CHAPTER 4: SCATTERED THOUGHTS

Start from the beginning
                                    

                “Who gave you the right?!”

                “Who cares who gave me the right?! I said stop smoking already!”

                Tinangka kong agawin ang sigarilyong hawak nito ngunit mabilis niyang naiiwas ang kamay. Nag-agawan kami.

                Itinulak nya ako.

                Niyakap ko sya.

                Parang itinulos sa kinatatayuan si Rev nang yakapin ko siya ng mahigpit.

                “Back off.”

                “No.”

                “Get your hands off me.”

                “Ayoko. Stop smoking.”

                “Ubos na. Naubos na ng hindi ko napakinabangan! Get off me now.”

                “Ayoko. Saglit lang. Payakap muna.”

                “Are you crazy??”

                “I am.” I am, Rev. Yes I’m crazy. I’m going insane. Just tell me not to marry, I will leave everything behind.

                Ilang sandali pa, binitawan ko rin siya at nagpauna nang maglakad. Sumunod siya ng walang imik. Nang dumating ang kotse niyang ipina-valet parking niya, tahimik lang akong sumakay at nagsuot ng seatbelt.

                “Bakit nagsisigarilyo ka na naman?”

                He rolled his eyes.

                “Hindi kita titigilan, magpaliwanag ka!”

                “Na-badtrip lang ako. Kailangan ko ng mapagbabalingan ng inis.”

                “I’m not talking only about now.”

                “I’m not smoking anymore.”

                “Why do you have cigarettes with you, if you’re not?”

                “It’s not mine. Naki-hitch kaninang umaga yung kaibigan ko, naiwan nya yan sa kotse. Ibinulsa ko dahil balak kong itapon kanina.”

                “Basurahan na ba ngayon ang baga mo??”

                “Ang hirap mong paliwanagan!”

                “Engot kang mag-alibi! Sinong kakagat sa paliwanag mo??”

                “Ewan ko sayo, nagsasabi ako ng totoo! Why am i even explaining to you??”

                Pareho kaming natahimik.

                “Bakit ka na-badtrip?” pag-iiba ko ng topic. Pero sa mas dangerous na topic yata kami napunta dahil muling nagdilim ang mukha niya.

                “Shut up.”

                And the curtains were drawn over his face once again.

                Halos pabulong na lang nang muli akong nagtanong. Hindi ko kasi alam kung gusto kong marinig niya ang tanong ko eh.

                “Did I remind you of her again? Of that ruined plan of marriage proposal?”

                Hindi sya sumagot. Ayoko ring marinig ang sagot niya.

                Gusto kong umiyak. His silence can only mean one thing.

                Hanggang ngayon, pangarap niya pa ring pakasalan si Jean.

                “What can I do to make it up to you?”

                “Wala.”

                “Then maybe I should really just stay out of your sight. Don’t worry, once the wedding is through, you won’t hear from me anymore.”

                Matagal syang hindi umiimik. Akala ko wala na talaga siyang balak kausapin ako, kaya nagulat ako nang bigla siyang nagsalita.

                “Then, that would be great. Because there’s nothing that can make me happy than to be rid of you.”

                Di ko napigilan, sumabog ang luha ko. Isinubsob ko ang aking mukha sa aking mga palad at doon umiyak. Ang hirap.

The Accidental Love Wrecker (COMPLETE)Where stories live. Discover now