DANTE Legend...ArE yOu ReAdY?

Η ΔΙΚΗ

Η Lily άπλωσε το χέρι και έψαξε στα τυφλά να βρει το ξυπνητήρι πάνω στο κομοδίνο της.Είχε φτάσει η ώρα να σηκωθεί και ήταν το τελευταίο που ήθελε.Η ζέστη κάτω απο τα χοντρά και μαλακά σκεπάσματα τη κρατούσε φυλακισμένη και μάλιστα με τη δική της συναίνεση.Δεν ήταν μόνο το γεγονός οτι θα προτιμούσε να κοιμάται όλη μέρα, αλλά αυτό το πρωινό ευχόταν να μη ξημέρωνε ποτέ.Η δίκη του Γκρεγκ ξεκινούσε σε λίγες ώρες και αυτή ήταν μάρτυρας κατηγορίας.Μόνη της το είχε επιλέξει, απο φόβο μήπως βρισκόταν τρόπος και η δική του ομολογία στο τέλος δε κρινόταν αρκετή για να τον καταδικάσει.Είχε απευθυνθεί σε ένα απο τους δικηγόρους του παππού της, ο οποίος τη συμβούλεψε για το τρόπο που έπρεπε να σταθεί και τη διαδικασία που η δίκη θα διεξαχθεί.Μετά απ'αυτή την επιλογή,η αλήθεια βγήκε στο φως και όλοι πλέον γνώριζαν αυτό που της συναίβει.Ο πατέρας της έκλαψε και ο παππούς θύμωσε.Ο Τέντ ένιωσε ενοχές και τύψεις,ήταν αυτός που είχε πληρώσει αδρά τον βιαστή της εγγονής του και δε μπορούσε ούτε να το χωνέψει, ούτε και να το ξεπεράσει.Η Lily δεν ασχολήθηκε με τις αντιδράσεις κανενός,δε την αφορούσαν και τους αντιμετώπισε όλους ψυχρά χωρίς να δώσει καμιά απάντηση στις ερωτήσεις τους.Παρόλαυτά όμως, πρώτη φορά μετά απο οτι πέρασε,ένιωσε ανακούφιση.Δε χρειαζόταν να κρύβεται,να προσποιείται και αυτό παρέσυρε ένα μεγάλο βάρος που κουβαλούσε για χρόνια.

Αποφάσισε να σηκωθεί και πριν πάει να πλυθεί,έβαλε νερό στο βραστήρα με σκοπό να φτιάξει ένα τσάι.Μπήκε στο μπάνιο σέρνοντας τα πόδια και έκανε ότι συνήθως.Με την ίδια πάντα σειρά,σχεδόν δε χρειαζόταν να δίνει εντολή στα άκρα της,αυτά έπιαναν οτι χρειαζόταν και την ετοίμαζαν στο λεπτό.Ο βραστήρας άρχησε να σφυρίζει και αφού ξέπλυνε τα δόντια πήγε να τον συναντήσει.Αυτό έκανε,2 γεμάτες βδομάδες στο ημιυπόγειο που ζούσε, είχε συγκεκριμένα ραντεβού με τα αντικείμενα του σπιτιού.Τα πρωινά με την οδοντόβουρτσα και το βραστήρα,το μεσημέρι με το φούρνο μικροκυμμάτων που ζέσταινε το έτοιμο φαγητό της και το βράδυ με το στερεοφωνικό και το κρεβάτι.Κανένα απ'όλα δε την είχε προδόσει και τα αγαπούσε.Τους είχε αδυναμία γιατί τη πρόσεχαν.Σήκωσε τη κούπα με το καυτό τσάι και πήγε προς το μικρό παράθυρό της.Ξεκινούσε περίπου στο ύψος του σαγονιού της και της επέτρεπε να βλέπει τα παπούτσια των ανθρώπων που διέσχιζαν το πεζοδρόμιο.Κάποια απ'αυτά τα αναγνώριζε αφού περνούσαν σχεδόν κάθε πρωί.Χασκογελούσε και αγκάλιαζε με τις παλάμες το καυτό ρόφημα.Το σπίτι της μπορεί να ήταν μικρό μα με όσα χρήματα είχε μαζέψει, κατάφερε να το διακοσμήσει όπως ήθελε.Μια μικρή φωλιά που εκείνη απολάμβανε.Βρισκόταν στο κέντρο της Νέας Υόρκης και ήταν κοντά στην αγορά.Αν και απο κει κάτω αυτή έβλεπε τα πόδια των περαστικών,πάντα έλεγε πως νοικιάζοντας αυτό το σπίτι, τα είχε όλα μπροστά στα δικά της πόδια.Ο Τεντ που την είχε επισκεφτεί μια φορά,πριν φύγει της έκοψε μια επιταγή με ένα αρκετά αξιόλογο ποσό μα η Lily την έκανε χίλια μικρά κομματάκια μπροστά στα μάτια του.Δεν ήθελε τη βοήθεια απο κανέναν,αρνιόταν ακόμα και τη συμπαράσταση, είτε για τη δίκη είτε για το χωρισμό της με τον Dante.Ειδικά στο πατέρα της δεν έλεγε λέξη.Εκείνος στεναχωριόταν με τη τροπή που πήραν τα πράγματα ανάμεσα στους δύο αλλά σεβόταν και την επιθυμία της κόρης του.