BİR OSMANLI; MURADI

ŞEHZADE BÂYEZİD - OSMANLI TEK BÖLÜM

Böyleydi işte onların hayatı ölümlerle doluydu ..

--------------------------------------------------------

O çok küçüktü .. Annesinin bayezidi , babasının kopyası olan asil şehzadeydi.

Teamüller vardı .. O ne kadar annesinin yanında kalmak istese de kalamazdı , bunu yapamazdı .. O annesini o karanlık kuyudan çeken evladıydı " anne biz buradayız " demişti şehzade .. Sultan ayağa kalktı ve Mehmet han öldü dedi.. Gözleri adete nehir gibi akıyordu .. Ama yaşayacaktı , evlatları vardı .. Etrafa bakındı sonra omzunda bir el hissetti " bayezid" ...O her daim annesinin yanındaydı .. " buradayım sultan anam , yanındayım.. hiçbir yere gitmiyorum" demişt.. Öyle de olmuştu..

1525

Bir ramazan günüydü , sultan hamileydi .. Sarayda bayram vardı ..

O gün , ramazanın son günü olarak bilinen o gün sultanın sancıları tutmuştu..

Edirne sarayına neşe , mutluluk getirmişti .. Doğduğunda sultan çok mutlu olmuştu " oğlum" diye kollarının arasına aldı minik şehzadeyi.. Gözleri maviye yakın yeşildi , saçları kumraldı .. Annenin kahkahaları duyuluyordu sarayda " oğlum oldu, şehzadem oldu" diyordu..

Dilrubaz "Sultanım yüce rabbime şükürler olsun ki aslan gibi bir şehzadeniz daha oldu"

Hürrem Dilrubaz'a döndü ve gülümsedi

Dilrubaz "Allahım size ve şehzadenize uzun ömürler vere sultanım .."

Hürrem "Amin Dilrubaz.. Amin .."

İçeriye Valide Sultan , ve haberi alan Sultan Süleyman girdiler

Valide Sultan "Hürrem, benim gelinim.. Ömürümüze ömür kattın .."

Hürrem sultan gururla ve sevinçle gülümsedi Validesine

Hürrem "Bu Hürrem kulunuz sizi mutlu edebildiyse ne ala valide sultanım .."

Valide Sultan "Şehzademize ne isim vereceksin Süleyman oğulum"

Süleyman Hürrem'in kollarından oğlunu aldı , validesine döndü

Süleyman "Sen ne dersin valide? Gönlünden ne geçer?"

Valide Sultan "Benim gönlümün ne dediği değil , anasının ne istediğidir oğul"

Süleyman hasekisine döndü

Süleyman "Söyle benim hasekim, gönlünden ne geçiyor"

Hürrem uzunca düşündü

Hürrem "Padişah efendimiz ne uygun görürse o olsun, benim için sizin ağzınızdan çıkan her kelam bir onurdur hünkarım.." zekiydi Hürrem, Süleyman'ı zekası ile büyüleyebilecek kadar zekiydi..

Süleyman hasekisine sevgi dolu bir gülümseme ile baktı , şehzadesini kendine yakınlaştırdı ve ezan okudu .. Daha sonra da kulağına "bayezid,bayezid,bayezid" diye fısıldadı .. Annesinin kollarına verdi minik şehzadeyi tekrar.

Hürrem "Murat"

Süleyman şaşkın bir şekilde "Murat?" diye tekrar etti hasekisini,

Hürrem "Padişah efendimiz, şehzademize verdiğiniz isim çok güzel. Lütfettiniz , lakin ben söyleyemiyorum.. Minik şehzademe ağızım alışana kadar murat desem yüce gönlünüz izin buyururlar mı?"