ႏွစ္ပါတ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္က..က်မကို ဒီၿမိဳ႕မွာအသားက်ဖို႔
မလံုေလာက္ခဲ့ပါဘူး..
အိပ္ရာ အစားအေသာက္ ဘာသာစကား သူငယ္ခ်င္း
ေက်ာင္း အရာအားလံုး မွာေပါ့...
MAMA ကို လြမ္းတယ္..
hana နဲ႔ bora..
က်မရဲ႕အိပ္ရာ..အခန္း..အိမ္
စာအုပ္..ျခံထဲကပန္းေလးေတြကစၿပီး
ေနာက္ဆံုး...Toki အထိ အားလံုးကို႐ူးေလာက္ေအာင္လြမ္းတယ္..
အခက္အခဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ႔တိုင္း..
ေလသံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔တ႐ုတ္စကားေတြၾကားတိုင္း.
မေဖာ္ေရြတဲ့ အတန္းေဖာ္တခ်ိဳ႕ဆီက..ေမာက္မာစြာ
ဆက္ဆံခံရတိုင္း..
က်မ
"TOKI ေရလို႔"တိုးတိုးေလးေရရြတ္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြဝိုင္းလာတယ္..
ညေရာက္လို႔ အရမ္းကို ပင္ပန္းလြန္းလို႔..
မ်က္ရည္ေတြက်မိတဲ့အခါမွာေတာ့
ဖုန္း screen ေပၚက ေဘးတိုက္မ်က္ႏွာေလးျဖစ္တဲ့
Lu ရဲ႕ပံုကိုဖြဖြေလးပြတ္ၿပီး က်မ ျပံဳးမိတယ္..
အဆင္ေျပသြားမွာပါ..
အဆင္ေျပသြားမွာပါေနာ္ Luhan
ငါမွားလားဟင္ လို႔ က်မအ႐ူးတေယာက္လိုေရရြတ္တတ္တယ္..
ဘယ္ေလာက္ပဲ ခက္ခဲပါေစ
ဘယ္ေလာက္ပဲေအးစက္စက္ေန႔ရက္ေတြျဖတ္သန္းရပါေစ
..lu နဲ႔ တၿမိဳ႕တည္းဆိုတဲ့အသိက
က်မကိုေႏြးေထြးေစတယ္..
.....
သံုးလဆိုဳတဲ့အခ်ိန္ကေတာ့
လူတေယာက္ ေနရာသစ္တခုမွာအသားက်ဖို႔ေရာ
သူ႔အမူအက်င့္ေတြေျပာင္းလဲဖို႔ေကာ လံုေလာက္ခဲ့ပါတယ္
က်မ အခုဆို ေက်ာင္းမွာလည္းအဆင္ေျပေနၿပီ
MeiMei ဆိုတဲ့သူငယ္ခ်င္းမေလးအျပင္ အတန္းထဲကေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ခင္ေနၿပီ..
ေက်ာင္းဆင္းရင္. snoopy ဆိုတဲ့ဆိုင္ေလးမွာ အခ်ိန္ပိုင္းလုပ္တယ္.. အိမ္ေရာက္တဲ့ အခါ
Weibo သံုးၿပီးသူ႔ရဲ႕ schedule ေလးေတြ႐ွာတယ္..
အ႐ူးတေယာက္လိုသူ႔ပံုေလးေတြ save တယ္..
သူ.. ညဆယ့္ႏွစ္နာရီအထိ schedule မၿပီးေသးတဲ့အခါ
သူအရမ္းပင္ပန္းေနတဲ့ ပံုေလးေတြျမင္ရတဲ့အခါ
က်မရဲ႕ ရင္ထဲက နာက်င္လာတယ္..
အစီအစဥ္တခ်ိဳ႕မွာ သူတေယာက္ေယာက္ေျပာတာကို
ကေလးတေယာက္လိုရယ္လိုက္တဲ့အခါ..
က်မအ႐ူးတေယာက္လိုလိုက္ျပံဳးမိတယ္..
သူ railway station ကေနခရီးစဥ္ရိွတယ္လို႔သိရတဲ့ေန႔ေတြမွာ
မ်က္စိလည္ေလာက္ေအာင္က်ယ္တဲ့ BEIJING railway station ထဲမွာ က်မ ေျပးၿပီး
လူေတြအံုေနတဲ့သူ႔ဆီ သြားတိုးတတ္တယ္..
ကံေကာင္းတဲ့ေန႔ေတြမွာ သူ႔ရဲ႕ ဦးထုတ္..အက်ီေနာက္ေက်ာနဲ႔ နားရြက္ဖ်ားေလးေတြကို က်မေတြ႔ရတတ္တယ္..
အဲ့လိုေန႔မ်ိဳးေတြဆိုေပ်ာ္လြန္းလို႔..ေဘးခန္းက Hua jie ကိုမုန္႔ဝယ္ေကြၽးမိတဲ့အထိပဲ..
