Liefde van buitenaf

1. Het Begin

Heei allemaal,

Dit is ons eerste boek op wattpad. We hopen dat jullie het leuk vinden. Laat alsjeblieft een comment achter en vergeet niet te voten :)

xoxo

1. Het Begin

We stonden in in grote straat. Aan elke kant stonden huizen. Grote vierkanten met een klein stukje groen als voortuin. De gordijnen waren nog dicht en ik hoorde ergens ver weg een vogel zingen.

Alles was zo perfect en vredig.

Toen hoorde ik het onweer. Ik wist dat onze aankomst altijd gepaard ging met onweer, maar toch schrok ik een beetje.

De lucht boven me was eerst nog roze geweest van de zonsopgang, maar nu was hij donker en dreigend. Het leek alsof het elk moment kon gaan regenen.

Ze hadden ons verteld waarom het weer altijd verslechterde als we kwamen. Ze vertelden ons dat we het evenwicht verstoorden. We waren niet van hier en de aarde wist dat en verzette zich. Niet dat we iets slechts van plan waren, juist niet. Dit was onze test. Na deze reis waren we volwassen en konden we gaan werken en trouwen.

Maar aan al die dingen kon ik nog niet denken. Ik moest hier eerst een jaar zien te overleven. Letterlijk overleven. Soms ging er namelijk iemand dood. Deze hele reis was niet zonder gevaren, natuurlijk niet.

Er was een groep met mensen die ons hier liever niet hadden. Ik wist niet waarom, maar ze mochten ons niet. Elke jaar gingen er minstens twee personen dood.

Ik kon alleen maar hopen dat ik het dit jaar niet was.

Ik hoorde links van me een hond blaffen en ik keek in de richting waar het geluid vandaan kwam. De hond had ons opgemerkt en stopte niet meer met blaffen. Ik wist dat het baasje van de hond snel zou komen kijken wat er aan de hand was, dus we moesten weg.

Het zou namelijk best wel raar zijn om 8 tieners zomaar op straat te zien staan op dit moment van de dag. En we zagen er ook niet echt uit als normale tieners. Onze huid was heel bleek, bijna wit. Ons haar was precies hetzelfde, ook wit. Ik wist dat we het moesten verven om niet op te vallen.

De hond haalde me uit mijn gedachten en ik zag dat er nu licht brandde boven. Nu moesten we zeker weg.

Ik zag dat Jason en Cedric begonnen te lopen en ik liep achter ze aan. De rest volgde ons. Niemand zei een woord.

Cedric had een idiote grijns op zijn gezicht. Hij zag dit als een grote grap. Hij dacht vast dat hij nu een of andere superheld was geworden nu hij niet meer thuis was.

We liepen de straat uit en liep door een verlaten winkelstraat. De lichten in de winkels brandden wel, maar ik had geleerd dat mensen dat deden om de dieven te laten denken dat ze in hun winkel waren. Dat leek mij nogal stom. Als je een goede dief was dan wist je toch dat iedereen dat deed?

De winkelstraat kwam uit op een pleintje. Midden op het pleintje stond een groot gebouw met een toren. Ik had geen idee wat het was, maar ik vond het mooi. De ramen waren gekleurd en er waren figuren in gemaakt.

Ik bleef staan en keek ernaar. Noah kwam naast me staan. 'Een kerk,' hoorde ik hem mompelen.

Ik keek hem vragend aan, maar hij schudde zijn hoofd.

Ik liep verder en probeerde de groep bij te houden. Waar zouden de mensen een kerk voor gebruiken? Ik nam me voor om het zo nog eens aan Noah te vragen.

Noah bereidde zich al sinds zijn twaalfde voor op deze reis, hij zou het vast wel weten. Hij wist alles. Hij wist alles over de aarde, maar ook over Gendaya. Eigenlijk was hij een wandelende encyclopedie.