I Wish I Never Met You (EDITING)

CHAPTER 33 LOVE VS. ANGER

"Tara ihahatid ko na kayo sa mga kwarto ninyo." aya ko kay Tiffany na hindi man lang kumilos sa kinatatayuan niya. Damn! Ang putla niya. May sakit kaya ito?

"Bhie?" She gave me a weak smile.

"Bakit?" tanong ko sa kanya habang pasimpleng hinahawakan ang pisngi niya dahil baka nilalagnat siya o kung ano. Normal naman ang temperature niya.

"Ihatid mo na sila mag-iikot lang ako dito sa bahay nam----ninyo." mahina niyang saad at ngumiti. Ang mga ngiting hindi man lang umabot sa kanyang tainga.

"Are you okay? Are you sick or something?" Nag-aalala na talaga ko. Hinawakan ko yung noo niya at pinagpapawisan siya ng malamig tapos ang putla pa niya. Akala mo babagsak na eh. She forced to smile. A very weak smile.

"O-of course." ani Tiffany

"Okay." Tinanguan ko na lang siya kahit nag-aalala ako.

TIFFANY'S POV

 

Si Ate Tina ang yaya ko dati, nakilala niya ako. Noong tinawag niya ako sa pangalang Precious ay nagkatinginan kami ni Clavs halatang nagtataka siya pero yumuko lang ako. Nagpaiwan ako dito sa sala para tignan ang buong bahay halos walang pinagbago, itong-ito pa din yung bahay na iniwan ko ten years ago.

Nakita ko yung picture frames na naka display sa isang table. Family picture nila Caleb kasama si daddy, ang mommy niya at si Toni. What a happy family? Nakaakbay pa si daddy kay Caleb. Gustong gusto kong basagin yung frame hindi ko na napigilan yung luha mga ko.

Ako kasi yung dapat na nasa picture at si mommy. Sobrang sakit pa din, kahit ilang taon pa ang lumipas ay hinding-hindi mawawala ang sakit na idinulot sa akin ng sarili kong ama. He broke my heart into pieces at kahit anong tatag ko ay palagi pa rin akong nababasag kapa naalala ko kung paano niya kami sinaktan ni mommy.

"P-Precious? Alam kong ikaw si Precious." Nilingon ko ang babae sa likod ko. Umiiyak din siya katulad ko. Nginitian ko siya pero patuloy pa din ang pagiagos ng mga luha ko.

"Welcome home Precious." Nginitian din niya ako habang umiiyak. Lalo na akong napahagulgol sa sinabi niya. Napaupo na lang ako sa sahig at agad naman niya akong niyakap.

"Precious! Ang tagal kitang hinintay bumalik." yakap niya sa akin habang hinihimas ang buhok ko. Wala na akong nagawa kundi ang yakapin din siya ng mahigpit at umiyak.

"Yaya." hagulgol ko sa balikat niya. Buti na lamang ay hindi pa bumababa sina Caleb ayokong makita niya kami ng ganoon at ayokong malaman niya na ako si Precious. Nagpunta kami ni yaya sa tabing dagat para makapag-usap.

"Precious? Gumaganti ka ba sa kanila?" panimula ni Ate Tina habang nakamasid lamang ako sa may dagat. Walang tigil ang pag-alpas ng aking mga luha kahit pa namamanhid na ako sa lahat ng emosyong umuokupa sa aking puso. Sa sobrang sakit at galit na nararamdaman ko ay namamanhid na ito.

"Hindi ako si Precious." matabang kong riin sa kanya.

"Precious Tiffany." 

"Ang kakapal ng mukha nila. Talagang wala na silang itinira sa akin. Kahit iyong bahay lang, kahit iyong ala-ala na lang namin doon iyong itira" Nakaupo kami ni Ate Tina sa buhangin. Iyak pa din ako ng iyak. Nanginginig na ako sa matinding galit. Ganito pala yung pakiramdam na para kang sasabog na dam sa sobrang sama ng loob at sa sobrang pagpipigil ng luha.

"Hindi sa ganoon Precious. Marami kang hindi alam."

"Y-yung bahay na si mommy mismo yung nag-plano. Yaya dream house yun ni mommy tapos mapupunta lang din sa kanya? Talagang bastusan na lang? I mean talagang hindi na nila nirespeto si mommy?" Bwiset na mga luha 'to ayoko ng umiyak, ayokong iyakan ang mga walang kwentang tao na nanira ng buhay ko. Mga peste!

"Hindi sa ganoon. Ano nga pa lang nangyari sa'yo kasama ng tita mo?" himas niya sa likod upang pakalmahin ako.

"Inampon niya ako kaya naiba ang apelyido ko. Sinubukan kong kalimutan yung lahat ng nangyari pero parang multo na lagi akong binabalik-balikan tulad ngayon boyfriend ko pa pala si Ace." I laughed bitterly. Para lang teleserye yung buhay ko.

"Precious walang kasalanan si Caleb sa mga nangyari kaya sana wag mo siyang sasaktan." Hindi ko alam yung sasabihin ko.

Ito na ang pagkakataon ko para makaganti. Halu-halo yung nararamdaman kong emosyon. Ayokong matalo ng galit yung nararamdaman ko para kay Caleb pero ganoon yung nangyayari. Gusto kong saktan din yung damdamin niya, parang nakaganti na din ako sa magulang niya diba?

"Hindi ko alam."