Yavaş adımlarla ilerledi genç kadın. İçinde yaşadığı o büyük felaketten kurtulabilmek için yavaş adımlarla gidiyordu. Yağan yağmur gözlerinden akan her bir damla göz yaşına karışıp yavaşça boynundan itibaren süzülüp gidiyordu.
Genç kadın sanki yağmurdan daha fazla güç almış gibi döküyordu gözünde ki inci tanelerini. Kimse ağladığını görmüyordu. Kimse ona sanki acıyarak bakmıyordu. Kimse yoktu sokakta aslında herkes yağmurdan saklanmak için bir yerlere sığınmıştı. Gülümsedi genç kadın o yağmurda kendini buluyordu çünkü. Onun tek sığınağı yağmurdu.
Sonunda istediğe yere geldiğinde etrafına baktı bulduğu bir banka ıslaklığını aldırmadan oturdu. Kıyaya vuran dalgalar kadının acısını hissetmiş gibi daha da hızlanmıştı sanki. Gülümsedi kadın acıyla. Ne çok acı vardı içinde. Şu kalbinden söküp atamadığı bir sürü yükü vardı kadının.
Gözlerini kapattı ve başını biraz geriye yasladı. Şu an hayal kurmak isterdi ama o artık vazgeçmişti hayal etmekten. Hayal ettikçe yıkılıyordu çünkü. Zaten bütün hayalleri annesinin ölümüyle son vermemişmiydi. Ama inat edip hayata tutunmaya çalışmıştı yine de. Üvey babasının ona yaptıklarına rağmen yine de hayatta durmaya çalışıyordu.
Genç kadının durmayan göz yaşları daha artmıştı. Artık kendini tükenmiş hissediyordu. Üvey babası tarafından her gün dövülmesi, kazandığı bir kaç parayıda elinden alması kızı artık yormuştu. Daha 22 yaşında olmasına rağmen üstlendiği bu yükler ona çok fazla gelmişti. Taşıyacak gücü bile kalmamıştı.
Derin bir nefes aldı ve son kez deniz kokusunu içine çekip ayağa kalktı genç kadın. Geldiği yöne doğru yavaş adımlarla ilerledi. Beyninde yankılanan bir ton soru ile ilerlediği yolda karşısından gelen adamı farketmeyecek kadar dalgındı.
🎡🎡🎡🎡🎡🎡🎡🎡🎡🎡🎡🎡🎡🎡
Genç adam yaşadığı şeyleri unutmak için yine her zaman ki gittiği yere gidiyordu. Onu bütün karanlığıyla kabul eden tek yere. Güçlüydü genç adam. Bu hayatta bütün yaşadıklarına rağmen hala güçlü kalmayı başarmıştı. Annesinin ve babasının gözlerinin önünde öldürülmesiyle bunu yapan kişilerden intikamını almıştı. Adam intikamı için girdiği o karanlıkta karanlığın sahibi olarak yeniden doğmuştu. O artık ARAS KARAYEL'Dİ.
Adam hava almak için çıktığı yolda yağmura denk gelmişti. Hızlı adımlarla ilerlediği yolda şansına bir küfür savurmadan edemedi. Karşısından dalgın bir şekilde yürüyerek gelen kızla birlikte olduğu yerde durdu. Kız onu fark etmemişti. Adam kızın bu kadar dalgın olmasına kızmıştı aslında birazdan ona çarpacak olan bu kızı fark etmesine rağmen çekilmedi adam. Bir iki adımdan sonra bedenine çarpan bedenin sahibi ile göz göze geldi.
'Şey...Ben özür dilerim. Önüme bakmıyordum. Sizi farketmedim.'
Karşısında ki sanki dokunsan kırılıcakmış gibi duran kızın o ince sesine takılı kalmıştı adamın kullakları. Adam kızın gözlerine son kez bakıp sanki hiçbir şey olmamış gibi ayrılmıştı yanından.
Genç kız bu duruma afallamıştı. Genç adamın arkasından bakıp kalmıştı sadece. Adamın tehlikeli olduğu belliydi. Bunu o bir kaç saniyede olsa gözlerinin içinde ki karanlıktan anlamıştı genç kız. Bunu kanıtlayan bir kaç şeyse adam baştan aşağı siyahtı. Genç kız giden adamın arkasından bakıp kalırken kendine gelmiş gibi başını iki yana sallamıştı. Önüne dönüp eve gitmek için yavaş adımlarını hızlandırmıştı.
Evin bulunduğu sokağa geldiğinde adının biri tarafından seslenilmesiyle arkasını döndü.
'Bade ' bu çocukluk arkadaşı Demir'di. Genç kızın yüzünde kocaman bir gülümseme olmuştu. Arkadaşı vatan görevini yapmak için askere gitmişti. Demek artık dönmüştü. Genç kız yüzünde ki kocaman gülümsemeyle genç adama sarıldı. Nasıl da özlemişti arkadaşını. Genç adamda kollarını genç kızın beline dolamıştı. Özlemişti işte küçük kız kardeşini. Belki öz kardeşi değil di ama Demir için Bade onun kardeşiydi.
