Βαρέα και ανθυγιεινά

κεφάλαιο 23

«Παρακαλώ;» ο ήχος της φωνής της έφτασε βαθιά μέσα μου, ήταν βραχνή και αισθησιακή, μου έκανε τρομερή εντύπωση που δεν το είχα προσέξει τόσο καιρό. Αυτή η γυναίκα εκτός από όλα τα άλλα είχε και ιδανική φωνή για τηλεφωνικό σεξ!! «Ποιος είναι; Με ακούτε;» άκουσα γυναικείες ομιλίες και χαχανητά οπότε κατάλαβα ότι είχε παρέα, ανακουφίστηκα που δεν ήταν με εκείνον «Δεν είναι πολύ ευγενικό να μη μου μιλάτε!! Όταν βρείτε το θάρρος να ανοίξετε το στόμα σας μπορείτε να ξανά δοκιμάσετε!!» είπε και το έκλεισε. Για λίγα δευτερόλεπτα έμεινα με το τηλέφωνο στο χέρι. Όταν το έκλεισα είπα στον εαυτό μου ότι θα την έβλεπα αύριο και όλα θα ξεκαθάριζαν. Το μόνο που χρειαζόμουν ήταν λίγη υπομονή... όχι πως μου περίσσευε.

Το επόμενο πρωί σηκώθηκα με όρεξη και ανυπομονησία, ετοιμάστηκα στα γρήγορα και ξεκίνησα για την οικοδομή. Οι ώρες για ακόμα μια φορά περνούσαν και εκείνη δε φαινόταν πουθενά. Ήμουν νευρικός και απότομος με τους γύρω μου ώσπου μεσημέριασε και το πήρα απόφαση πως εκείνη δεν θα ερχόταν. Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ με τίποτα και έτσι αποφάσισα να φύγω λίγο νωρίτερα, κάτι που έκανα σπάνια. Άφησα τον Μάνο υπεύθυνο και τηλεφώνησα στον Ιάσωνα μήπως και είχε λίγο χρόνο για να τα λέγαμε. Μου είπε ότι ήταν ακόμα στο γραφείο του αλλά δεν θα αργούσε να τελειώσει και έτσι κανονίσαμε να βρεθούμε στο σπίτι του λίγο αργότερα για φαγητό.

«Τόση ώρα κάθεσαι και ανακατεύεις το φαγητό σου μέσα στο πιάτο όπως έκανες μικρός. Για να θέλεις να με δεις έτσι στα καλά καθούμενα σίγουρα θα υπάρχει κάποιος λόγος... δεν ξεκινάς λοιπόν;» ο αδερφός μου με ήξερε καλύτερα απ'ότι πίστευα.

«Τι εννοείς, ότι έρχομαι σε εσένα μόνο όταν θέλω κάτι; Αυτό δεν ισχύει και το ξέρεις.» τον κοίταξα ενοχλημένος, όχι πως για σήμερα είχε άδικο.

«Δεν εννοώ κάτι τέτοιο, δεν χρειάζεται να νευριάζεις Άρη. Απλά σε βλέπω τόση ώρα και καταλαβαίνω ότι κάτι σοβαρό σε απασχολεί.» τον κοίταξα και τα βλέμματα μας διασταυρώθηκαν, περίμενε να με ακούσει και δεν άργησα να ξεστομίσω αυτό που σκεφτόμουν τόση ώρα.

«Θέλω να πάρεις τον Σωτήρη από την οικοδομή μου, δεν τον θέλω μέσα στα πόδια μου!» για την ακρίβεια δεν τον ήθελα κοντά στην Χριστίνα.

«Καλά τι σε έπιασε τώρα; Έχετε δουλέψει κι'άλλες φορές μαζί και ποτέ δεν σε είχε ενοχλήσει τόσο ώστε να τον διώξουμε...» αυτό που μου είπε ο Ιάσωνας ήταν αλήθεια, πάντα με ενοχλούσε αυτός ο τύπος αλλά ποτέ τόσο, ώστε να ζητήσω την απομάκρυνση του... απλά τώρα τα πράγματα είχαν αλλάξει.