Βαρέα και ανθυγιεινά

κεφάλαιο 16

«Σε μία ώρα θα είμαι στο σπίτι σου...» της είπα για να το πάρω στη στιγμή πίσω. Με τι θα πήγαινα; Αυτός ο Άρης μου έκανε την ζωή δύσκολη αλλά δεν θα το άφηνα να περάσει έτσι...«Λυδία μου δε μπορώ να έρθω σπίτι σου, ξέχασα ότι δεν έχω αμάξι.»

«Καλά μην ανησυχείς, θα έρθω εγώ! Αλήθεια τι έπαθε το αμάξι σου;» τι να της έλεγα τώρα;

«Έλα από εδώ και θα σου τα πω από κοντά!»

Όταν ήρθε η Λυδία στο σπίτι, ετοίμασα καφέδες και τους πήραμε στην κρεβατοκάμαρα. Είχα βγάλει μερικά ρούχα μου, που πίστευα πως μπορεί να της άρεσαν και τα είχα απλώσει στο κρεβάτι. Ήπιαμε τον καφέ μας ήσυχα ήσυχα και μετά ξεκινήσαμε τις δοκιμές. Στην αρχή δοκίμασε μερικά από τα φορέματα που είχε φέρει μαζί της και έπειτα ξεκίνησε να δοκιμάζει κάποια από τα δικά μου ρούχα. Φορούσαμε περίπου το ίδιο νούμερο απλά εκείνη είχε μικρότερο στήθος σε σχέση με εμένα. Όλα της πήγαιναν τέλεια! Τελικά κατέληξε σε ένα από τα δικά μου φορέματα, το οποίο είχα βάλει μόνο μια φορά. Ήταν βυσσινί, αμάνικο, κλειστό στο λαιμό και έφτανε λίγο πάνω από το γόνατο, πολύ σεμνό για εμένα! Της είπα να το κρατήσει και χάρηκε πολύ. Όταν τελειώσαμε με το τι θα φορούσε, επιστρέψαμε στο σαλόνι, καθίσαμε αναπαυτικά και ξεκίνησα να της διηγούμαι τι είχε συμβεί με το αμάξι μου.

«Δε μπορεί να μιλάς σοβαρά! Κάλεσες την αστυνομία;» είχε πάθει σοκ.

«Όχι βέβαια! Τι να μου κάνει η αστυνομία; Μπορώ να τον κανονίσω μια χαρά και μόνη μου... ήδη σκέφτομαι την επόμενη κίνηση μου!» πραγματικά το σκεφτόμουν αλλά δεν μπορούσα να βρω τίποτα ακόμα.

«Είσαι σατανική! Μερικές φορές σε φοβάμαι και ταυτόχρονα σε θαυμάζω!» μου είπε κοιτάζοντας με, με δέος. Χαμογέλασα αμήχανα.

«Λυδία με δουλεύεις; Δεν βλέπω να μένουμε και οι δύο μας στην οικοδομή αυτή. Από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου εκεί μου πηγαίνει κόντρα!» όχι πως εγώ πήγαινα πίσω σκέφτηκα.

«Για θύμισε μου πως τον λένε...»

«Κοντίδης! Άρης Κοντίδης!» μου άρεσε όπως έτρεχε το όνομα του στη γλώσσα μου.

«Κοντίδης... πολύ γνωστό όνομα, κάτι μου θυμίζει...» η Λυδία έδειχνε σκεπτική, προσπαθούσε να θυμηθεί που είχε ξανά ακούσει αυτό το όνομα και της έκανα την χάρη να την βοηθήσω.

«Μπορεί να έχεις δει το όνομα του σε καμία μισθοδοσία.» της είπα.

«Ναι! Δίκιο θα έχεις. Μήπως θέλεις να πω τίποτα στον Ιάσωνα;» εννοείται πως δεν ήθελα να ανακατευτεί ο Ιάσωνας με όλο αυτό.