Diary Of Black. (Dramione)

Bölüm 2 - Buna değerdi.

Hermione pijamasını üstüne geçirip yatağa doğru ilerlemeye başladı. Tam yatağa yatacakken aklına 'aptal, iğrenç, şeytan, küçük, hamamböceğinin' defteri geldi. Çantasından defteri alıp yorganın altına girdi. Defterin ikinci sayfasını açtı ve bir büyü fısıldadı.

"Lumos Maxima."

'Sevgili Günlük,

Dördüncü yılımda malesef ki tekrardan seninleyim. Bu yıl üç büyücü turnuvasından dolayı Hogwarts'a Durmstang ve Beaxbatons öğrencilerini konuk etmek zorunda kaldık. Acınası bir durum. Birde balo işi vardı. Tam bir saçmalık. Harry Kim-olduğunu-bilirsin-sen'in geri döndüğünü iddia ediyor. Babam ise bu konuyu açtığımda beni susturmaya çalışıyor. Baloda Weasley'in giydiği kıyafeti görmen lazımdı günlük. Bir insan bu kadar mı tuhaf olabilir?

Granger ise..

Ah malasef ki baloda ona tek bir iğneleyici laf bile bulamadım.

Victor Krum, çok şanslı bir adam. Acaba Granger'a ilk ben teklif etseydim, kabul edermiydi? Normal karşılarmıydı? Bana gülümsermiydi?

Bu arada günlüğüm, Granger'ın çikolata kahvesi gözleri üç yıldan beri bana eskisi gibi bakmıyor. O gözlerin bir tek bana parlamasını istiyorum günlüğüm.

Acaba ona bulanık dediğim için mi eskisi gibi değil o gözler?

Buna zorunda olduğumu sende biliyorsun günlük. Yapmadığım zamanlarda ise genellikle lanet yemek zorunda oluyorum. Babam ona bulanık dememi istediğinde, karşı çıktığım günü hatırlıyorum. Fazlasıyla acı çekmek zorunda kalmıştım.

Ama buna değerdi.

Babam yine ona 'bulanık' diye hitap etmemi istese, yine karşı çıkardım sevgili günlük. Ve eminim ki o acılara yeniden değerdi.

Sevgiler, aptal, iğrenç, şeytan, küçük, hamamböceği.'

Hermione gözlerinin ağırlaştığını hissederek siyah defterin kapağını kapadı. Defteri masaya koyarken gözleri yavaşca kapanmaya devam ediyordu. Yatağa iyice yerleşip uykuya daldı.