Lost in Harry Potter

Awkward situations

Net op dat moment gaat de kamerdeur open en komt Sirius binnen. 

'Juist, ook hoog tijd om te gaan,' mompel ik en loop zonder hem aan te kijken langs hem heen, naar de trap, door naar mijn kamer. 

Daar gooi ik het raam open en laat de frisse lucht mijn gedachten ordenen. 

Opnieuw had ik mijn muziek nodig. Mijn batterij ging er wel aan zo. 

Toen het langzaam donker begon te worden wist ik dat ik het moment van naar beneden gaan niet langer kon uitstellen. Er moest toch gegeten worden.

Voorzichtig deed ik mijn deur open en keek om het hoekje, niemand. 

Mooi.

Ik liep naar de trap en liep zo zacht mogelijk de trap af. Ik hoorde gestommel in de keuken en etensgeuren kwamen me tegemoet. Meteen moest ik denken aan die eerste avond, was dat niet...?

Ik rende naar beneden, 'mevrouw Wemel!' ik vloog haar om de hals, wat was ik blij dat ik niet met Sirius alleen zat. Hoewel me dat aan de andere kant natuurlijk helemaal niks kon schelen.

'Robin!' ze klopte me op de rug en lachte, 'wat een enthousiasme. Ik zou willen dat mijn kinderen dat deden.' 

Ik giechelde, 'weet u dat zeker?' vroeg ik terwijl ik borden uit de kast pakte en die op tafel zette. Ze keek me even veelbetekenend aan en glimlachte. 

Toen de tafel was gedekt plofte ik vast op een van de stoelen. 

Dolleman zou ook mee-eten. Daar was ik minder blij mee. 

Hij was degene die mij en Sirius op een haar na had betrapt. Ongetwijfeld zou hij er wat over te zeggen hebben, want dat stak hij nou eenmaal niet onder stoelen of banken. 

De deur ging open en Sirius kwam binnen, 'hmm, Molly, dat ruikt heerlijk!' zei hij opgewekt, had hij dan nergens last van? 

Ik zakte onderuit op mijn stoel en hoopte dat ik in een gat onder de tafel zou kunnen verdwijnen.

'Goedenavond,' bromde een stem die aangaf dat Dolleman binnen was gekomen. Hij keek even van mij naar Sirius, en ik zag de raderen in zijn hoofd bijna draaien terwijl hij de situatie analyseerde. 

'Hoi,' murmelde ik onwillig.

'Alastor,' zei Sirius met een hoofdknik. 

Dolleman schoof ook aan aan de keukentafel, 'en? Hoe staat het leven?'

'Prima, ik hoef me niet meer te vervelen nu Robin er is,' grijnsde Sirius terwijl hij even naar me keek. 

Dolleman trok een wenkbrauw op, 'jullie leken diep in gesprek gisternacht. Waar ging dat over?'

'Vraag dat maar aan haar.'

De smiecht!

'Robin?'

'Gingovervanalles,' zeg ik snel en onverstaanbaar. 

Sirius moet duidelijk zijn lachen inhouden als Dolleman zich naar me toe buigt, 'wáárover?'

'Van, alles,' zeg ik alsof ik het tegen een dove heb. 

Dolleman kijkt me even waarschuwend aan, maar daar trek ik me niks van aan.

'En het was nodig om daarbij te zoen-'

'Er is niks gebeurd!' roepen Sirius en ik tergelijk terwijl we opspringen. 

Mevrouw Wemel en Dolleman kijken ons verbaasd aan en snel ga ik weer zitten. 

Ik moet moeite doen niet recht in Sirius's ogen te kijken.