Love [HunLi FanFic]

Love #37

"Krys. Alam mo namang kahit puro bangas ka mahal na mahal kita. Kahit may benda ka pa sa ulo mahal na mahal kita. At kahit mukha kang tutang nagtatampo, mahal na mahal kita. Kaya, don't worry." sabi niya at sinubuan ako ng orange.

"At ginawa mo pa talaga kong asho?!" tanong ko sakanya kahit hindi ko pa ubos yung orange.

"Ayaw mo nun? Hindi ko type ang chiks, ang gusto ko tuta at hindi lang basta tuta. Cute na tuta." sabi niya at pinisil ang magkabilang pisnge ko.

Aray ko ang shakeeeettt!!

Itulad ba naman ako sa aso? =___=
-

Sade's POV

Nandito ako sa Leda's. May media interview kami ni Stephanie dahil sa magazine na kami ang cinover.

Hindi pa  nadating si Stepahanie kaya hindi pa kami pinapalabas.

On the way na daw siya.

Dug dug dug.

Shit. Everytime na naiisip o nagkikita kami never nawala yung pagbilis ng tibok ng puso ko, kasi hindi naman nawala yung nararamdaman ko sakanya. Kaya sobrang sakit nung hindi natuloy yung anniversary namin. We broke up before that.

That time I was planning for my surprise, I even consulted to my mom about what do girls like during anniversaries.

But all of those were wasted nung biglang sumulpot si Alyssa saying that I am the father of her child.

Tangang tanga ako sa sarili ko dahil dun. Pakiramdam ko ako yung pinakabobong tao na naturingang gumraduate ng valedictorian. At pakiramdam ko na walang kwenta yung pagpapagamot ko ng mata nung naghiwalay kami.

Maya-maya ay dumating narin si Stephanie.

"Sorry I'm  late." sabi ni Stephanie at sinabit yung bag niya sa door knob ng stock room.

-

"Meron lang kaming huling tanong para sa inyong dalawa. Kung meron kayong gustong gustong sabihin o itanong sa isang tao, ano yun at bakit?" tanong ng isa sa mga media na nasa harapan namin.

"Uhmm. Siguro gusto kong magsorry, sorry kasi hindi ko naipagtanggol ng relasyon namin," tumingin lang ako sa kanya habang nagsasalita ako.

"na sobrang naging duwag ako sa problemang dumating samin. Na nawalan ako ng pag-asa na pwede pang gawan ng paraan and that I could ever win her back again. i doubted us that time. But then nagkakaron na ulit ako ng tiwala sa sarili ko at sa tadhana ko, kaya ngayon gusto kong itanong sakanya kung may pag-asa pa na maibalik yung dating kami, kasi I just thought I'm so helpless and incomplete when I'm not with you. Yun lang salamat." pagkatapos kung sumagot ay sumandal na ko sa upuan ko, pero kahit ganon hindi ako makapag relax dahil si Stephanie na ang sasagot.

"Wahh. That was deep mister Miller." I just smiled.

-

Stephanie's POV

Anong sasabihin ko? Nakatingin lang siya sakin na parang wala siyang balak lumingon sa ibang bagay o lugar. Mas lalo akong kinakabahan.

Kumakabog na nga yung dibdib ko eh >_<

"Ako... Balak ko ring magsorry," tumingin rin ako sakanya gaya ng pagtingin niya sakin. Hindi ko alam kung anong reaksyon ng media dahil wala silang alam sa personal attachement namin ni Sade.

"kasi just like you wala akong ginawa para ipagtanggol tayong dalawa. I never listened sa version mo and I became blinded dahil sa sinasabi ng iba. I didn't trust you. Sorry. Sorry kasi mahirap nang ibalik kung ano man yung nakasanayan natin noon. Everything has changed. We changed as well. Pero kahit ganyan, sana kumpletuhin natin ang isa't isa, kasi kahit ako pakiramdam ko kulang ako pag wala ka."