No Strings Attached

-----5th string-----

LEEANNE’s POV

Zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz.

Inaantok pa ko. And, ang sakit pa rin ng ulo ko. Hayyyyyyyyyyyyyyy. Nanlalambot ako, nahihilo, nagugutom.. at natatae. Tsk. Pero parang ayokong gumalaw. Time check.. 9:36am. O.O

“Uhh, tanghali na. Bat di ako ginigising nila kuya?” Sa tamad kong kumilos, tinawagan ko na lang si kuya.

“Oh?” pambungad nya.

“Kuya bat di mo ko ginising? Hindi na ba tayo magsisimba? Deretso na tayo sa tagaytay?”

“Nakapagsimba na kami.”

“Aah ganun ba. Sige liligo lang ako. Pero pwede mo ba ko dalhan ng pagkain dito? Wala pa kong lakas e.”

“Sige.” Then he hung up.

Eto ko ngayon, nakatitig sa kisame. Hayys. Nanlalambot talaga ko. Pano ko makakapagenjoy mamaya?

*Tok Tok Tok* Anjan na si kuya.

“Pasok.” Tapos pumasok na nga sya…. O.O

Anong ginagawa nito dito?

“Hoy bakit ikaw ang nagdala ng pagkain ko?” tanong ko.

“They left around quarter to 7. By this time, nasa Tagaytay na siguro sila. Your brother asked me to take care of you.” Huh? Bakiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiit?

“Iniwan nila ko?” Then I cried.

“Hey, stop crying. Para kang bata.”

“Eh kasi I was expecting na makakasakay na ko sa Ferris Wheel ng Sky Ranch.” Huhuhuhu

“I can always bring you there whenever you want.”

“Eh gusto ko ngayon na. huhuhuhu”

“Come on. Look at yourself. You can’t even get your own food.”

“Noooooooooooooooo. Ferris Wheel. Pano nila nagawang tumuloy ng wala ako? Huhuhu”

“Ano ka ba. Iniisip lang nila yung kalagayan mo. Next week Midterms na. Kailangan mong magpagaling. At hindi mangyayari yun kung gagala ka pa rin ng gagala.”

Tuloy pa rin ako sa pag-iyak. Byebye Ferris wheel. Hhuhuhuhuhu

“Hey. Kumain ka na. And don’t forget to drink your medicine after.”

“Okay.” Tapos kinuha ko na yung breakfast ko sa kanya.

“Ganyan ka pala pag may sakit.”

“Ano?”

“Mahinahon.”

“Wag ka nga.”

“I hope you stay that way.” Aba, so gusto nya lagi ako may sakit? Hahampasin ko sana sya ng unan kaso.. nanlalambot talaga ko. Parang tinatamad na tuloy ako gumalaw. Tinapik ko na lang yung pisngi nya.

“See. You’re wasted. Kumain ka na lang.” Tapos lumabas na sya ng room.. I started eating.

*Tok Tok Tok* What now?

“Oh bakit?”

“I want to make sure na kakain ka ng ayos chaka iinumin mo yung gamot mo.”

“No need.”

“I’ll stay here.”

“Hay bahala ka. Do whatever pleases you.” He looked at my laptop.

“Mind if I use it?”

“Go ahead.”

“Ayos. Ang saya talaga pag may sakit ka.” Di ko na lang sya pinansin.

“Hindi ka na talaga naglalalogout a.” Di ko pa rin sya pinapansin. Gutom ako wag ka magulo.