PETROV | Rus Mafyası(+16)

2.bölüm

Eve çok mutlu bir şekilde gelmiştim ve bu annemin gözünden kaçmamıştı. Annemden bir şey saklamazdım zaten Karan'ı biliyordu.

"Bir şeyler olmuş kız sana anlat bakayım hemen."dedi. Utandım, gözlerimi kaçırdım.

"Karan' a bir şans verdim anne."dedim. Annem ellerini havaya kaldırarak "Şükür Allah'ım, bu kız aklını başına devşirmiş."dedi.

Onun bu haline güldüm ve "Anne Karan mı çocuğun, ben mi acaba?"dedim. Annem de" artık ikinizde çocuğumsunuz."dedi. Ona kafamı sallayarak odama çıktım ve derslerime gömüldüm.

Telefonumun çalmasıyla irkildim ve gözümü ekrana çevirdim. Karan arıyordu hem de görüntülü! Elim ayağım birbirine girmişti. Üstümde mini şortlu ve askılı ayıcıklı pijama takımım vardı. Bakır kızılı saçlarım dağılmış, ela gözlerim yorgun bakıyordu ama umursamadım.

Telefon kapanmadan açıp masanın üstüne sabitledim. Karan yatağına yayılmış üstü çıplak bir şekilde ekrana bakıyordu. Bu haline karşılık nefesimi tuttum. Beni görünce gözlerine ulaşan bir ışık gördüm. Gözleri yavaşça pijama takımıma kaydı ve gür bir kahkaha attı. Onu nadiren kahkaha atarken gördüğüm için bana gülmesini önemsemeden hayranca ona bakakaldım.

Gülmesini durdurunca kalın dudaklarını araladı ve "Sana bebeğim dememi haklı çıkarıyorsun meleğim aynı küçük bir bebek gibisin, benim bebeğimsin."dedi . Yüzüm yanmaya başlamıştı. Onunla bugün delicesine öpüşmemiş gibi ondan utanıyordum.

"Ya Karan utandırma beni, kapatırım bak."dedim. Bu halime daha çok güldü.

"Tamam güzel sevgilim, gülmüyorum bak."dedi.

İkimizde sustuk ve birbirimizi izledik dakikalarca.

Bu sırada onun yorgunluktan gözleri kapanmaya başlamıştı. Günlerdir bugünkü maç için hazırlanıyorlardı ve onun dün uyumadığına emindim.

Sesimi çıkarmadım uyuması için. En sonunda uykuya daldı ve ben dakikalarca onu seyrettim. Telefonun ekranının kararmasıyla kendime gelmiştim. Şarjım bitmişti. Telefonumu şarja takıp yemek yemek için aşağı indim. Annemle yemeklerimizi yedik.

Bir babam yoktu. Ben küçükken bizi terk etmişti. Hayal meyal hatırlıyordum ama bizi sevmezdi, annemle hep kavga ederlerdi. En sonunda da terk etmişti bizi. Annem doktordu. Ona ihtiyacımız yoktu.

Karan'a karşı bu kadar katı olmamın sebebi biraz da babamdı. O da lise yıllarında annemin peşinden çok koşmuş. Çok seviyormuş. Evlendikten sonra değişmiş ama ben Karan'a güvenmek istiyordum. Hayatımda ilk defa bir erkeğe güvenmek istiyordum.

Yemekten kalkıp annemin yanaklarını ıslak ıslak öpüp, terlik yemekten kaçıp gülerek odama gelmiştim. Derslerimin başına oturmuştum. Tıp istediğim için bulduğum her vakitte ders çalışıyordum. İlk dönemin bitmesine çok az kalmıştı ve ikinci dönem çok hızlı geçerdi. O yüzden daha çok asılıyordum derslerime. Saat gece yarısına gelince telefonumun alarmını ayarlayıp uykuya dalmıştım.

Sabah alarma kalmadan annemin uyandırmasıyla kalkmıştım. Yine zorla beni kahvaltıya oturtacaktı. Onu kırmamak için birkaç şey yedim.

Kahvaltıdan sonra odama çıktım ihtiyaçlarımı giderdim, çıkan kaşlarımı aldım ve okul formamı giydim. Birkaç fıs parfüm sıkıp saçlarımı taradım. En sonunda rimel sürdüm, hazırlanmam bitmişti. Ankara'da yaşadığımız için hava çok soğuktu. Üstüme kalın montumu aldım, ayağıma da ugglarımı giydim ve annemi öpüp evden çıktım.