Sıcak bir haziran akşamı İphone’nun sıkıcı zil sesiyle ekranda Joe ‘ nun ismini gördüğümde Mc Donald’s daki yazlık işimden çıkmış eve doğru gidiyordum . Otobuste telefona asla cevap vermediğimi biliyordu. İş çıkışı saati dolayısıyla herkes sessiz ve yorgunken telefonda konusan birini dinleyip vakit geçirmek istemeleri gayet doğal ama iki insanın arasındaki konuşmaları rahatlıkla dinlemeleri beni aşırı derecede rahatsız ediyor. Sonuçta konustugun kişi senin en yakın arkadaşın olabilir kahkaha atarak yada küfrederek herzamanki halini yansıtmak isteyebilirsin ama bunları yaptıgın zaman toplumun o öldürücü bakışları altında kullanabildiğin kelimeler %99 azalıyor . “ peki , tamam,hayır,bende seni, görüşürüz” hepsi bu kadar. Bunun yanı sıra telefonu açmayıp düşünmek istediğim konu ; Mc Donald’s ın uzun sarı şaçlı , masmavi gözlerı olan 25 yaşındakı kasiyer Sophie’nın babamdan hamile kaldığıydı. Butun Mc Donald’s çalışanları öğrenmişti. Bu aynı zamanda tüm arkadaşlarımında öğrenmesi demekti.
