ΑΤΙΘΑΣΗ - Από τις Εκδόσεις Υδροπλάνο

ΑΤΙΘΑΣΗ

Η αναμονή μετράει έτη... Η υπομονή σας δεν παρέδωσε τα όπλα... Η στήριξή σας κέρδισε έδαφος... ΕΙΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙΙΙΙΙΙΙ??????

"Όταν σε πετάνε στους λύκους... Να επιστρέφεις πίσω με την αγέλη"

Έρχομαι!!!!!!

#ioavgeri #Atithasi #ydroplanobooks #lovereaders
❤️❤️❤️

-Α.1-

Οι ρόδες της στην κυριολεξία κατάπιναν την άσφαλτο. Στροβιλίζονταν με ταχύτητα μετουσιώνοντας αποστάσεις και χρόνο. Οδηγούσε ήδη δυο ώρες στους ατέλειωτους και έρημους δρόμους που ένωναν τη μια πολιτεία με την άλλη. Προορισμός της εκείνη η πολιτεία στην ακτή του Ατλαντικού γνωστή ως Μητέρα των Προέδρων, η Βιρτζίνια.

Προσπερνούσε την απέραντη διψασμένη έρημο καταφανώς αδιάφορη για τη σχεδόν ξεθωριασμένη όψη της. Ελάχιστοι άγριοι θάμνοι, στο έλεος του ελαφρύ ανέμου, χόρευαν άτεχνα εδώ και εκεί σε μια προσπάθεια να αλλάξουν το μονότονο τοπίο. Η κοπέλα φαινομενικά παρούσα, απολάμβανε τη διαδρομή πάνω στη μεγάλη κι επιβλητική μηχανή της. Μια λεπτή φιγούρα, μα χαρισματική στο να χειρίζεται επιδέξια ένα τόσο δυνατό εργαλείο. Με την ταχύτητα είχε δεσμούς λατρείας κι από πιτσιρίκα έδειχνε τυφλή εμπιστοσύνη στις δραστηριότητες που μετέτρεπαν τη βιασύνη σε διασκέδαση, αλλά παράλληλα της πρόσφεραν ένα απερίγραπτο αίσθημα ελευθερίας όμοιο με των πουλιών που πολλές φορές θαύμαζε και ζήλευε συνάμα. Ο πατέρας της, ως φύλακας άγγελος, συνήθιζε να εναντιώνεται, επιδιώκοντας την αποφυγή των τραγικών συνεπειών από τις ριψοκίνδυνες επιλογές της, μα στο τέλος έχοντας εκείνη καταρρίψει κάθε ρεκόρ ρίσκου, κατέθεσε τα όπλα. Κανένας δεν μπορούσε να την εμποδίσει να τολμήσει όσα τη γέμιζαν ζωή, και αυτοί που κατά καιρούς το προσπάθησαν, απέτυχαν παταγωδώς.

Η Κάθριν, κατά κόσμον Κατ, σήκωσε τη μάσκα από το κράνος της και ρούφηξε λίγο από τον παγωμένο αέρα που ράπιζε το πρόσωπό της. Η εμφάνισή της εναρμονιζόταν θαυμάσια με την ατίθαση καρδιά της. Εσωτερικά κι εξωτερικά αυτό το πλάσμα ήταν σκέτη αποκάλυψη. Τα σκισμένα στενά τζιν, οι μαύρες μπότες, τα κολλητά μπλουζάκια και τα δερμάτινα κοντά πανωφόρια, αποτελούσαν τη βασική της γκαρνταρόμπα σε αναρίθμητες ποσότητες αλλά και σχέδια· ντύσιμο ενός θαρρετού και ξέγνοιαστου καβαλάρη με ψυχή απαλλαγμένη από κάθε ίχνος φόβου να την επισκιάζει.

Ο δρόμος της επιστροφής την έκανε να πλήττει αφόρητα και όταν στο βάθος αντιλήφθηκε ένα από εκείνα τα μαγαζιά που ξεφύτρωναν στη μέση του πουθενά, σκέφτηκε να σταματήσει. Έκοψε ταχύτητα και πάρκαρε αργά απ'έξω. Πριν κατέβει εντελώς, έβγαλε το κράνος και τίναξε τα μαλλιά της που ασφυκτιούσαν τόση ώρα στριμωγμένα. Κρέμασε το προστατευτικό κάλυμμα στο τιμόνι και όδευσε προς την είσοδο του μαγαζιού. Μπήκε μέσα αλλά κοντοστάθηκε εξερευνώντας με τα μάτια της τον άδειο χώρο. Τελικά διάλεξε να καθίσει στο τελευταίο τραπέζι, εκείνο που της επέτρεπε να απομονωθεί ακόμα περισσότερο. Σύρθηκε στον ενιαίο φθηνό δερμάτινο καναπέ βολεύοντας τον εαυτό της στο κέντρο του κι άπλωσε τα πόδια στον απέναντι φορώντας τα μαύρα της γυαλιά. Έκλεισε τα μάτια κι αφέθηκε στην τραγική ηρεμία που κατοικούσε σε τόπους όπως αυτός, χορτασμένη πλέον από το πολύβουο κέντρο όπου είχε επισκεφθεί έναν φίλο στην άλλη άκρη της πολιτείας τις προηγούμενες μέρες. Οι δυο τους ασώτευαν τα εικοσιτετράωρα σε ξέφρενα πάρτι αλλά και σε ριψοκίνδυνα αθλήματα. Έτσι η στιγμή της επιστροφής τής φέρθηκε ανελέητα, κάνοντας τον χρόνο να περάσει αστραπηδόν. Τώρα απλωμένη στον άβολο αυτό καναπέ της καφετέριας, η συσσωρευμένη ένταση έκανε αισθητή την παρουσία της αλωνίζοντας στους μύες και τα κόκαλά της.