Βαρέα και ανθυγιεινά

κεφάλαιο 14

«Δεν νομίζω ότι έφταιγε η γυναίκα! Κάτι θα της είχε κάνει ο φιλαράκος σου και θα αντέδρασε έτσι!» μου είχε κάνει πάρα πολλά! «Πάντως ακόμα δεν καταλαβαίνω τι ήταν αυτό που τον έκανε να μην έρθει σήμερα στην δουλειά!» άρχισε να απομακρύνεται και λίγο πριν φτάσει στις σκάλες τον άκουσα να λέει ότι είχε σαράντα πυρετό και αναγκαστικά έπρεπε να μείνει στο κρεβάτι.

Τα λόγια του με έκαναν να νιώσω τύψεις... δεν ήθελα να αρρωστήσει. Αμέσως μετά όμως συνειδητοποίησα πως την επόμενη φορά που θα βρισκόμασταν δεν θα ήταν απλά θυμωμένος μαζί μου, θα ήταν εξαγριωμένος!!

Τελειώνοντας από τη δουλειά επέστρεψα κατευθείαν στο σπίτι και αφού έκανα ένα γρήγορο ντους για να φύγει η σκόνη από πάνω μου, άλλαξα και έφυγα για να συναντήσω την Λυδία. Με είχε πάρει τηλέφωνο νωρίτερα και μου είχε προτείνει να πηγαίναμε για φαγητό, δεν είχα μαγειρέψει και έτσι το βρήκα πολύ καλή ιδέα! Λίγη ώρα αργότερα, καθισμένες σε ένα μικρό bistro λέγαμε τα νέα μας και κάποια στιγμή που αναφερθήκαμε στην δουλειά θυμήθηκε να μου πει για την γιορτή που σχεδίαζε ο κύριος Συμεωνίδης. Μου είπε ότι την οργάνωνε κάθε χρόνο για να ευχαριστήσει τους συνεργάτες και τους υπαλλήλους του και κάθε φορά ήταν ωραιότερα από την προηγούμενη.

«Είχα πάει άλλη μια φορά και ήταν πάρα πολύ ωραία!» είπε αναπολώντας «Το αφεντικό μας δεν τσιγκουνεύεται καθόλου, ούτε στο φαγητό ούτε στο ποτό! Πέρυσι δεν είχα μπορέσει να παρευρεθώ γιατί ήμουν άρρωστη, ελπίζω φέτος να πάμε και να περάσουμε υπέροχα!»

«Τώρα που το λες ούτε εγώ είχα πάει γιατί εκείνο το βράδυ έρχονταν οι γονείς μου από την Λήμνο. Άσε που δεν ήταν πολύς ο καιρός που είχα πιάσει δουλειά και δεν θα ήξερα κανέναν.» προσπάθησα να θυμηθώ αν τότε έβγαινα με κάποιον και απλά η γιορτή δεν μου είχε φανεί ενδιαφέρουσα.

«Το καλό είναι ότι η πρόσκληση είναι για δύο άτομα... άρα μπορούμε να φέρουμε και τον συνοδό μας!» το ονειροπόλο ύφος της με έκανε να χαμογελάσω.

«Λυδία μου, ξεχνάς ότι αυτός που θέλεις για συνοδό σου, θα πάει έτσι και αλλιώς!» αναστέναξε θεατρικά και μας έπιασαν τα γέλια.

«Εσύ Χριστίνα μου δεν μου είπες τι γίνεται... υπάρχει τίποτα στον ορίζοντα; Τόσο ωραία κοπέλα, σίγουρα θα σε κυνηγάνε οι άντρες!» στο μυαλό μου χωρίς καμία προειδοποίηση εισέβαλε ο Άρης, ευτυχώς μόνο για λίγο!

«Όχι δεν υπάρχει τίποτα! Αυτή την περίοδο ο μόνος που με κυνηγάει είναι ο Σωτήρης και πίστεψε με ο συγκεκριμένος δεν πρόκειται να με πιάσει με τίποτα!»