ထိုင်ခုံပေါ်မှာထိုင်တာတောင်
ဘေးကိုအယ်ထွက်နေတဲ့ ဒေါ်သီတာလွင်ရဲ့
ဖင်အိုးကြီးကိုကြည့်ကာတံတွေးတွေမြိုချနေရပြီး ဒီလိုအိုးကြီးကိုသာဖြိုလိုက်ရရင်
လူဖြစ်ရကျိုးနပ်ပါပြီရဲ့ဆိုပြီးး
အတွေးတွေကောင်းနေမိလေသည်။
ဒေါ်သီတာလွင်ကတော့
အသီးတွေကိုပန်ကန်ထဲသေချာခွဲကာ
မျက်စိရှေ့မှာမြင်နေရတဲ့ မျိုးသန့်ကိုပဲ
သူ့သမီးအခန်းထဲသွားပို့ခိုင်းပြီးကြံရွယ်လိုက်ပြီး
မောင်မျိုးသန့်ရေ ခိုင်းတယ်တော့
မတွေးပါနဲ့ကွယ်
ဒီအသီးပန်ကန်လေးအန်တီ့သမီးဆီ
သွားပို့ပေးပါအုံးး
ဟုတ်ကဲ့မမကြီး ကျွန်တော်အခု
သွားပို့ပေးပါ့မယ်
မျိုးသန့်လည်း ဒေါ်သီတာလွင်ပေးတဲ့
အသီးပန်ကန်ကိုယူကာ
သတိလက်လွတ်နဲ့တံခါးမခေါက်ပဲ
နန်ဒါဦးရဲ့အခန်းတံခါးကိုဆွဲဖွင့်လိုက်မိပြီး
မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းက သူ့ကိုအံ့သြ
သွားစေလေသည်
နန်ဒါဦးလည်း အာသာဖြေလို့ကောင်းနေတဲ့
အချိန် အိမ်မှာအလုပ်ခိုင်းတဲ့ဒရိုင်ဘာက
အခန်းတံခါးမခေါက်ပဲဝင်လာတာမို့
ရှက်လည်းရှက်သလို ဒေါသလည်း
ထွက်သွားရပြီးး
တစ်ကယ်ဆိုသတိလက်လွတ်နဲ့
အခန်းထဲဘယ်သူမှဝင်မလာဘူးထင်ပြီး
အခန်းတံခါးလော့မချမိတာကိုကကို
သူ့အမှားပင်
ဦးမျိုးသန့်ကတော့ မျက်စိရှေ့က
မြင်ကွင်းကိုကြည့်ကာ
စားရမဲ့ကံကြုံတော့မုတ်ဆိတ်ပျားဆွဲပြီဆိုပြီး
တွေးလိုက်ပြီးး
အသီးပို့သလိုပုံစံနဲ့ အခန်းထဲထိဝင်သွားလေသည်။
နန်ဒါဦးကတော့ ဇာတ်ကားထဲကမုဒိန်းကောင်တွေလိုမျက်နှာပုံစံမျိုးနဲ့
အခန်းထဲဝင်လာတဲ့ ဒရိုင်ဘာမျိုးသန့်ကို
ရွံရှာသလိုမျက်လုံးမျိုးနဲ့ကြည့်ကာ
အခန်းထဲကအခန်းပြင်မောင်ထုတ်လိုက်ပြီး
ကံဆိုးတာကသူ့အခန်းကအသံလုံအခန်းဖြစ်နေတာပင်
YOU ARE READING
The Workers' Plot
Fantasyဌာနအကြီးအကဲမိသားစုကို အလုပ်သမားတွေပေါင်းပြီးဖာဇာတ်သွင်းမယ်
