"Ik heb een goed geheugen!" zei ik verontwaardigd. 

Hij trok een wenkbrauw op, "hoeveel boeken zijn er?"

"Zeven."

"En alle zeven die boeken heb jij onthouden na één keer lezen? Alsjeblieft Robin," Sneep klonk sarcastisch nu, "niemand heeft zo'n goed geheugen, op Griffel na misschien." 

Even was het stil tussen ons. 

"Er is niks mis met ergens heel graag willen zijn, of bij iemand. Maar dan zul je ook onder ogen moeten komen dat lang niet alles loopt zoals je hoopt." 

Een tikkeltje sprakeloos keek ik Sneep aan. Wat hij had gezegd gaf wel stof tot nadenken. 

"Ik had me dingen heel anders ingebeeld," zei ik uiteindelijk, "en niks is gegaan zoals ik hoopte dat het zou gaan, behalve misschien dat ik Sirius heb gered," ik keek Sneep aan, "maar toen heb ik hem gered vanwege egoïstische redenen." 

Ik kon aan Sneeps gezicht zien dat hij dat liever niet had willen weten.

"Zou je het weer doen?"

Zonder te twijfelen schudde ik mijn hoofd, "met de strijd die nog voor ons ligt, is het onmogelijk iederéén te beschermen of te willen redden," zei ik. 

"Dat klinkt al een stuk verstandiger,' was Sneeps reactie. 

Ik draaide me naar hem toe, "zeg eens eerlijk, wens je wel eens dat je dood was? In de hoop Lily weer tegen te komen?" 

Aan Sneeps gezicht te zien, had hij veel verwacht, behalve dit. Hij liet de vraag even inzinken voor hij antwoord gaf.

"Ja, die wens heb ik wel gehad ja. Maar nu al een tijd niet meer." 

Wauw, een eerlijker antwoord had ik me niet kunnen wensen. En, eerlijk is eerlijk, ik had niet echt verwacht dat hij me antwoord zou geven.

"En jij? Nu je familie er niet meer is?"

"Er zijn dingen die het draaglijk maken dat ik nog leef," zei ik schouderophalend.

"Dan heb je je snel aangepast."

"Als ik Voldemort onder ogen moet komen zal ik wel moeten Severus," glimlach ik, "dus," ik kijk hem aan, "hoe zit het met onze Occlumentie lessen?" 

Ja hoor, ik heb het onderwerp aangesneden dat hij had willen vermijden. 

"Kom op, ik ben je toch altijd tot last? Je komt nog meer van me af door me gewoon Occlumentie te leren." 

Dat is een argument waar hij niet tegenop kan, ik heb zijn eigen woorden tegen hem gebruikt.

"Kom vanavond naar mijn kantoor," zegt hij daarom, "om acht uur," na die woorden draait hij zich om en loopt weg.


Die avond ben ik nog bijna te laat ook. Deels omdat ik per se mijn huiswerk voor Anderling en Slakhoorn af wilde hebben. Met twee treden tegelijk ren ik naar beneden, naar Sneeps kantoor. Ik slip de gang in, en klop nog net op tijd bij hem aan de deur.

"Net op tijd," zegt hij, als hij de deur opendoet en een stapje opzij zet, zodat ik langs hem heen naar binnen kan lopen. 

"Ik heb ook nog zoiets als huiswerk," zeg ik wijselijk, terwijl ik mijn tas op de grond dump, mijn mouwen opstroop en mijn toverstok pak. 

Sneep trekt even een wenkbrauw op, "wat een enthousiasme." 

 Ik glimlach, "zoals ik vanmiddag al zei, ik doe alles wat nodig is om zo geloofwaardig mogelijk over te komen bij Vol- Jeweetwel."

Lost in Harry PotterWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu