Tumango-tango ako. "Mauna na ako ha. Mag-ingat ka." Sabi ko sayo tapos tumalikod na ako.
"Oo." Sagot mo.
Pagkabukas ko ng pinto ng kotse ko biglang humangin ng malakas. Ang lamig!
Nilingon kita pero wala ka na.
Nasaan na? Tanong ko sa sarili ko.
Sumakay na ako sa kotse ko at umuwi na.
---
"Sure ka? Tanungin kaya natin si Tita Karla?" Tanong sa akin ni Jaehee.
"Sige. Punta tayo mamaya." Sagot ko.
Umalis na sa harap ko si Jaehee tapos nagtrabaho na ulit.
Maya-maya lumapit si Kim sakin.
"Jer, totoo ba yung sinabi mo kay Jaehee?" Tanong ni Kim.
I nodded. "Yah. Pupunta kami mamaya kila Tita Karla. Sasama ka ba?" Tanong ko.
"Oo. Para masamahan ko kayong dalawa." Sagot niya.
---
Pagkatapos ng office hours, pumunta kaming tatlo sa bahay nila Tita Karla. Yung mother niya.
"Maupo kayo." Nakangiti niyang sabi.
May katulong na naglapag ng apat na baso ng juice sa may center table.
"Bakit nga pala kayo napadpad dito?" Tanong ni tita.
"May gusto lang po akong malaman." Sagot ko. "Nagpunta po ba si Rj sa may beach na parati namin pinupuntahan last saturday?" Tanong ko.
Medyo natulala si Tita tapos tumingin sakin.
"Sandali lang ha." Paalam niya.
Tumayo siya at umakyat sa hagdan.
"Jem, what do you think? Yung kinwento mo kasi parang sobrang imposbile kung buhay pa siya eh." Sabi ni Jaehee.
"What do you mean? Don't tell me, iniisip mo na patay na siya. That's so impossible! Buhay na buhay siya sa paningin ko, Jaehee!" Sagot ko sa kanya.
Biglang dumating si Tita kaya umayos kami ng upo.
Naupo siya saka may inabot saking white gold scented paper na sobre.
"Mamaya mo na yan basahin. First of all, hindi ko alam na nakita mo pala si Rj sa beach last saturday." Sabi ni Tita.
"Hindi po ba siya nagpaalam sayo?" Tanong ko.
"Actually, hindi. That letter can explain it all, hija. Sorry sa mababasa mo." Sagot ni Tita.
"Nasaan nga po pala si Rj ngayon? Gusto ko po siyang makausap." Tanong ko kay Tita.
"Wala siya eh." Sagot ni Tita.
"Ah. Sige po, Tita. Mauna na po kami." Paalam ko saka tumayo.
Lumabas na kami at sumakay sa kotse.
---
Pagdating ko sa bahay, dumiretso agad ako sa kwarto ko at humiga ng patihaya sa kama.
Heto na naman ako. Namomroblema sayo. Nag-aalala na naman ako. Sabi ko ile-let go na kita. Kaso kasi sobra kitang mahal eh.
Nasaan ka ba talaga, Romeo Joseph? Kung kelan handa na kitang i-let go saka ka naman lumilitaw. Kung kelan naman hinahanap kita saka ka biglang maglalaho.
Teka, ano nga bang meron sa sobre na yun?
Tumayo ako at nilapitan yung bag ko. Kinuha ko yung sobre tapos naupo ako sa kama ko.
Binuksan ko yung sobre tapos hinila ko yung nakatuping papel. May nalaglag na note na kasama nung letter. Pinulot ko iyon at binasa.
'You were the bigest and the greatest miracle I have ever had. I love you.'
May tumulong luha sa mga mata ko.
Totoo ba talaga 'to? Mahal mo ba talaga ako?
Pinulot ko yung letter tapos binuklat at binasa.
~♥~♥~♥~♥~♥~♥~♥~
I am a transferee student in UP Manila. Accountacy ang course ko. May nakilala akong babae na kaklase ko sa english 4. 4th year na ko pati rin siya. AB Com ang course niya.
Nagkakilala kami sa may bus station pauwi ng Laguna. Nakita ko siyang sumingit kaya sinita ko siya. Nag-away kami hanggang sa hindi na kami parehas na pinasakay sa bus dahil maingay daw. Idagdag mo pa na umuulan kaya sobrang hassle. Wala akong nagawa kaya sumakay ako ng taxi. Napansin kong wala nang dumadaang bus kaya hinila ko na siya at pinasakay sa taxi. Pinahatid ko rin siya nggang sa bahay nila saka ko pinadiretso sa bahay namin yung taxi.
Bwiset kasi! Bat pa kasi may number coding eh! Hindi ko tuloy nagamit yung kotse ko.
After that incident, mas nagkakilala kami. Naging close kami, etc etc. Dumating dun yung time na nagkagusto kami sa isa't isa kaya niligawan ko siya. After 2 months naging kami.
Dito ko naramdaman na parating masakit yung ulo ko. Nagpatingin ako kasama si Mama at ang sabi ng doctor?
May Brain Tumor daw ako. Hindi ko iyon pinansin, ni hindi ko nga rin iknuwento kay Jeremee yun eh. Ang pangalan nga pala ng girlfriend ko ay Jessica Jeremee Cruz. Mabait siya at maalalahanin. One day, nagulat na lang ako nung alam niya nang may Brain tumor ako. Sinabi raw sa kanya ni Mama.
Tumagal yung relasyon namin hanggang 8 months pero dumating yung time na sobrang hinang-hina na ako. Pumunta ako sa beach at nakipagkita roon kay Jeremee. Sabi ko, pagnaoperahan ako, babalik agad ako.
-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-
Om,
Kung binabasa mo man 'to ngayon, it's either buhay pa ko or hindi ko kinaya yung operasyon. Hangga't maari lalaban ako. Mahal kasi kita. Mahal kita at handa akong isakripisyo lahat para sayo. Salamat sa lahat ng oras na nilaan mo para sakin. Salamat kasi binigyan mo ako ng pagkakataon na mas makilala ka pa. Bakit ba kasi sa lahat ng sakit, bakit brain tumor pa? Sobrang delikado nun eh. Sana parati mong tatandaan na pagnawala ako sa mundong 'to, parati kitang babantayan at sisiguraduhin kong safe ka palagi. Om, pwede ba kong humingi ng pabor sayo? Kapag hindi ako nakasurvive sa operasyon, please take care of my mom. Mahal na mahal ko siya. Please takr care of yourself din, Om. Be happy kahit wala ako sa tabi mo. Be strong para hindi ka madaling mawalan ng pag-asa. I love you, Om. I love you so much. To infinity and beyond. Til death do us part.
-Only Yours (OY)
~♥~♥~♥~♥~♥~♥~♥~
Napahagulgol ako.
Sabi mo walang iwanan. Bakit mo ko iniwan? Sabi mo hinding-hindi mo ako paiiyakin. Bakit pinapaiyak mo ako ngayon? Sabi mo hindi mo ako sasaktan. Bakit ako nasasaktan ngayon? Alam mo nakakainis ka eh! Hindi mo naman tinutupad yung mga pangako mo sakin eh!
---
Pagkalipas ng gabing yon, pumunta ako sa bahay nila Tita Karla kinabukasan.
"Bakit napadalaw ka, hija?" Tanong ni Tita.
"Tita, tapatin mo nga ako. Patay na po ba si Rj?" Tanong ko.
Napansin kong nalungkot si Tita.
"He didn't survive the operation, hija. I'm so sorry." Paumanhin ni Tita.
Tumulo yung luha ko.
Walang iwanan diba? Bakit iniwan mo ko? Rj naman eh! Andaya daya mo!
Still Waiting
Start from the beginning
