STIEKEM || mabbie✔️

28) ochtend.

Robbie word wakker door een fijn maar kietel achtig gevoel in zijn nek. Zijn mondhoeken krullen omhoog maar hij houd zijn ogen gesloten.

Hij mag wel vaker wakker gemaakt worden met Matthy's lippen in zijn nek. Dat is zeker niet verkeerd.

"Ik weet dat je wakker bent." Ookal kan Robbie hem niet zien weet hij bijna zeler dat hij momenteel een grijns op zijn gezicht heeft.

"Nee," Mompelt Robbie. "Ga maar gewoon door."

Matthy lacht om de woorden van zijn vriend, maar trekt toch zijn gezicht terug van zijn nek, wat er voor zorgt dat Robbie een geïrriteerd geluid maakt.

"Wakker worden Rob, dan kunnen we straks nog iets doen voor we naar het vliegveld moeten." Verteld de blond hem.

De dagen hier vlogen voorbij, en vanavond hebben ze hun vlucht terug naar Nederland.

Robbie wou gewoon dat die hier kon blijven, in Parijs met Matthy. Maar dat gaat natuurlijk niet, ze hebben hun leven in Nederland. Hun famillie, vrienden, werk. Ze moeten wel gewoon nog video's maken natuurlijk.

Maar dat betekent niet dat Robbie nu al het bed uit wil. Ze hebben nog wel even. En hij is net wakker, dus hij wil zeker nu nog niet het bed uit. Eerst naar even goed wakker worden.

"Nog eventjes " Robbie weet zijn hand om Matthy's arm te slaan voor die het bed uit kon.

Matthy zucht zachtjes, maar doet dat toch met een glimlach op zijn gezicht. Hij legt zich weer goed neer in het hed en draait zich op zijn zij om Robbie aan te kijken.

Zijn arm word bog steeds vast gehouden door Robbie die hem als knuffel gebruikt.

Zijn vrije hand laat die zijn haar in glijden. Robbie draagt zoizo bijna nooit gel, maar in de ochtend vind die het het fijnst om door zijn haren te gaan.

Het zit dan warrig en je ziet dan goed dat zijn haar een beetje wavy is, als die het gestyled heeft lijkt het meer stijl.

"Stop met staren." Verteld Robbie hem, want dat is wat Matthy deed. Naar hem staren. Naar zijn haar en zijn gezicht.

Hoe lang zijn wimpers lijken aangezien die zijn ogen gesloten heeft.

Zijn roze lippen die een beetje droog lijken en je kan losse velletjes zien.

Zijn wangen en neus, waar je sproetjes op kan zien. Matthy wist natuurlijk al dat de jongen sproeten heeft, maar toch kijkt die er elke keer weer naar in de zomertijd. Want dan komen zijn sproeten pas weer. In de winter heeft hij ze niet.

"Je bent mooi." Zegt Matthy oprecht, zijn hand glijd uit zijn haar om met zijn vingertoppen over zijn wang te strelen.

"Jij ook." Aan alles is te horen dat Robbie nog niet helemaal wakker is, maar Matthy heeft daar geen problemen mee. Of nou ja, met zijn ochtend stem heeft hij geen enkel probleem.

"Hey, Rob?" Vraagt Matthy na een aantal minuten.

"Hmm?" Als Matthy niet ging praten was hij honderd procent in slaap gevallen.

"Ik zat te denken. We zijn toch altijd samen, en we gaan het straks toch aan de jongens vertellen. Is het niet tijd dat we gaan samen wonen?"

Meteen openen Robbie zijn ogen en opeens is hij klaar wakker. Hij kijkt op naar de blond. "Meen je dat?"

Matthy knikt. "Ja, ik zat er al een tijd aan te denken. We wonen eigenlijk al samen, alleen dan in twee verschillende huizen. Waarom niet gewoon in één huis?"

"Wil je dan een nieuw huis of dat de één bij de ander intrekt?" Vraagt Robbie zich af.

"Dat zien we dan wel. Maar is dat een ja?"

Robbie grinnikt terwijl die ja knikt. "Ja, Matt. Dat is een ja. Dacht je dat ik nee ging zeggen?"

Matthy rold speels zijn ogen terwijl die zijn armen om zijn middel heen slaat en hen dichterbij trekt. "Ja, weet ik veel. Na alles wat er gebeurd is wist ik niet of je het wel wou."

"Tuurijk wil ik met jou gaan samen wonen, Matt." En hij leunt naar voren om hun lippen samen te laten komen.

Dit is een nieuw begin voor de twee, stapjes nemend om een koppel te zijn in het openbaar.