Konuşmak Yasak

Konuşmak Yasak 2. Bölüm

Amerikadan kalkan uçak denizleri aşıp yeni ülkeme iniş yapmıştı Ankara Esenboğa Havaalanı . Babam Türkçeyi biliyordu o yüzden burdaki rehberimiz babamdı.
Bir taksiye bindik ve babam yeni evimizi adresini şöfere tarif etti .
Evimize geldiğimde gözlerime inanamadım . Yeni evimiz hayalimden çok uzaktı. Ama babamı üzmek istemiyordum o yüzden burayı beğendin mi gibi sorularına evet anlamında kafamı sallıyordum .

Taksinin bağajından sırt çantamı aldım . Babamda diğer kalan eşyalarımızı almıştı. "Hadi gel Emma sana odanı göstereyim " babam elimden tutu odama göstermek için çekiştirip duruyordu . Bi odanın önüne gelince durdu . "İşte burası bebeğim " açmam için kapıyı işaret ediyordu . Derin bir nefes aldım ve kapının kulpunu çevirdim . Kapı yavaşça gıcırdayarak açıldı .

Gözlerime inanamadım baba bu muhteşem odama bayıldım . Mavi en sevdiğim renk . Yatağımın üstüne asılmış panoda çocukluk fotagraflarım var .(Bu ayrıntıyı kesin benim biricik annem düşünmüştür ) . Vee en iyi tarafı odamın hemen yanında kütüphane yapabileceğim bana ait bir oda daha bulunması . "Bebeğim yorgunsundur sen biraz dinlen eşyalarını sonra dadınla birlikte yerleştirirsiniz . Tamam mı benim bebeğim " diyerek sarılıp saçlarımı okşadı daha sonrada yanağımdan öptü.

Beni çok seviyorlar biliyorum ama bazen sanki daha bebekmişim gibi davranıyorlar . Ben tam 1 ay sonra 17 yaşında olacağım . Ama hâlâ bir dadım var . Onu seviyorum o da beni seviyor . Dadım ailesini bir trafik kazasında kaybetmiş . Bir tane kızı var mış. Eğer yaşasaydı benden bir yaş küçük olacaktı . Dadım hayata benimle birlikte tutundu . Doğdugum andan itibaren hep benim yanımda oldu .

Gerçektende üzerimde bir yorğunluk vardı . Biraz uyumak iyi gelebilirdi . Dadım bana bavuldan eşortmanlarımı çıkartı .
"Sen bunları giyerken benim senin için süt ısıtmamı istermisin belki varsa biraz balda katarız " dedi dadım gülümseyerek . "Olur dadıcım " dedim işaret diliyle. Dadım odadan çıktı bende üzerimi değiştirdim . Biraz sonrada dadım sütümü getirmişti . "Dadıcım sende yorgunsun lütfen gidip sende dinlenirmisin " dedim .

" Sen uyu sonra dinlenirim ben Emmacım "

"Ama dadı ben sütümü içince uyuyacağım zaten söz hem bak ben çocuk değilim "

" Tamam bitanem " dedi ve odamdan çıktı . Dadımın odamdan çıkmasıyla yanlızlık hissi tekrar kapladı içimi . Gözlerimde birikip ağırlık yapan göz yaşlarımı serbest bıraktım . Çocukken ağladığım zaman dokunulmaz olduğumu zannediyordum . Ağlamak garib bir duygu hem insanı rahatlatıyor hemde duygularını sorguya çekiyor . Ben ne zaman ağlasam hemen anlarlardı. Çünkü ağladığım zaman gözlerimin altı çöküyor ve mor halkalar oluşuyordu . Ağlamaktan gözümde yaş kalmayınca göz kapaklarım yavaş yavaş kapandı .

Kulağıma huzur dolan bir sesle uyandım . Ses çok uzaktan geliyordu . Bu sesle sanki içimdeki sıkıntıdan kurtuldum . Uzattığım bacaklarımı kendime doğru çekip kollarımı etrafına sardım başımıda dizlerimin üzerine koydum . Ses bitene kadar dinledim . İlk defa duyduğum bu sesin garip bir şekilde huzur veren dinlendirici bir sesi var . Ses bitince kaltım odamdan çıktım ve evi gezmeye karar verdim . Merdivenlerden indim ve salona geldin kimse yoktu . Mutfaktan nefis yemek kokuları geliyordu . Mmmm dadım yine mutfakta harikalar yartmıştır .

Kokuyu takip ederek mutfaga ulaştım . Ama yanılmıştım mutfaktaki dadım değil babamdı. Babam çok sık mutfaga girmezdi . Sadece özel günlerde . Beni görünce heycan yaptı . " Sen uyandın mı ? Tamam şimdi burdan çıkıyorsun ve içeri gidiyorsun süprizimi bozmanı istemiyorum " diyerek aceleyle beni mutfaktan çıkardı . Hiçbir şey söyleyemedim . Mutfaktan çıkınca dadımla karşılaştım .

"Mutfaktan mı kovdu seni hmm gel o zaman bizde senin eşyalarını yerleştirelim . "
Dadımla birlikte odama çıktık . Dadım kiyafetlerimi yerleştirirken bende çalışma odamdaki boş raflara kitaplarımı yerleştirdim . Hepsini bitirdiğimizde babam aşağıdan bağırdı . "Hey millet hadi gelin yemek hazır " .
Dadıma tamam dadı sen in ben geliyorum dedim . Dadım gidince elimi yüzümü bir güzel yıkadım . Malesef gözlerimin altındaki morluklar belli oluyordu . O kadar hassas bir cildim var ki vücudumda oluşan en ufak bir iz hemen belli oluyordu .
Babamın ikinci seslenişinde aşağı inmek zorunda kaldım .

Vay hepside benim sevdiğim yemeklerdi . "Yeni evimizde ilk yemekler benden afiyet olsun" . Babamın bu konuşmasından sonra yemek boyunca herkes sessizdi. "Yarın bir şeyler yapalım mı bebeğim hem buraya alışırsın ? " Tabi yarın acil bir işin çıkmazsa neden olmasın . Babam bazen işi nedeniyle verdiği sözü tutamaz . Ya acil bir ameliyata girmesi gerekiyor yada hastanede işleri oluyor . "Olur" dedim . Yemekler bitene kadar kimse konuşmadı . Sonra dadım masayı toplayıp babama kahve yaptı . Bende odama çıkıp bir kitap alıp okumadan önce annemle mesajlaşlaştıktan sonra kitabıma gömüldüm .