Lost in Harry Potter

Lessons

Toen de spreuk opgeheven werd, voelde ik me kotsmisselijk, en leunend op een van de tafels hees ik mezelf overeind. Geen ven beide zeiden we iets. Waarom die beelden? Ik had toch wel meer meegemaakt dat hij had kunnen zien? 

Het bleef akelig stil tussen ons. Wat viel er na die beelden ook te zeggen? Naast dat ik me misselijk voelde, wist ik ook niet hoe ik dit in godsnaam aan hem moest of kon verantwoorden. Ik haalde mijn vingers door mijn haar, en waagde het hem aan te kijken. 

Hij leunde tegen zijn bureau, en zijn ogen waren op mij gevestigd. De blik in zijn ogen verried niks. Zijn hele gezichtsuitdrukking verried niks. 

Fuck... Ik had hem toch niet gekwetst ofzo? 

"Sn- Severus?" vroeg ik voorzichtig. 

Een hoofdknik was wat ik kreeg, ter bevestiging dat hij luisterde. 

"Ik-sorry. Ik weet niet waar dat vandaan kwam," geef ik eerlijk toe.

"Uit je hoofd, waar anders?"

Het valt me alles mee dat hij niet boos is, en er ook niet koeltjes om doet. 

"Ja," zeg ik zacht, en staar naar de grond, terwijl ik tegen de tafel tegenover hem leun.

Nog steeds kijkt hij me aan. 

"Nog een keer. Maak je klaar, Robin," zegt hij kalm. 

Voor de derde keer maak ik mijn hoofd zo leeg mogelijk. Ik gooi een blokkade op, een blokkade die ik hier eigenlijk nog niet zoveel gebruikt heb. In mijn eigen tijd, ja, daar had ik hem constant omhoog staan... Hier is het gevaar zoveel groter, maar lijk ik mijn schild kwijt te zijn. 

Kom op, kom op, kom op. 

Moedig ik mezelf aan. Voor de derde keer vanavond vuurt Sneep de spreuk op me af. Ik voel hoe hij me raakt. Maar meer dan dat gebeurd er niet.

Ik wankel naar achteren, hou me vast aan de tafel. 

"Goed gedaan," zegt Sneep, als hij de spreuk opnieuw opheft.

Ik laat me op een stoel zakken, "kunnen we even pauzeren?" vraag ik en ik kijk hem aan.

Ook hij gaat zitten, en een tijdje zeggen we beide niets. Beide ontwijken we de olifant in het kantoor, in dit geval. 

Uiteindelijk staat Sneep op, en loopt naar me toe, "we moeten praten."

"Over wat er net gebeurde?" ik sta op zodat ik hem tenminste recht aan kan kijken, of nouja, voor zover dat mogelijk is, aangezien hij langer is dan ik. 

"Ik dacht dat ik beelden van je ouders en zusje te zien zou krijgen."

"Nou, daar ben je dan niet de enige in." Oké, laat dat hem in zijn ogen kijken maar zitten, want dat gaat me niet lukken. In plaats daarvan kijk ik naar een van de planken met kruiden die hij gebruikt voor zijn toverdranken. 

"Ik dacht ook, dat ik beelden te zien zou krijgen van jou en Zwarts samen," gaat hij verder. Ik knik terwijl ik op mijn onderlip bijt. 

Mijn gedachten worden al een tijdje niet meer beheerst door Sirius. En dat spijt me vreselijk voor hem. Ik heb niet eens normaal afscheid van hem genomen voor ik naar Sneep vertrok.

"Leg uit?"

Ik kan het niet, ik durf hem niet aan te kijken, "het is zoals ik al eens tegen je heb gezegd, Severus, ik voel me veilig bij je. Hoe bot, asociaal of boos je ook kan zijn. En het boeit me vrij weinig dat ik je tot last ben." 

Hij duwt mijn kin omhoog, en dwingt me hem aan te kijken. Nu moet ik uitkijken, Sneep is een meer bedreven Occlumens dan Voldemort. Na wat wel een eeuwigheid lijkt te zijn laat hij me weer los, "oké." Is alles dat hij zegt

Oef, daar ben ik mooi vanaf gekomen. Maar in mijn hoofd is het één grote bende, en ik zie mezelf nu niet weer die muur opgooien en hem tegenhouden.

"Je mag gaan."

Mag? Sneep lijkt ook niet helemaal zichzelf te zijn. 

Bij de deur draai ik me nog even om, "wanneer spreken we weer af?" 

Hij kijkt even op, "weet- ik nog niet," zegt hij. 

Zonder nog antwoord te geven doe ik de deur dicht en loop naar mijn kamer. Meteen plof ik op mijn bed, en begraaf mijn hoofd in mijn kussen. Een harde schreeuw ontsnapt uit mijn mond, maar gelukkig hoort iemand die, aangezien die gedempt wordt door het kussen. 

Ik ben zo, zo ongelofelijk stom. "Stomme koe!" roep ik tegen mezelf, terwijl ik met het kussen op mijn hoofd op mijn rug ga liggen. 

Veel behoefte om nog uit bed te komen heb ik niet, daarom blijf ik liggen zoals ik lig. 

Als een zombie. 

Het lijkt wel een eeuwigheid te duren voor ik in slaap val, vergetend mijn slaapdrank in te nemen.