Two different worlds.

Hoofdstuk 1

Het is weer een van die avonden waar mijn vrienden me hebben overgehaald mee te gaan naar een of ander feest. En voor ik het weet sta ik in de badkamer van een huis dat niet van mij is, met een vochtig washandje kots van een persoon die ik niet ken, uit mijn broek te halen.
Hoe ik hier ben beland? De groepsdruk. Waar zijn die toffe vrienden van mij nu? Geen idee.

Na de schade beperkt te hebben besluit ik me weer op het feest, dat beneden ongestoord doorgaat, te vertonen. Net voordat ik weer in stoel wilde ploffen waar ik een groot deel van de avond heb doorgebracht komt Lana naar me toe.

"Wil jij alsjeblieft met me mee naar buiten een sigaretje roken? Finn probeert weer een meisje te versieren, Sam is een drankspel aan het doen, Sebas is non stop aan het dansen en voor jou is naar buiten gaan beter dan in je eentje in die saaie stoel zitten, toch?" Ze doet een poging om me met haar pruillip aan te kijken maar het lukt niet doordat ze om haarzelf moet lachen. Als ze me gewoon mee had gevraagd naar buiten te gaan was ik ook al gekomen, maar de alcohol maakt van Lana altijd een verhalenverteller.

Ondanks dat Lana weet dat ik niet rook biedt ze me toch altijd een sigaret aan, en net zoals alle andere keren wijs ik hem vriendelijk af.
"Heb je het trouwens al gehoord? Over de nieuwe jongen?" Als antwoord schud ik mijn hoofd en ik zie dat de glimlach op haar gezicht nog breder wordt als ze hoort dat ze weer een nieuw verhaal te vertellen heeft.

"Nou er komt een nieuwe jongen op onze school, ben zijn naam even vergeten maar dat is niet belangrijk. Het punt is dat Emily hem had uitgenodigd, want stel je voor dat Emily het niet meteen gemunt heeft op de nieuwe jongen maar oké, hij was hier dus even en na een paar minuten het geslijm van Emily aangehoord te hebben zei hij dat hij het wel gezien had, en betere dingen te doen had. Vervolgens is hij gewoon weggegaan." Haar ogen zijn groot van verbazing.
"Dat zal wel een hele deuk in Emily's imago zijn geweest." antwoord ik terwijl ik moet lachen bij het idee van Emily's gezicht toen dit gebeurde.

Een nieuwsgierig gevoel borrelt op in mijn buik, benieuwd naar deze mysterieuze jongen die 'wel betere dingen te doen heeft' dan naar een feestje van Emily Smiths te gaan. Deze jongen is nog geen dag op onze school, zijn naam is onbekend maar is nu al het gespreksonderwerp van de avond. Een ding dat zeker is, is dat Emily hier niet blij mee gaat zijn.

Ondanks dat het nog niet heel laat is, is het einde van de avond voor mij en mijn vrienden aangebroken. Finn moest op tijd thuis zijn van zijn ouders, en de afspraak luidt "samen uit, samen thuis."

Nadat Lana haar sigaret op had gerookt, had ze zich ook weer bij de feestende menigte gevoegd. Vandaar dat ik nu alvast buiten op de rest zit te wachten. De frisse lucht voelt prettiger aan in mijn longen dan de combinatie van drank, kots en zweet.
De rust duurt overigens niet lang, want er komt een jongen naar me toegelopen vanaf de overkant van de straat. Zijn bruine warrige haar springt zachtjes op en neer bij elke stap die hij zet.

"Het feit dat je buiten voor het feest op de grond zit, neem ik als teken dat het feest niet veel beter is geworden sinds ik weg ben gegaan." Het kwartje valt, en het word me duidelijk wie er voor me staat. Er verschijnt een grijns op mijn gezicht.
"Ah, jij moet de nieuweling zijn die Emily's ego heeft beschadigt."
Hij haalt zijn schouders op "ik word soms ook Daniel genoemd, maar wat is het verschil?"
"Zeg Daniel, ik hoop niet dat jij met betere dingen te doen hebben bedoeld dat je midden in de nacht over straat loopt om vreemdelingen aan te spreken."

Ik zie een lach rond zijn lippen verschijnen en hij schudt zijn hoofd. "Zeker niet. Ik was toevallig onderweg naar de betere dingen die ik te doen heb. Met gezelschap is het overigens wel leuker, dus als mevrouw bijdehand ook nog iets leuks van haar avond wilt maken verzoek ik je om mee te gaan."

Het nieuwsgierige gevoel in mijn buik komt weer omhoog en bijna zeg ik ja, maar ik slik het in en schud langzaam mijn hoofd.
"Ik heb beloofd op mijn vrienden te wachten en samen naar huis te gaan. Sorry."

"Zonde, op dit tijdstip is het het leukst om naar de verborgen plekken van Reedley te gaan." Hij haalt zijn schouders op. "Volgende keer beter."

"Ik dacht dat je hier nieuw was." Zeg ik.
"Ik ben nieuw op Reedley High School, niemand heeft gezegd dat ik nieuw was in Reedley zelf." En na een laatste knipoog, is hij weer net zo snel verdwenen als dat hij aan kwam lopen.