𝑺𝒆𝒏𝒅𝒆 𝒌𝒂𝒚𝒃𝒐𝒍𝒖𝒚𝒐𝒓𝒖𝒎{𝐓Ö𝐑𝐄}

~20-YALANLAR...

Selim: hayır ben bu iti öldürmeden rahat etmem.

Küçük kız duyduğu şeyle ağlamaya devam etti, kesinlikle mahsun Ağa için üzülmüyordu o ağabeyinin boşu boşuna katil olmasını istemiyordu. Gündüz Ağa ise hiçbirşey yapmıyordu çünkü eğer şuan Selim'in yaptıklarını Selim yazmasaydı o yapıyor olacaktı on parmağını da kırmiştı ama yinede rahat yoktu ona.
Selim tam tetiğe basacakken biraz daha düşündü ve yapamayacağını anlayıp elindeki silahı yavaşça yere indirdi.

Selim: bende seni bu Mardin'den sürgün etmezsem neyim lan.

Gündüz Ağa: aslında öldürmediğimiz iyi oldu ölüm onun kurtuluşu olurdu, onu sürüm sürüm süründüreceğim ben. Peş parasız, aç Susuz kalacak.

Selim genç adamın dedikleriyle son kez Mahsun ağaya bakıp yüzüne tükürdü.

Selim:rezil adam.

Diyerek toparlandı ve şafağın yanına gitti ve ona sarıldı.

Selim: gülüm, Ben şimdi hiç eyi değilim seninle sonra uzun uzun konuşalım benim  şuan yanlız kalmaya ihtiyacım var.

Küçük kız ağabey'inin dediklerine onaylarcasına kafa salladı.

Şafak:p-peki ağabey.

Dediğinde Selim  Gündüz Ağa'nın yanına yaklaştı.

Selim:bu adamı burdan sür Gündüz Ağa ben birdaha bu şerefsizin zerresini görmek istemiyorum.

Gündüz Ağa: sen merak etmeyesin ben bunu burdan donuna kadar alıp beş parasız göndereceğim.

Dediğinde Selim baş sallayıp sinirle çıkmıştı depodan.  Arabasına binip hızla sürmeye başladı çok dalgıdı sürekli bir düşünce halindeydi. Aniden arabanın önüne çıkan kızla zar zor frene basıp korkuya alelacele arabadan indi. Gördüğü sarı saçlı kızla kalakaldı. Bu Zeynep'ti okul haliyle yolun ortasındaydı.

Selim:ne arıyorsun sen bu saate burda? Dikkatli ol biraz!

Diye sesini yükseltiğinde Zeynep duraksadı, Selim'in gözleri çökmüş gibiydi halı tavrı da hiç iyi değildi zaten.

Zeynep:okula gidiyorum ağabey, dalmışım sende öyle hızla gelince elim ayağıma girdi. Sen eyi misin ki?

Dediğinde genç adam saate baktı ne ara gün doğmuştu diye düşündü ama gün çoktan doğmuştu oysaki gecenin bir yarısı gitmişlerdi o depoya, ve şimdi ise saat sabahın yedisiydi.

Selim:e-eyiyim ben. Okula gitmek için çok erken değil mi? Hem neden ağabeylerin bırakmıyor seni okula?

Zeynep Selim'in neden bu kadar gergin olduğunu anlamamışti Lakin anlamak istiyordu. Neden çökük çökük duruyordu bı adam? Diye düşündü.

Zeynep: bırakıyorlar Yusuf ağabeyim bırakmak istedi ama ben yürümek istedim. Hem erken de değil ki normal saatlerim.

Dediğinde Selim başını salladı.

Selim: istersen ben bırakayım seni okuluna, olur mu?.

Zeynep aldığı teklifle başını usulca salladı.

Zeynep: peki.

İkizidi de arabaya binip yolculuğa başlamışlardı.
Selim arabayı çok sert kullanıyordu gerçekten birşeyler olmuştu.

Zeynep: ağabey gerçekten iyisin değil mi?

Dediğinde Selim biranda arabayı sağa çekmişti.

Selim: değilim! İyi değilim Zeynep!