K U W A D E R N O

FIX YOU

Hinahanap ko pa rin kung nasaan ang lalakeng may ari ng tinig na iyon. Agad ko ring pinulot ang may kakapalang sanga na na natapakan ko para paghandaan kung ano man ang puwedeng mangyari.

"Sino ka? Nasaan ka?" Halos pasigaw na sabi ko.

"Bulag ka ba? O sadyang pinipili mo lang ang gusto mong makita? Psst! Tumingin ka sa taas mo."

At ako namang si uto-uto, tumingala sa may puno ng manggang piko. Naroon siya. Isang lalakeng nakahiga sa magkakadikit na sanga habang ngumangata ng mangga.

"Kain?" alok niya.

Sinimangutan ko lang siya't ibinalik ang tingin sa tanawin. May kung anong inis akong naramdaman. Akala ko masosolo ko ang lugar na iyon. Akala ko, makakapag-isip ako ng payapa rito. Mukhang nagkamali yata ako dahil may iba nang nakaalam ng paraiso na ito.

"Ang ganda rito, 'no?"

Bigla akong napalingon sa gawing kanan ko nang may magsalita roon. Ang lalake sa puno. Hindi ko napansin na nakababa na pala siya.

"Mas maganda kung umalis ka na." Pero huli na para bawiin pa ang sinabi ko. Napasapo na ako sa noo ko at patay-malisya na lang.

"Hindi ka rin selfish, 'no? Gusto mong solohin ang lugar na 'to."

Natawa siya nang bahagya kaya naman nilingon ko siya. Goodness! Why he could be so tall for me? Hanggang dibdib lang niya ako. Pero kahit ganoon, hindi ako nagpatinag. Sino ba siya? For sure naman, isa rin siyang dayo na nag-eexplore sa mundo. "Wala naman akong sinabing ganyan," depensa ko.

Ngumiti lang siya. Nakapamulsa pa ang dalawang kamay. Itinuon niya na rin ang tingin sa dako kung saan naroon ang dagat. Pareho kaming nakatayo malapit sa bangin. Parehong sa malayo nakatingin.

Ilang segundo lang ay nagsalita na naman siya. "Ano pang hinihintay mo?" Nang lingunin ko siya, nakatingin na ulit siya sa akin. "Sigaw na. Allow yourself to feel happiness again and allow your soul to lead your way."

Napairap ako. "At kapag ginawa ko na 'yon, aalis ka na ba?" Nagkibit-balikat lamang siya kaya lalo akong nainis. "Look mister. Hindi ko alam kung paano mo nalaman ang lugar na ito. Sa pagkakaalam ko, kami ng ex ko lang ang naglalagi rito noon."

"Hep! 'Noon'. Noong kayo pa...siguro. At saka, wala na bang karapatan ang iba na masilip man lang ang nakatagong paraiso na ito?"

Natahimik ako. Gusto ko sanang sumagot pa kaso wala akong mahagilap na salita na puwedeng pangontra sa sinabi niya.

"Gusto nating mapag-isa dahil ayaw nating maistorbo sa pagmumuni-muni natin. Punong-puno ng pantasya ang isip natin at walang ibang nakakaintindi niyon kundi tayo lang. Sarili natin. Gusto nating lumayo at panandaliang kalimutan ang mundo habang nasa isang lugar tayo na gaya nito." Natigilan siya sa pagsasalita at ipinamulsa ang mga kamay. "Dahil akala natin matutulungan tayo ng pagtahimik natin. Pero hindi natin alam na makakasama rin iyon. Magkikimkim tayo. Lihim na magagalit sa mundo. Magpipigil sa mga gustong gawin. Kasama na roon ang kagustuhang maging masaya."

Napamaang ako. Saan ba nanggagaling ang mga pinagsasabi nito at ganito na lang kalalim kung humugot? "Hindi mo puwedeng sabihin na mali ang isang tao sa kagustuhan niyang manahimik."

"May sinabi ba akong mali? Ang sinabi ko lang, makasasama. Kailan ka ba huling naglinis ng tainga mo?" Pumalatak siya.

"Wow. Hiyang-hiya naman ako sa kayabangan mo!"

"Mayabang na kung mayabang. But still, you don't know me."

"And you don't have any idea what I've been through. Eh, sa gusto kong magmukmok, eh. Gusto kong mapag-isa. Umay na umay na ako sa kapapangaral ng ibang tao. Huwag mo nang dagdagan pa."