Zoraki Evlilik -ALSEL

36

'' B-buse ve burak kaza yapmış ''

Bir kaç saniye ses gelmedi.

'' Sen nerdesin '' 

'' Şimdi çıktım evden hastaneye gidiyorum ''

'' Bizim hastane mi ''

'' E-evet ''

'' Sakin ol güzelim Melek Nazlı'yla mı ? ''

'' Evet annesine bırakacak gelecek oda ''

'' Tamam teyzene haber verdin mi ''

'' Sen arar mısın ben konuşamam şimdi ''

'' Merak etme sen ''

Telefonu kapatıp gelen taksiye bindim.

Adresi söyleyip camdan dışarıya baktım.

'' Lütfen ikisine de bir şey olmasın ''

*

'' Kaza yapan bir çift gelmiş neredeler ''

'' Üst kat Selin hanım ''

Açık olan asansöre binip bir üst kata çıktım.

Daha kimse gelmemişti.

Açık olan odanın penceresinden içeriye baktım. Buse oradaydı ve iyi görünüyordu.

Kolu alçıya alınmış,yüzünde bir kaç çizikten başka da bir şey yoktu.

Camdan beni görünce içeriye gelmemi söyledi.

Koluna dikkat ederek sıkıca sarıldım.

'' Melek nerede ''

'' Merak etme evde Nazlı'da yanında ''

'' Teşekkür ederim ''

'' Saçmalama Burak nasıl ''

Ağlamaya başladı.

'' Bilmiyorum, ama arabadan çıkardıklarında durumu kötüydü çok korkuyorum ya ona bir şey olursa ''

'' Olmayacak tamam mı ağlamayı kes lütfen iyi olacaksınız ''

'' Umarım, annemlere haber verdiniz mi  ''

'' Ali arayacaktı teyzem meraktan ölmüştür ''

'' Gönül anneyi de aramayı unutmayın ''

'' Ali aramıştır sen merak etme ''

Odanın kapısı açılıp içeriye Gönül teyze geldi.

Mavi gözleri kıpkırmızı olmuştu.

Koşarak Buse'nin yanına gelip sarıldı ve öptü.

'' İyisin değil mi kızım ''

'' İyiyim anne a-ama -''

Tekrar hıçkırıklara boğulduğunda Gönül hanım elini sıktı.

'' Merak etme sen benim oğlum güçlüdür atlatacak ''

Buse derin bir iç çekip ağlamasını bastırmaya çalıştı.

'' Melek nerede ''

'' Nazlı'yla Gönül teyze annesine bırakacak o da gelecek ''

'' Selin'cim sen ara ben Gizem ablana bırakırım ''

Gizem abla Burak'ın üvey ablasıydı.

Burak'la pek iyi anlaşmasalar da Meleği aşırı derecede çok seviyordu.

'' Peki ''

Nazlı'yı arayıp Meleği Gizem ablalara bırakmasını söyledim.

*

Buse o odada kalmayı reddedince yoğun bakımın önündeki koltuklara oturmuştuk.

'' Neden biz mutlu olamıyoruz ''

Nazlı da bende ses çıkaramadık.

'' Tam her şey güzel oldu derken bir şey oluyor. Hiç mutlu olamıyoruz. Hiç. Ya burak'a bir şey olursa ben ne yaparım ? Hep kötü şeyler oluyor ''

Delirmiş gibiydi aynı şeyleri söyleyip kafasını sallıyordu.

ve ikimizde bir şey yapamıyorduk.

'' Buse kendine gel ''

 Nazlı'nın uyarısını dinlemeden aynı şeyi yapmaya devam etti.

'' Buse ''

Buse'yi kendine çevirip sert bir tokat attığında ses uzun koridorda yankılandı.

Buse kendine gelince ağlamaya başladı.

'' Lanet olsun özür dilerim ''

Ayağa kalkıp saçlarını karıştırdı Nazlı.

Savaş koşarak gelip onu dışarıya çıkardı.

'' Selin beni biraz yalnız bırakır mısın ''

Sessizce yanından kalkıp Ali'nin yanına ilerledim.

Oturup kafamı omzuna koydum.

ve Buse'nin bize sorduğu sorunun aynısını Ali'ye sordum.

'' Biz neden mutlu olamıyoruz ''