ကုတင္ေပါ.. ကမၻာ ေပါ ပ်က္ ေနတဲ့ .. sehun
ကို သာ မိန္႔မိန္႔ႀကီး.. ထိုငိၾကည့္ေနလိုက္တယ္..
"Hyung.."
" ...."
"Hyung!!"
"ဘာတုန္း.. "
"သြားရေအာင္ရယ္.. ..ေနမေကာင္းတာလည္းမဟုတ္ဘူး.. သြားရေအာင္ေနာ္.."
*ငါ့ႏွယ့္....အစာေရစာ ငတ္ ျပတ္ေနတဲ့ ရုပ္နဲ႔
..ျဖစ္ဖ်က္ေနတာ...*
"သြားေပါ့... မင္းငါ ခ်ီ ခ် ရဦး မွာလား.. ကုတင္ေပါကေန.. "
"Hyung ကို ျပင္ေျပာဖိူဘ ကၽြန္ေတာ္ အင္အားေတြေတာင္ မရွိေတ့ဘူး...အခုလဲ.. ရင္ ဘတ္ ႀကီး.. တခုလံုး.. ဗံုးမွန္ ထားသလိူပဲ.. စုတ္ျပတ္ သတ္ေနၿပီ..."
"ေအးပါကြာ...သူမ်ားၾကားရင္.. မင္းႏိုင္ငံေတာ္ ႀကီး အတြက္..စြန္႔စြန္႔စားစားကို တိုကိ ပြဲ ဝင္ ထားတယ္ ထင္မွာသိလား..."
သူဖဲ့ သမၽွ ေျပာသမၽွကို...ျပန္မေျပာႏိူင္ဘဲ မ်က္ႏွာငယ္ေလး နဲ႔... ေလပူေတြ သာ.. မႈတ္ မႈတ္ ထုတ္ေနတဲ့... sehun ကို ျမင္ရေတာ့ လည္း.. စိတ္ ထဲ မေကာင္းရယ္....
ဒါေပမယ့္ လည္း..တခါတေလ..ေတာ့. ပညာပါးပါးေလး ျပန္ေပးခါမွ.. ေတာ္ရံု က်တာ...
*ဟဲဟဲ.. နည္းနည္း ေတာ့.. ခံ လိုက္ ပါဦး ကြာ*
"ကဲပါကြာ.. မ်က္ႏွာက်ိ မွိုင္ မထား ပါနဲ႔.. စိတ္ေျပ လက္ေပ်ာက္ တခုခု သြားစားရေအာင္ "
"မစား ခ်င္ပါဘူး.. hyungရယ္... "
"မစား ခ်င္ လည္းစား ရမယ္.. ငါမကူညီပဲ ေနမွာေနာ္.."
" စားမယ္.. hyung.. မွ မကူညီရင္..ကၽြန္ေတာ္.. မွာ..ဘယ္သူရွိလိူ႔တူန္း.. ခိုနားရာ.. အားကိူရာ...ေတာင့္တစရာ.. ရင္ခြင္က်ယ္ ႀကီးေလ.."
လမ္းမအလယ္..လူကို ဆြဲ ဖက္ကာ.. ရင္ ခြင္ ထဲ တိုးဝင္ေနတဲ့.. sehun.. ေၾကာင့္..
"Sehun..ဟ..ဖယ္ဟ.. သူ႔ေယာက်ာ္း.. မ်ားမွတ္ေနသလား.. ဟေကာင္ !!"
အခုမ သတိရသြားဟန္.. ..ျပံဳးစိ ျပံဳးစိ နဲ႔... ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ၾကည့္ၿပီး..
"He.. miare.. hyung ရ.. ရုတ္တရကိ..အားပါသြားတာ....ခ်စ္ ဖို႔ေကာင္းတယ္.. မလား."
part 7
Start from the beginning
