Lost in Harry Potter

The Truth

'Het was haar idee!' zegt Sirius, zo gedempt mogelijk, 'ik help haar alleen maar! Ze is ook zo roekeloos!' 

Andromeda zwaait haar toverstok voor zijn neus, 'dat heeft ze dan vast van jou!' sist ze, 'zeg op, wat gaan jullie doen!?'

'We-eh we gaan naar Zweinstein,' zegt Sirius, die eieren voor zijn geld kiest. 

Nu kijkt ze ons verbaasd aan, 'zijn jullie helemaal gek geworden? Die plek is vergeven van de dooddoeners! Echt niet dat ik jullie daarheen laat gaan!' 

'Robin wilt naar Sneep,' zegt Sirius. 

'Kan me niet schelen,' nu kijkt ze mij aan, 'liefje, het spijt me dat je hem hier niet kan zien, maar dit is echt te gek,' zegt ze, 'je moet je leven en dat van je kind niet op het spel zetten voor hem.'

Nou, daar zijn jij en Severus het dan over eens.

Sirius kijkt me aan, 'Robin, kom op, Andromeda is mijn nicht, die kunnen we vertrouwen. Iemand hier in huis moet weten hoe het zit.'

'Hoe wat zit?' ongeduldig slaat ze haar armen over elkaar. 

'De waarheid,' zegt Sirius, 'ik bedoel, over Sneep en Robin.' 

Eerlijk gezegd weet ik nog niet zo zeker of ik het allemaal wel aan Andromeda wil of kan vertellen. Hoe blij ik ook ben dat ik hier mag verblijven, in een wereld van oorlog zijn er maar zo beperkt veel mensen die je echt kan vertrouwen. 

'Wat valt er te vertellen?' Andromeda kijkt ons aan. Uiteindelijk, na een lang debat met mezelf, knik ik, 'oké, maar ik stel voor dat je eerst een pot thee maakt, want dit kan nog een lange nacht worden zo.'

Na een kwartier zitten we met zijn allen in de huiskamer. Andromeda heeft inderdaad thee gemaakt, en heeft een lichtje aan gedaan, zodat we elkaar tenminste aan kunnen kijken. 

'Goed, vertel maar,' zegt ze, op een nogal eisend toontje, dat ik meteen herken. Narcissa en Bellatrix hebben ook precies dat toontje als ze iets willen. 

Het enige verschil is Andromeda's gezichtsuitdrukking, die staat niet meer op onweer, zoals een paar minuten geleden. Ze wilt gewoon echt graag weten wat er aan de hand is. 

'Ik denk, dat ik dan het beste kan beginnen bij twee jaar geleden,' begin ik voorzichtig, en ik sla mijn handen om de warme kop thee. 'Toen ik ineens binnen kwam vallen in Grimboudplein 12.'

Er gaat een wenkbrauw omhoog.

'Eigenlijk, hoor ik hier niet,' ga ik door, 'ik kom uit een andere wereld. Ik kom uit een wereld waar Harry Potter een boekenreeks is, een boekenreeks van zeven boeken, om precies te zijn.' 

Ze neemt een slokje van haar thee, maar geeft geen antwoord. Zou ze eerste het hele verhaal willen horen, voor ze vragen gaat stellen? 

'Perkamentus wilde graag met haar praten, dus die is die nacht gekomen,' neemt Sirius het even van me over, 'en-'

'En hij stelde me voor aan Severus, maar ik kende natuurlijk iedereen al. Sirius, Harry, Ron, Hermelien, iedereen. Toekomst, verleden. Severus en ik, zijn die nacht bij een bijeenkomst van de dooddoeners en Jeweetwel geweest. Niet omdat we voor hem werken, het is andersom. We werken beide voor de Orde, maar spioneren bij Jeweetwel. Om een heel lang verhaal kort te maken, heb ik tijdens de gevechten om Harry's profetie Sirius' leven gered, ben ik ontvoerd door Jeweetwel, en heb ik voor hij iets kon doen, mijn geheugen voor een groot deel gewist,' vertel ik, af en toe een slokje thee nemend. 'Ik-eh, ik heb mijn loyaliteit aan Jeweetwel moeten bewijzen door mijn familie te vermoorden,' zeg ik zacht, en ik voel een brok in mijn keel. 

Andromeda bijt even op haar lip, en kijkt me meelevend aan. Dus het doet haar wel iets wat ik vertel. 

'In de maanden daarna ben ik verliefd geworden op Severus,' nu kijk ik naar mijn kopje, 'en hij ook op mij, anders zat ik er nu niet zo bij,' even wijs ik op mijn buik.

Het blijft een tijdlang stil tussen ons. 

'Gisteren hebben Robin en ik ingebroken in het Ministerie van Toverkunst,' zegt Sirius prompt, en 

Andomeda's hoofd schiet omhoog, 'wat zei je?' zegt ze scherp. 'Wat hebben jullie gedaan?'

'Het was om de profetie te halen van Robin!' Sirius wijst op mij, 'er is-was een profetie over haar gemaakt. Jeweetwel heeft haar hierheen gehaald moet je weten. We wisten nooit waarom- maar gisteren hebben we daar antwoord op gekregen.'

Zijn nicht geeft even een hoofdknikje, om hem aan te sporen door te vertellen. 

'Eh-' even kijkt Sirius mij aan, maar ik geef hem een bemoedigend knikje. 'Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden wilt door middel van een eigen ontwikkelde spreuk met haar samensmelten,' zegt Sirius, en ik weet zeker dat we beide beseffen hoe idioot dat klinkt. 

Ik besef het me wel in ieder geval. 

'En er werd gezegd dat ik niet ben wie ik dacht te zijn,' voeg ik eraan toe, 'en op die laatste vraag willen we antwoord.'

'En daarom wilden jullie er weer vandoor met zijn tweeën?' zegt Andromeda met een opgetrokken wenkbrauw, 'en daarvoor moeten jullie naar Zweinstein?' 

Ik knik, 'daar hangt het portret van Perkamentus,' leg ik uit, 'en we weten vrij zeker dat hij misschien wel een idee zou kunnen hebben wat hier aan de hand is.' 

Andromeda bijt op haar nagel, en kijkt ons één voor één aan, 'en Severus staat nog steeds aan onze kant zeg je?' vraagt ze. Sirius en ik knikken tegelijk. 

'Hoewel jij ook weet dat ik een tijd getwijfeld heb aan Robin's loyaliteit aan ons,' zegt hij, 'ze spelen hun rol met verve.'

'En Jeweetwel gelooft nog steeds dat Severus aan zijn kant staat?'

Ik knik, 'hoewel hij er dus niet blij mee is dat hij mij zogenaamd vermoord heeft. Aangezien hij me nodig had voor die samensmeltspreuk. Ik denk dat hij nu aan het uitzoeken is of hij mijn zogenaamde dode lichaam ervoor kan gebruiken.'

'Maar dat dode lichaam is een necroot, toch?' vraagt Andromeda, die even over haar slapen wrijft. 

Ik kan me voorstellen dat ze hoofdpijn heeft, het verhaal dat ze te horen heeft gekregen was niet niks. 

Ik knik. 

'Wat als hij die gebruikt? Omdat hij denkt dat jij het bent?' gaat ze door, 'het lijkt me dat zo'n samensmeltspreuk alleen maar goed kan gaan met het echte lichaam, niet met een lichaam dat al gestorven is.'

'Daar hadden we het nog niet over gehad,' zegt Sirius, en hij kijkt mij even aan. 

'Dat neemt niet weg dat ik moet weten wat er aan de hand is,' zeg ik, en kijk hen even een voor een aan, 'wie ik dan wel ben, als het Robin niet is.' 

Ik sla mijn armen over elkaar. 

Andromeda knikt langzaam, 'goed,' ze staat op, 'maar wees alsjeblieft voorzichtig, Robin, je hebt nog een leventje in je groeien, nu.' 

Zowel Sirius als ik kijken haar aan, 'wat, meen je dat nou?' vraagt Sirius verbaasd. 

Ze knikt, 'maar ik wil wel jullie toestemming om het aan mijn dochter en man te vertellen,' nu kijkt ze mij aan, 'dat maakt het stukje makkelijker als Severus hier op bezoek komt, denk je niet?'