Warrior

H.1: 9 jaar terug Isera

Pov Isera
"Mama mama!" Roep je. Je moeder verschijnt al snel en vraagt wat er aan de hand is. Je wijst naar het kleine roodborstje die net voor het open raam zit. "Mama ga zingen! Misschien kan ik hem dan aaien" zeg je blij. Je moeder glimlacht en begint al met de eerste noten. Je blijft staan en doet rustig je oogjes dicht wanneer je moeder zingt. Je wist zeker dat ze de mooiste team van de wereld had want zulke mooie zuivere klanken kan je niet snel verslaan. Na enkele seconden staat het lieve roodborstje om mama's vinger. Je kijkt er vol verwondering naar. "Hij is zo schattig. Hoe kan hij daarbuiten het overleven. Want vast vele dieren zullen op hem af komen om hem op te eten!" Isera's moeder staat even verbaast dat Isera dit wist. Ze had het nog nooit zo over de natuur gehad. Ze wist niet wat ze moest antwoorden en schudde haar hoofd even. Isera kende dit gedrag en begon snel over een nieuw onderwerp. Ze pakte het roodborstje voorzichtig van mama's vinger en liet hem naar buiten. Mama was ondertussen al verdwenen. Vast veel zaken te doen omdat ze nu eenmaal een leidsters is. Dus Isera begon Mee te zoeken.
Maar ze kon haar helaas niet vinden. En toen ging ze haar vader maar zoeken. Die was er ook niet, mee en haar vader waren vast ergens diep in het bos. Ze konden het erg goed met elkaar vinden omdat ze beide erg goed konden boogschieten. Maar Isera heeft dat al eens gebrobeerd. Ze sneed met de punt van haar pijl in haar vinger waardoor het bloede. Vader kan niet tegen bloed en viel flauw. Ze wist het nog van de dag als gister. Iedereen stond om hem verzameld en de hoogste dokters van ons kamp probeerde hem te helpen. Niemand wist dat hij eenmaal was flauwgevallen. Ze troeven hun aan in het bos Isera huilend met bloed in haar handen en haar vader leek wel dood op de grond te liggen. Iedereen dacht dat haar vader dood zal gaan. Maar niemand dacht toen aan Isera. Ze lieten haar zelfs achter en uiteindelijk kwam ze her kamp zelf tegen. Toen ze het kamp aankwam schokte ze haar boomhut binnen nog steeds huilend. Alleen haar moeder was er die haar nog een beetje probeerde te troosten. Maar Isera was een erg slim kind. Ze wist dat ze haar vergeten waren en deed vanaf die dag erg afstandelijk van haar vader en moeder. Sindsdien haatte haar vader Isera en Isera haar vader.