Chapter 31

205 17 7
                                    

BBM

I can't describe what I am feeling as I watch her walking down the aisle. I felt a bit pain and jealousy because of who's beside her holding her. But, with all the assurance and love she never fails to give and make me feel, I am confident enough that she's just mine.

Iharap mo man si Clarey sa milyong-milyong lalaki, alam kong ako pa rin ang hahanapin niya. Ako pa rin ang gugustuhin niya. Kitang-kita ko yan ngayon sa mga mata niya. Nasa akin lamang ang tingin niya habang naglalakad siya.

This feels like I was on my own wedding ceremony. Our wedding. I can't take off my eyes of her. The casual gown fits perfectly to her. She's so gorgeous. Her eyes as she looked at me, our eyes locked to each other, they're sparkling. I could see and feel that she's also thinking what I am thinking now.

I watched her walked down the aisle like I was waiting for her here, at the end.

"Hey, you're being emotional. Baka makita ng mga tao yan." biglang bulong ni Martin saakin. Hindi ko siya pinansin. Wala akong pakielam sa lahat ngayon.

I know, my eyes were teary. I feel so much joy, I feel so much love deep inside my heart.

I want to marry her. I can't wait to watch her walk down the aisle in our wedding. My wife, Clarey.

I smiled at her. I can't even help it. I don't mind if they will going to be confused about what I am doing. She smiled back at me. And I just want to grab her at this moment and say to the priest to let us marry each other now.

Sandro and Clarey parted ways. Well, Clarey and the other bridesmaids was here on our side so I quickly get a place beside her to sit.

Magkatabi na kami ngayon. Nakita ko pa na tumingin si Sandro at napailing. Si Irene naman, tinawanan ako ng bahagya.

"Mr. President, baka mahalata ka. Huwag mong masyadong bakuran." stress na paalala ni Martin saakin. Napapakamot pa siya. Tinapik ko na lamang siya sa balikat.

The ceremony started, while I was here on her side still looking at her this close. "You're so gorgeous, miss ma'am." I whispered secretly to her.

She didn't respond immediately. She took a chance before she looked at me, "I do." she said that as the priest asked Irene.

Patago kong pinakawalan ang ngiti ko. Gusto kong magwala sa kilig.

"Nasa simbahan tayo, guys. Hinay-hinay lang. Baka kayo yung sumagot sa mga tanong ng pari." si Martin, stress na saamin. Patago kaming natawa ni Clarey.

Natapos naman ang seremonya. Tinawag ulit sina Clarey upang picturan kaya si Sandro ay mabilis na tumungo rito sa pwesto namin upang yayain si Clarey.

"Pops..." bumeso siya saakin.

Maglalakad na sana sina Clarey sa harap at puntahan din ang mga kasama nila pero nahinto sila dahil nandito si...

"Engr. Ravello!" pagtawag ni Matthew.

Tumungo rin ang engineer dito sa pwesto namin.

"Mr. President!" Nakipag-hand shake pa siya saakin. Nakita ko kung paano ang natetense na mukha ni Clarey ngayon. Ang cute niya! "Stella." Pareho kaming napatingin ni Sandro sa dalawa. Bumeso sa kanya ang engineer.

Kumbaga ngayon, nakapalibot kaming tatlo ngayon kay Clarey. Nasa gitna namin si Clarey.

"Picture po!" lumapit ang mga photographer. "Dala-dalawa po muna. Miss ganda, sinong partner mo sa kanila?" tanong nito kay Clarey. Kami ang tinutukoy ng photographer. Kumbaga tinatanong niya kung sino ang kasama ngayon ni Clarey para sa isang picture. Nandito kasi kami nakapalibot kay Clarey. Ang gulo namin.

Naghihintay kaming tatlo ngayon kay Clarey. Walang gumagalaw saamin upang magbigay daan kay Sandro dahil malamang siya naman dapat, siya ang partner kanina eh.

Para akong nanalo sa pagiging pangulo ulit! Well, doblehin mo pa ang saya non. Ang puso ko parang sasabog sa saya nang dahan-dahan na lumapit si Clarey sa tabi ko.

"Ang pangulo..." aniya. Walang nagawa ang dalawa kundi ang lumayo sa aming dalawa.

Nanlaki ang mata ni Martin. Nagtataka naman ang lahat kung bakit ako ang unang pi-picturan na kasama ni Clarey.

This means, I win. She's definitely mine.

"Ako ang pinili sa dami nang nirereto..." Naalala ko ang linya sa isang kanta na ito. Ako ang pinili.

As we take pictures, I softly held her waist. It's like an wedding day photos.

As the photographer counts, humarap siya saakin. Our eyes met once again this so close, no one dare to break our eye contact. Our eyes speak many emotions, my eyes saying — "I wanna marry you."

"Even Sandro walk with you today on aisle. Your final walk will always be with me." I mouthed at her. She gave me a nod with her sweetest smile.

As we let go each other holds, "My final walk will be on aisle with you." she whispered to me.

There's nothing else I could ask for. Except maybe for one little thing.

Just one little thing.

Marrying her...

"I want to marry her. I want to marry this woman by my side. I will marry, Stella Clarey Berkan."

When she finally be my wife and call her mine in the whole world, I knew that this is it.

This is what it feels like to finally be complete.

Together by Fate Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt