Lost in Harry Potter

Horcrux

'Dit is van ver voor jouw tijd!' zei Ted, terwijl hij een aardappel stond te schillen.

'Mijn vader-' ik slikte, 'eh- mijn vader draaide veel muziek uit zijn tijd, dus vandaar dat ik het ken,' zei ik. 

Ted had de aarzeling in mijn stem gehoord, dat zag ik aan zijn gezicht. Maar hij stelde geen vragen.

'Schiet het een beetje op daar?' hoorden we Andromeda vanuit de huiskamer roepen.

'Ja!' riepen Ted en ik in koor, om vervolgens in lachen uit te barsten. 

Wat was het fijn om ergens te zijn waar het niet voelde alsof het oorlog was daarbuiten. 

Maar niets was minder waar. Nog elke dag stonden er nieuwe berichten in de Ochtendprofeet. En nu het Ministerie was gevallen was het alleen maar erger geworden. Voldemort en zijn dooddoeners hadden vrij spel tot alles. En dat was de reden dat Severus en ik nog geen moment hadden kunnen vinden om bij elkaar te zijn. 

'Ik ga even naar het toilet,' deelde ik Ted mee. 

Ik wilde nu toch weten wat hij tegen me te zeggen had. Ik draaide de deur van het toilet op slot, en pakte mijn Galjoen uit mijn broekzak.

'Vanavond 19:00 uur in London.'

Was alles dat er stond. 

'Waar in London?' zei ik zacht tegen de munt, alsof die me ooit antwoord zou geven. Dat gebeurde uiteraard niet, en dus besloot ik om vijf minuten later te komen. 

Als ik mijn hoofd ernaar zette om bij hem te komen, zou ik ofwel naast hem verschijnselen, ofwel letterlijk bovenop hem. Niet dat je me daarover zou horen klagen, mind you. 

Toen ik de toilet weer uitkwam keek ik op de klok, half zes. 

We moesten nog opschieten ook.

'Ik heb om zeven uur een afspraak,' zei ik tegen Ted, toen ik terug kwam, en na mijn handen te hebben gewassen weer hielp met het snijden van de groenten. 

Ik zag zijn blik even naar de klok gaan, 'oei, dan moeten we opschieten,' zei hij, en ik knikte bevestigend. We besloten te stoppen met zingen, en werkten in sneltreinvaart aan het eten, dat binnen twintig minuten op tafel stond.

'Als jullie nou gewoon onze manier hadden gebruikt-' zei Sirius, toen hij aanschoof. 

'Je moet niet bij alles magie willen gebruiken, Sirius,' zei Ted wijs, terwijl hij een paar aardappels op mijn bord schepte. 

'Bovendien was het met magie vast nooit zo lekker geworden als dat het nu zal zijn,' viel ik Ted bij, toen ik Sirius zijn mond open zag doen om ertegenin te gaan. 

Hij klapte zijn mond weer dicht, en stopte een sperzieboontje in zijn mond. 'Oh ja, je kan echt proeven dat jij ze gedopt hebt,' zei hij pesterig tegen me. 

'Ik vind het lekker hoor,' glimlachte Tops, 'let maar niet op Sirius, die is altijd kind gebleven.'

'You don't say?' zei ik op net zo'n pesterige toon als Sirius tegen mij had gebruikt, en hij gaf me een duw. 

'Waarom mij duwen als zij het zegt?' lachte ik, op Tops wijzen. 

'Waag het niet Sirius!' zei Tops waarschuwend, maar aan haar ogen konden we zien dat ze er wel om kon lachen.

'Wens me succes.'

'Succes,' zei Sirius zacht. Hij was met me meegelopen naar het einde van de straat, 'zeg je tegen hem dat we wat mij betreft een wapenstilstand hebben?' 

Ik knikte, mijn keel was droog en ik had het gevoel dat mijn knieën het elk moment konden gaan begeven.

'Waarom wilt hij van alle plekken eigenlijk in London afspreken?' vroeg Sirius. 'Dat is toch juist waar de meeste aanslagen plaatsvinden op dit moment?'