Love Found Us. [FINISHED]

18.

*silence*

"Kath..."

Kaya naman inangat ko yung ulo ko.

"Please, wag mo 'kong iwasan. iniwan nako ni mara, sana naman kahit magkaibigan lang tayo, ay hindi mo 'ko iwan or malayo ka sakin. malapit kasi ang loob ko sayo eh, komportble ako sayo kasi ikaw lang ata yung babaeng naka-resist sa ichura ko *laugh* alam mo naman diba, yung iba nilalapitan lang ako dahil sa kasikatan ko, or yung iba jan kasi may gusto sa'kin. alam mo, ikaw, you're different kaya special ka sakin. kaya please, alam kong hindi kita mapapa-amin pero.... wag mo na akong iwasan."

His eyes shows how sincere is he.

But chandria.... Aamin nalang ako kay dj para matapos na.

"DJ. sorry, sorry talaga. ayaw ko lang naman kasi na magka-layo kayo ng loob ni Chandria eh. you know, WE know na ayaw niyang magkaroon ng bagong mommy.... este... ayaw niyang magkaroon ka ng babae, napansin kasi ni chandria na super close tayo sa isa't isa. We talked, at yun nga.. ayaw niya ng may babae ka, kaya umiwas ako. Alam mo? effective. kasi kanina nakapag-aral kami ng ayos, unlike dati, nafefeel kong galit siya. kaya sana dj.... iwasan nalang natin ang isa't isa." napayuko nalang ako.

I really feel guilty. after all ng ginawa niyang kabutihan sakin, ito igaganti ko? feeling ko ang sama ko. GRABE! Ang hirap mamili kapag dalawang tao ay espesyal at importante sayo... </3

"Do... do we really have to do this?" tanong niya. dahan dahan akong tumango.

"FINE. walang pansinan, walang imikan, walang tinginan. we're gonna act like strangers. Okay, you may leave now." Siya.

Inalis niya yung mga kamay niya sa gilid 'ko at nilagay iyon sa pocket niya.

Dahan dahan akong umalis sa kwarto niya at lumabas sa bahay nila.

Diba dapat masaya ako? kasi... finally, lalayuan na namin ang isa't isa AT magkaka-ayos sila ni Chandria? pero bakit ganon? bakit.... ang sakit.... ang hirap.....ang bigat ng loob ko, gusto kong umiyak...