Chose Not to Look

2

Chapter 2

Lumapit sa kanya ang manager niya. "So, what's your next plan?" Tumingin siya sa kanyang panyo. Acting like it's the most interesting thing na nakita niya.

"Bakit po, Kuya?" I asked him. Ang dami na ring nagtanong sakin, kung bakit Kuya ang itinatawag ko sa kanya. Bakit hindi, manager? O kaya naman, Boss? Sir? Para sa'kin kase...

Wala lang, gusto ko lang. At saka, Kuya figure naman talaga siya sa'kin, wala rin naman siyang problema sa tinatawag ko sa kanya.

"So, what's your next, plan?" Yun lang. Tinitigan ko ang panyo ko na para bang... Ito na ang pinaka-interesadong bagay na nakita ko sa buong buhay ko.

"Meron naman akong mga plano, Kuya. But for now, how about we celebrate first?" I grinned at him. Wala pa talaga akong plano. Ang alam ko lang, gusto ko pang palawakin ang mga nakakakinig sa'kin. I want to show people my craft.

"Oh siya, sige." Kunware pang itinaboy niya ako. Kaya umakto naman akong nataboy. Umatras ako kaonti at tinignan siya na para bang nasasaktan ako.

Tumawa lang siya sa'kin at pumunta na sa ibang staff.
I can't help but think of something habang nakatingin sa likod niyang papalayo sa'kin. When I looked at myself sa harapan ng salamin, pumasok ang isang bagay sa isip ko.

"Ang layo na nang inabot ko, who would've thought?"

-

Years before...

Tutok na tutok ako sa pinapanood ko. It's an entertainment video. Boy groups performing, or solo performances ng mga singer. Either of those, pinapanood ko.

I'm so fascinating with the idea of performing in front of other people. Ano kaya ang pakiramdam na sinisigaw nila ang pangalan mo? Yung tipong hinahangaan ka nila.

"Cool." Kahit ilang beses ko nang napanood ang mga 'to, hindi ko pa rin mapigilang mamangha. Gusto ko maging kagaya nila. I'm fully aware na hindi madali ang pagdadaan ko kung gusto kong tahakin ang industriya.

But who knows diba? Kahit anong klaseng daan pa yan, lalakaran ko yan, I just wanted to sing for others. Make them feel all the beautiful feelings in the world through my craft.

Nasa loob siya ng library habang suot ang kanyang earphones. Tahimik sa library kaya doon siya tumatambay. Nakaupo siyang mag-isa sa pinakadulong lamesa na may apat na wooden chair sa second floor, sa may kaliwa ng entrance. Walang araw na hindi siya tumatambay dito para lang manood.

Buti na lang talaga, walang nag-i-inspect sa loob ng library. I'm not coming here to study. Ayoko sa classroom kasi ang ingay. Kahit na mag-headphones ako ay rinig na rinig ko pa rin ang mga boses nila.

"Like an echo, in the forest..." Napatango-tango siya kasabay sa musika. Walang ekspresyon ang mukha niya. Itinigil niya bigla ang video. Napaisip siya na gusto na niyang mag simulang kumanta.

My head continuously nods together with the song. It is Life Goes On by BTS. Kahit na sinasabi ng iba na wala akong pakealam sa mga bagay bagay o kaya naman cold ako. I don't think that's true. Kasi whenever I hear a good music? My heart leaps, and only songs can do that to me.

"I want to be like them." I whispered habang pinagmamasdan ang nakapause na video ng BTS sa concert nila.

"I want to hold the mic."

@juliannahfelisse.ೃ࿔