยิ่งเป็นห่วงมากขึ้น เฉินเหวิ่นรูปร่างค่อนข้างบอบบาง แถมตัวเล็ก ไม่เคยออกกำลังกายหนักๆแม้แต่น้อย โดนเตะที คงลอยปลิวไปถึงดาวอังคารได้ละมั้ง ดังนั้นเขาจึงรีบสาวเท้าวิ่งลงไปให้ถึงล่างตึกอย่างเร็วที่สุด
"อยู่ไหนวะ รีบบอกมาเซ่!!?" เท้าของเว่ยโจวแตะพื้นชั้นหนึ่งเรียบร้อยแล้ว แต่ที่ทำให้เขาโมโหคือ เขาไม่รู้ว่าควรจะไปต่อทางไหนดี ในเมื่อคู่สายหายเงียบไปจากสารระบบ เหลือไว้แต่เสียงแว่วเเผ่วเบาที่เขาจับใจความแทบไม่ได้
ให้ตายเหอะ
และเหมือนโชคยังเข้าข้าง เมื่อเว่ยโจวเหลือบไปเห็นกลุ่มคนประมาณ 3 คน ที่กำลังเดิน ไม่สิ! เรียกว่าสองคนลากคนร่างเล็กอีกคนออกไปตรงหลังตึกมากกว่า
เขาจะไม่สนใจเลยหากไอ่คนร่างเล็กที่เขาว่า มันไม่ใช่เฉินเหวิ่น!!
และเขาจะไม่หนักใจที่จะเดินเข้าไปช่วยเลยถ้าไอ่สองคนนั้นไม่ใช่ หวงจิ่งหยู กับ หลินเฟิงซง!!
YOU ARE READING
Overdose เพราะความรักคือยาพิษ
Fanfictionถ้าเลือกได้ 'สวีเว่ยโจว' อยากจะออกห่างไอ่บ้า 'หวงจิ่งหยู' ให้ไกลๆ แต่ยิ่งพยายามเท่าไร เขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมันยิ่งใกล้เข้าไปทุกที...