The Forgotten Girl #2

18

'Dank je.' Vervolgens loop ik de badkamer in en doe ik mijn haar.

'Hoe gaat het trouwens met Sky?' vraag ik.

'Hoe bedoel je?'

'Ik zie echt wel hoe je naar haar kijkt.'

'Oke, ik geef toe. Ze is mooi en lief maar ik ken haar nog niet zo goed.' Ik loop de slaapkamer weer in en kijk Max aan.

'En daar is die vakantie perfect voor' grijns ik. 'Maar ik moet gaan.'

'Ik zie je vanzelf wel weer.'

'Doei.' Ik loop de kamer uit en wacht bij de trappen op Melissa. Na zo'n vijf minuten komt ze haar kamer uit. Ze kijkt op en glimlacht naar me. Ik glimlach terug en wacht tot ze bij me staat.
'Hey, weer make up op?' vraag ik.

'Ja, werd wel eens tijd.'

'Je weet waarschijnlijk al wat ik zou zeggen dus ik voorkom deze discussie.' Ze glimlacht. Ik druk mijn lippen tegen de hare maar laat al snel weer los. Vervolgens pak ik haar hand vast en lopen we de trappen af.

'Waar gaan we heen?' vraagt Melissa als we buiten staan.

'Het park?' stel ik voor.

'Is goed.' Hand in hand lopen we richting het park.

'Ik moet iets bekennen' begin ik. Ik zucht diep. 'Toen jij in coma lag ben ik naar bed geweest met Sophie.' Ik kijk haar aan en zie dat ze slikt.

'Hoe vaak?' stamelt ze.

'Eén keer.'

'Het geeft niet.' Ik trek haar mee op een bankje.

'Jawel, dat geeft wel. Ik heb het verpest. Ik heb onze relatie verpest, ik heb je vertrouwen in mij verpest, ik heb alles verpest. Ik ben met Sophie naar bed geweest omdat dat het enige was dat me kon afleiden van alle shit om me heen. Ik kon het niet aan om jou in dat ziekenhuis te zien liggen. En dat was slap van me. Ik heb me als een klootzak gedragen en dat vindt jij ook. Elke dag zei ik lieve dingen tegen je zodat je wakker zou worden. Maar raad eens, daarna was ik Sophie aan het aflebberen. Ik verdien het niet eens om nu bij je te zijn. Wat ik heb gedaan is tien keer erger dan wat jij hebt gedaan. Het enige wat jij hebt gedaan is niets over die zoen van Tim zeggen omdat je niet wilde dat het voor problemen zou zorgen. Maar daar kom ik weer, de klootzak die het uitmaakt om een stomme reden. Ik verdien je niet, Melissa. Je verdient iemand die je trouw is want wat ik heb gedaan staat bijna gelijk aan vreemdgaan. Ik was met jou bezig maar ga met Sophie naar bed. Ik had inderdaad verlangens die jij me niet kon geven, Max heeft me dat duidelijk gemaakt. Maar vanaf nu zal ik op je wachten. En dat klonk stom want zoiets zeg je normaal niet. Ik heb niet kunnen waarmaken wat ik eerder tegen je zei en het spijt me daarvoor. Het spijt me voor alles wat ik je heb aangedaan.'

'Mason...' Ze kijkt me aan. 'Ik weet niet wat ik moet zeggen.'

'Snap ik.'

'Ik weet wel dat ik dit wil doen.' Ze drukt haar lippen zacht tegen de mijne. Ik ga erin mee en trek haar op mijn schoot. Dit voelt goed. Het is niet dat ik dit verdien maar dit voelt zo goed. Ik ben een eikel geweest en dat weet Melissa ook. En nu zitten we hier, zoenend op een bankje in het park waar iedereen ons kan zien. Langzaam verbreek ik de kus.

'Melissa, ik hou zielsveel van je' fluister ik.

'Ik ook van jou.' Ik sla mijn armen om haar heen en trek haar tegen me aan.

'Waarom ben je gestopt met eten?' vraag ik. Ze ademt diep in en uit voor ze antwoordt.

'Ik hoorde over jou en Sophie en ik was er kapot van. Ik voelde me niet goed genoeg. Ik voelde me dik en ik wilde afvallen en dat liep uit de hand.' Ik streel over haar rug.

'Ik was bang, Melissa' geef ik toe. 'De artsen zeiden dat je waarschijnlijk te zwak was voor de operatie. Je zou kunnen overlijden. Als je verlamd zou raken zou me dat niet zoveel uitmaken. Maar de angst dat je dood zou kunnen gaan maakte me kapot. Ik zou niet weten hoe ik zonder jou zou moeten leven. Ik zou dat niet eens kunnen.'

'Mason, ik ben er nog en alles gaat goed met me' zegt Melissa. 'Ik weet dat ik verkeerd bezig was.' Ik knik en pak haar handen vast.

'Zullen we naar mijn kamer gaan?' stel ik voor.

'Is goed.'

{Melissa}

Zodra we bij Masons kamer zijn aangekomen steekt Mason even zijn hoofd om de deur.

'Doe je ogen dicht' beveelt hij. Ik doe wat hij zegt en voel dat hij ook zijn handen ervoor legt. Hij leidt me de kamer in. Vervolgens haalt hij zijn handen weg en open ik mijn ogen. Er liggen rozenblaadjes op de grond en Masons bed en hier en daar staan een aantal kaarsjes.

'Heb jij dit gedaan?' vraag ik.

'Max heeft hiervoor gezorgd omdat ik je iets wil vragen voordat we op vakantie gaan.' Hij trekt me mee op bed.

'Vraag maar' glimlach ik. Mason pakt mijn hand vast en kijkt me aan.

'Ik weet dat ik je ongeveer behandel als mijn vriendin maar ik heb je nog niet gevraagd. Dus, lieve Melissa, wil je weer mijn vriendin zijn?'

'Ja, heel graag.' Ik glimlach naar hem en vlieg dan in zijn armen. Mason leunt achterover zodat we liggen en drukt me tegen zich aan.

'Bedankt dat je me nog een kans geeft na alles wat ik heb gedaan' mompelt Mason.

'Je hebt meer goede dingen gedaan dat foute. Mason, ik hou van je. Iedereen maakt fouten.' Hij plaatst een kus op mijn voorhoofd en verstrengelt dan zijn vingers met de mijne.

'Ik laat je nu niet meer gaan' fluistert hij.